امیررضا واعظ‌آشتیانی

 

پرداخت حق پخش تلویزیونی به باشگاه‌های فوتبال چند نکته دارد؛ اول اینکه قانون صریحی برای پرداخت حق پخش تلویزیونی صدا و سیما به باشگاه‌ها وجود ندارد، دوم اینکه اگر بر فرض صدا و سیما حق پخش تلویزیونی را به باشگاه‌ها پرداخت کند باید از تبلیغات محیطی در فوتبال هم سهم ببرد، زیرا صدا و سیما می‌گوید فوتبال از دریچه تلویزیون پخش می‌شود و باید سهمی از این تبلیغات هم برای صدا و سیما در نظر گرفته شود.

فرض بگیریم پرداخت حق پخش تلویزیونی قانونی است و صدا و سیما نیز حاضر به پرداخت این حق پخش شده، در آن صورت باید دید آیا مردم حاضرند برای دیدن فوتبال پولی پرداخت کنند؟ صدا و سیما حدود 40 سال فوتبال، والیبال، بسکتبال و سایر رشته‌های ورزشی را به‌صورت رایگان پخش کرده است و آیا حالا مردم حاضرند در سبد خرید خود سهمی برای دیدن فوتبال در نظر بگیرند و پولی به یک شبکه کابلی بدهند؟ زیرا در کشورهای خارجی شما برای دیدن مسابقات ورزشی باید ماهیانه پول بپردازند. آیا در کشورمان مردم چنین کاری را انجام خواهند داد؟ حاکمیت و صدا و سیما با پخش مسابقات ورزشی به‌صورت رایگان به مردم یارانه می‌دهد. شبکه‌های ورزش، سه و شما اکثر مسابقات ورزشی را به‌صورت زنده و رایگان پخش می‌کنند.

با پخش رایگان مسابقات ورزشی صدا و سیما این فرصت را برای فدراسیون‌ها ایجاد می‌کند که آنها بتوانند تبلیغات محیطی را به خدمت بگیرند. اگر صدا و سیما مسابقات را رایگان پخش نکند در آن صورت فدراسیون فوتبال اولین فدراسیونی است که ورشکسته می‌شود زیرا دیگر خبری از تبلیغات محیطی نخواهد بود.

اکنون که تبلیغات محیطی به باشگاه‌ها واگذار شده و استقلال و پرسپولیس این تبلیغات را در اختیار گرفته‌اند هم مسأله‌ دیگری پیش می‌آید که حق تیم میهمان از این تبلیغات محیطی چقدر است؟ مگر اینکه باشگاه‌ها با هم تفاهم‌نامه‌ای امضا کنند که مثلاً حق تبلیغات محیطی به‌صورت میزبان و میهمانی مختص به تیم میزبان باشد. شاید به همین دلیل است که سازمان لیگ هم خواهان دریافت ضمانت‌نامه از باشگاه‌هاست. در سال 2010 در فوتبال باشگاهی ژاپن تبلیغات محیطی به‌صورت 40 به 60 بین تیم‌های میهمان و میزبان تقسیم می‌شد. اکنون این مسأله نیز در فوتبال کشورمان باید مشخص و روشن باشد.