از اول هم قرار همین بود. کریستیانو رونالدو چند هفته بیشتر نیست که به لیگ برتر برگشته و بازیکن ماه شده است. سه گل در سه بازی. اثرگذاری، شادیهای خاص، عضلات. او اجتنابناپذیر است و نمیشود نادیدهاش گرفت.
چه کسی اهمیت میدهد محمد صلاح در سپتامبر بیشتر گل زده و شبیه بهترین بازیکن جهان بوده؟ اینکه در باخت یونایتد به استون ویلا کاملاً بیخاصیت بود، اصلاً مهم است؟
هر جا که میرود، همه توجهها به او است. فشارش هم به اوله گونار سولشر میآید که هیچوقت از این سؤال که آیا به درد منچستریونایتد میخورد، فاصله نگرفته. رونالدو را مقابل اورتون در ترکیب اصلی نمیگذارد و خیلی طول نمیکشد که سر الکس فرگوسن میگوید اشتباه کرده. همه میدانند رونالدو یعنی گل و کمتر کسی در تاریخ فوتبال مثل او بوده.
جای تعجب نیست که از بازگشتش به اولدترافورد هیچ بازیکنی در لیگ برتر به اندازه رونالدو به سمت دروازه رقبا ضربه نزده. 18 تا در چهار بازی که در یکی فقط نیم ساعت در زمین بوده. گل هم زده، دو تا به نیوکاسل در اولین بازیاش، یکی به وستهم و یک گل در همه بازیهایش در لیگ قهرمانان از جمله گل پیروزی دیرهنگام به ویارئال. او کارش را بلد است. شک نکنید به گلزنی ادامه میدهد.
نگرانکننده کارهایی است که برای منچستریونایتد انجام نمیدهد. اول اینکه زیاد نمیدود. از 72 مهاجمی که در این فصل لیگ قهرمانان حداقل 75 دقیقه بازی کردهاند، 67 نفر بیشتر از رونالدو طی مسافت کردهاند. رونالدو در هر 90 دقیقه 95/5 کیلومتر را طی میکند. نفر اول این فهرست یانیک کاراسکوی اتلتیکومادرید است که 8/12 کیلومتر میدود. حتی مسی که راه رفتنهایش در زمین مشهور است، 3/8 کیلومتر میدود. حتی کاستیلز از ولفسبورگ 2/6 کیلومتر را طی میکندکه بیشتر از رونالدو بوده؛ البته او دروازهبان است.
هواداران یونایتد خواهند پرسید «خب که چه؟» اما قرار بود سولشر تیمی با چشماندازی برای آینده بسازد حالا اتکایش به یک بازیکن 36 ساله است که به سختی حرکت میکند. هیچ مهاجمی در لیگ برتر کمتر از رونالدو به بازیکنان حریف فشار نمیآورد، متوسط او در هر بازی سه بار تحت فشار گذاشتن بازیکن حریف است، رقم این میانگین در مورد تیمو ورنر و دیوگو ژوتا 20 بار است.
درست است که گلهای او برای یونایتد مؤثر است اما همکاری نکردنش در دفاع روی یونایتد تأثیر نگذاشته؟ تحت فشار قرارندادن بازیکنان حریف یعنی فشار به همتیمیها بخصوص خط میانی یونایتد. اینکه شاخص پرسینگ یونایتد رشد کرده به خاطر سختکوشی همتیمیهای رونالدو است. در زمان مالکیت توپ، فشار یونایتد در یک سوم دفاعی حریف کاهش یافته اما سه هافبک تیم به سرعت پوشش میدهند؛ فرد، پل پوگبا و اسکات مک تامینای فشار زیادی را متحمل میشوند.
اینجا دقیقاً نقطه ضعف یونایتد است. وقتی مجبور میشوند از خط میانی برای فشار به تیم حریف استفاده کنند شکافهای زیادی برای سوءاستفاده رقیب به وجود میآید نسبت به زمانی که پرس از خط حمله شروع میشد و خط میانی فرصت سر و شکل گرفتن پیدا میکرد.
این مشکل رونالدو نیست، مشکل تاکتیکی است. اینکه رونالدو نمیدود و فشاری به حریف نمیآورد قابل گذشت است اما پوگبا هم دفاع را دوست ندارد. این قدرت میسون گرینوود نیست. برونو فرناندز پیشقدم میشود.
بین حمله و دفاع به تعادل رسیدهاند و یونایتد چندان متضرر نشده. آنها فرصتهای گلزنی بیشتری خلق میکنند در حالی که ضربات کمتری به سمت دروازهشان میرود. نشانههای نگرانی حالا بروز کرده. گل نیوکاسل با خلأ بزرگ خط میانی به دست آمد و استون ویلا در پیروزیاش در اولدترافورد از این مزیت بهره برد.
یونایتد هنوز با رقبای قهرمانی روبهرو نشده. در چهار بازی بعدی با لیورپول و منچسترسیتی دیدار میکنند. فعلاً گلهای رونالدو تیم را حفظ کرده باید در آینده دید آیا کافی است؟
منبع: دیلی میل
رکوردهای تمام نشدنی رونالدو
رونالدو در برد 3 بر صفر پرتغال مقابل قطر یک رکوردش را بهبود بخشید و یک رکورد شکست. ستاره 36 ساله منچستریونایتد که ماه گذشته رکورد 109 گل علی دایی به عنوان بهترین گلزن فوتبال ملی را شکسته بود، با آنکه فقط در نیمه اول بازی کرد، یک گل زد و تعداد گلهای ملی خود را به 112 گل رساند. او همچنین تعداد بازیهای ملی خود را به 181 دیدار رساند و به عنوان دارنده بیشترین بازی ملی در اروپا، از سرخیو راموس عبور کرد. هم تیمی سابقش در رئال مادرید 180 بازی ملی در کارنامه دارد اما بعید است فرصت دوبارهای به دست آورد با توجه به اینکه لوییز انریکه او را کنار گذاشته است. رکورددار بازیهای ملی در جهان سوه چین آن از تیم مالزی با 195 بازی ملی است و رونالدو به احتمال زیاد در بازی فرداشب پرتغال مقابل لوکزامبورگ در مقدماتی جام جهانی شرکت میکند و این فاصله را به 13 بازی میرساند.