پرسپولیس بازیکنان حرفهای دارد. آنها تجربههای بزرگی را در سالیان اخیر از سر گذراندهاند و شکست در دربی حذفی نباید آنها را به هم بریزد و بر کیفیت آنها در بازیهای باقیمانده از لیگ برتر اثر بگذارد
میعاد نیک
شکستی که سرخپوشان در هنگامه نودوششمین شهرآورد فوتبال ایران تجربه کردند، هشداری مستقیم و صریح به کادرفنی اردوگاه تیم فوتبال پرسپولیس بود. روند سلانه سلانهای که سرخها در پایان مسیر خود پیش گرفتهاند، در یک دیدار حیثیتی روی تلخ و بدش را نشان داد تا پرسپولیسیها ضمن پذیرش شکست مقابل رقیب دیرینه، بهدست استقلالِ فرهاد مجیدی از گردونه رقابتهای جام حذفی کنار رفته و شانس تکرار دبل قهرمانی را از دست بدهند. پیش از دیدار دربی حذفی شاید بسیاری از پرسپولیسیها برای تیم محبوبشان قهرمانی توأمان در لیگ بیستم و جام حذفی را متصور میشدند اما با نمایش خسته، بیبرنامه و پراشتباه بازیکنان سرخپوش در شهرآورد، مشخص شد که برخلاف ادوار گذشته هنوز هم تکلیف صدرنشین نهایی لیگ برتر مشخص نیست و حتی این امکان وجود دارد که شاگردان یحیی گلمحمدی در آخرین روز لیگ بیستم هم از گندم ری باز بمانند و هم از خرمای بغداد.
پرسپولیس بیشک یکی از بدترین نمایشهای خود طی فصل جاری را مقابل تیم فوتبال استقلال به اجرا درآورد. مجموعهای از بیبرنامگیها و بینظمیها با ادویه اشتباههای مکرر به طعامی سمی بدل شد که نخستین سوءاثر آن، به حذف قرمزها از گردونه رقابتهای جام حذفی فوتبال ایران انجامید. یحیی گلمحمدی هر چه در دیدارهای بزرگ تاکنون رشته بود، مقابل فرهاد مجیدی پنبه شد تا بار دیگر ثابت کند یارای پیروزی در دربیهای حذفی، مخصوصاً در ضربات پنالتی را ندارد. یحیی گلمحمدی پس از آن پنالتی منحوسی که در پیراهن تیم ملی فوتبال کشورمان و طی مسابقات جام ملتهای آسیا 2004 مقابل تیم ملی فوتبال چین از دست داد، هنوز هم نتوانسته کمر راست کند و در ضیافت پنالتیها موفق باشد. پرسپولیس بر آن بود تا شکست سال گذشته مقابل همین استقلال را جبران کند اما انگاشتههای فنی کادر سرخ هرگز در حد و اندازههای حضور در نیمهنهایی تورنمنت مرگبار جام حذفی نبود و ناگزیر، تیم شایستهتر به مرحله بالاتر راه یافت. اشتباه مکرر و عجیب یحیی گلمحمدی در تعیین پنالتیزنهای تیم خود مقابل استقلال و البته ضربه عجیب و دور از انتظار عیسی آلکثیر به آسمان استادیوم آزادی، همه و همه از وقوع یک شب تلخ برای هواداران سرخپوش حکایت داشتند. پرسپولیس این ضیافت را هم به ضعف کادرفنی خود در هیمنه پنالتیها باخت تا پرونده قهرمانی در جام حذفی لااقل در سال 1400 بسته شود.
اما این شکست هرگز به معنای پایان راه نیست؛ سرخها در واپسین گامهای خود به سمت سکوی قهرمانی لیگ بیستم و در بهترین موقعیت، تلنگری صحیح را دریافت کردند تا از پس این سیگنال قوی، یک اقدام جامع و مشترک به در آید. سرخها تنها 3 دیدار برای کسب پنجمین عنوان قهرمانی پیاپی خود در رقابتهای لیگ برتر فوتبال کشور فاصله دارند و تمام سرنوشت قهرمانی در دستان خودشان مانده. پرسپولیس اگر از این 3 بازی نهچندان دشوار بتواند حداکثر امتیاز را کسب کند، با اقتدار و بدون نیاز به هر تیم دیگری به گلات قهرمانی خواهد رسید اما اگر سرخها در قدمهای پایانی بلغزند و جا بزنند، سپاهان با عطش بیمحابای خود در صدد خواهد بود تا نوار سرخ قهرمانی را با یک برش پاره کرده و به تنهایی بر بام فوتبال ایران بایستد.