سام ستارزاده

 

قرمزهای پایتخت ایران یکشنبه‌شب با برتری مقابل تراکتور تبریز چهارمین قهرمانی متوالی خود در سوپرجام ایران را ثبت ‌کردند. رسول خطیبی، سرمربی تراکتور، طی اظهاراتی کلیشه‌ای در سطح فوتبال ایران، شکست تیمش را بر گردن عواملی همچون دولتی نبودن آن و بی‌بهره بودن از حمایت وزیر ورزش انداخت. با این وجود، آمار فنی دیدار سوپرجام نیز گواه بر برتری فنی پرسپولیس بوده‌ است. شاگردان یحیی گل‌محمدی از حیث امید گلزنی، تعداد موقعیت خلق‌شده، تعداد و درصد پاس سالم و تعداد شوت در چارچوب، برتری معناداری نسبت به رقیب تبریزی خود داشت.

نپذیرفتن تقصیرات خود و تمسک به تئوری‌های توطئه که در میان هواداران افراطی هر تیمی خریدار دارد، متأسفانه در فوتبال ایران، یک تاکتیک مرسوم برای مواجهه با شکست است. تمام تیم‌هایی که در چهار سال گذشته زیر سایه پرسپولیس دستشان از اغلب جام‌های داخلی کوتاه ‌مانده، اگر حتی در اندیشه‌های خودشان از این قبیل توجیهات لحظه‌ای دست بکشند، می‌توانند عناصری که میان آنها و رقیب مقتدرشان در این سال‌ها تفاوت انداخته را تشخیص‌دهند. «ثبات» را می‌توان مهم‌ترین این عناصر دانست؛ آنچه غیر از پرسپولیس، کمتر تیمی در ۲۰ دوره گذشته لیگ برتر حتی در طول یک فصل مزه شیرین آن را چشیده.

چه در دوران برانکو و کالدرون و چه در فصل جاری، پرسپولیس بحران‌هایی مشترک با تیم‌های دیگر لیگ را چشیده؛ بازیکنان مهمش را از دست داده، از عهده هزینه‌های باشگاه برنیامده و مشکلاتی از این دست. با این وجود، برخورد منطقی و حرفه‌ای مدیریت و هواداران قرمزها همواره مانع این بوده که پرسپولیس با یک یا دو لغزش، وارد بحرانی خودساخته گردد. به عنوان یک تیم خصوصی، اتفاقاً انتظار می‌رفت چنین ثباتی در تبریز بیشتر از ارتش سرخ دیده شود اما همان‌گونه که در ابتدای فصل مشاهده‌کردیم، مدیران تراکتور در ابتدای فصل علی‌رضا منصوریان را بدون برنامه به عنوان سرمربی تیمشان برگزیدند و پس از پنج هفته، بدون برنامه وی را از سمتش عزل‌کردند. قهرمانی لیگ نیز به همین سادگی و در همان ابتدای کار از تبریز فاصله گرفت. در همین چند روز اخیر نیز، مسعود شجاعی و اشکان دژاگه به شکل خلق‌الساعه‌ای با تراکتور قراردادشان را فسخ ‌کردند.

شایسته‌ترین تیم برای قهرمانی در اکثر تورنمنت‌ها در یک فصل پرفشار، تیمی است که بتواند در بیشترین بازه‌های زمانی ممکن در هر فصل در اوج باشد و عملکردش رضایت‌بخش باشد. پرسپولیس، تیمی که مدت‌هاست کمترین تغییرات ممکن را در پنجره‌های نقل‌وانتقالاتی دارد و بیشترین اعتماد را به بازیکنان کنونی‌اش می‌ورزد، مستحق این است که از نعمت ثبات بیشتر از همتایان خود در لیگ برتر سود ببرد.

در همین فصل جاری، سپاهانی که در جدول لیگ برتر شانه به شانه پرسپولیس می‌زند، با عملکرد منطقی در جابه‌جایی بازیکن، اعتماد به محرم نویدکیا (هرچند تصمیمی پریسک بود) و البته، برگزاری منظم و به‌موقع جلسات بدنسازی در پیش‌فصل که در اکثر تیم‌های داخلی به آن توجه نمی‌گردد، توانست ثبات را به تیم خود تزریق کند. شاید اگر همین سپاهان به‌جای تراکتور یکشنبه‌شب مقابل پرسپولیس قرار می‌گرفت، از بخت خوبی برای تصاحب سوپرجام برخوردار بود. اینکه دیدار سوپرجام در چنین بازه‌ای از فصل برگزار شود تصمیم کاملاً معقولانه‌ای نبود. با این حال، تاریخ این رقابت نباید چندان برای تیمی که مدعی آن است تفاوت می‌کرد. عطش برای پیروزی و قهرمانی در هر زمان و شرایطی، قسمت مهمی از شخصیت قهرمانی یک تیم است.