حکم حسن طباطبایی برای محسن آشوری به عنوان نایب رئیس در فاصله یک ماه مانده به المپیک ناراحتی و قهر سرمربی تیم ملی را به همراه دارد تا جایی که شهرام هروی در روز دوشنبه و چند ساعتی پس از انتشار خبر نایب رئیسی آشوری در تمرین تیم ملی حاضر نمی‌شود. حتی او به جلسه سرمربیان و اعضای کادر فنی با کادر سرپرستی کاروان اعزامی به المپیک هم نمی‌رود تا این ذهنیت را تقویت کند که او می‌خواهد تیمش را در آستانه المپیک رها کند.

بعد از غیبت هروی در تمرین تیم ملی، برخی از خبرگزاری‌ها و سایت‌ها، خبر استعفای هروی، سرمربی تیم المپیک را منتشر کردند اما این در حالی است که کسی در فدراسیون استعفای او را ندیده است. به همین خاطر به نظر می‌رسد بیشتر از اینکه بحث استعفا مطرح باشد، موضوع قهر و گروکشی در میان است تا شاید رئیس فدراسیون از تصمیمش برگردد که بسیار عجیب است این اتفاق بیفتد. ماجرای ناراحتی هروی از آمدن آشوری هم ریشه در اتفاق‌های چند سال قبل دارد. آشوری به لحاظ فنی و مدیریتی از رئیس فعلی فدراسیون بسیار جلوتر است و در دوره‌های گذشته که مسئولیت داشته، امور فنی را هم زیر نظر گرفته که گویا این موضوع به مذاق سرمربی تیم ملی خوش نیامده است و حالا این نگرانی وجود دارد که باز هم آشوری بخواهد در امور فنی فدراسیون دخالت کند و بر عملکرد سرمربی تیم ملی نظارت داشته باشد. آن هم در شرایطی که در روزهای ریاست طباطبایی و در زمان غیبت آشوری، نفر اول فنی فدراسیون هروی بوده است و حرف اول و آخر را او زده است.

برخی معتقدند که نتایج پاریس زنگ خطر را برای فدراسیون کاراته به صدا درآورده و طباطبایی خواسته با حضور آشوری به تیم ملی کاراته شوک وارد کند اما سؤال این است که مگر تا قبل از رقابت‌های پاریس، این مشکلات شناسایی نشده بودند که حالا رئیس فدراسیون در فاصله یک ماه مانده به المپیک، تصمیم گرفته به تیم شوک بدهد آن هم با این شرایط که سرمربی تیم ملی چنین واکنشی نشان دهد؟

شاید اگر این تصمیم ماه‌ها قبل اتخاذ می‌شد، فرصتی برای برقراری تعامل به وجود می‌آمد اما تصمیم‌گیری در مورد انتصاب آشوری به زمانی موکول شده که شائبه‌هایی را به وجود می‌آورد مثل اینکه آیا طباطبایی هدفی غیر از تقویت فنی تیم داشته است؟ ممکن است بخواهد از آشوری برای رفع مشکلات بعد از المپیک استفاده کند؟

با وجود اینکه کاراته ایران جزو بهترین‌ها در دنیاست اما درباره عملکرد این رشته در توکیو اما و اگرهایی وجود دارد و برخی معتقدند این تیم شبیه تیم تکواندوی ایران در ریو است که با وجود برخورداری از اسم‌های بزرگ، بدترین نتیجه ممکن را در بخش مردان گرفت. با اطلاع از این پیش زمینه ذهنی، می‌توان این نکته را در نظر گرفت که رئیس فدراسیون کاراته با انتصاب دیرهنگام آشوری، علاوه بر اینکه خواسته به تیم شوک وارد کند، دنبال استفاده از قدرت نفوذ آشوری برای حمایت از خودش در روزهای سخت احتمالی آینده هم بوده است.

به هر حال در روزهای آینده بهتر می‌توان درباره این اتفاق‌ها اظهارنظر کرد اما چیزی که نمی‌توان راحت از کنارش گذشت، این است که کاراته یک بار در المپیک حضور دارد و ممکن است در آینده هرگز در لیست بازی‌ها نباشد. با این شرایط حالا باید از شهرام هروی این سؤال را پرسید که آیا او واقعاً تا این حد بر خواسته‌اش پافشاری می‌کند که حتی به قیمت از دست دادن المپیک برای او تمام شود؟ تجربه اختلاف پولادگر با رضا مهماندوست که منجر به رفتن مربی موفق تیم ملی تکواندو در آستانه المپیک لندن شد؛ می‌گوید امکان دارد این اتفاق بیفتد اما شرایط تکواندو با کاراته کاملاً متفاوت است و روحیات هروی هم با رضا مهماندوست همخوانی ندارد بنابراین به نظر می‌رسد چیزی که از قهر هروی می‌توان برداشت کرد، بیشتر این است که او می‌خواهد طباطبایی را تحت فشار بگذارد که حالا با این شرایط باید دید رئیس فدراسیون و نایب رئیس تازه‌وارد و کهنه کارش چطور این موضوع را مدیریت می‌کنند؟