در صورت صعود ایران از گروه C مرحله مقدماتی مسیر جام جهانی، کیفیت بازی ایران مقابل عراق در تصمیماتی که برای آینده تیم ملی گرفته می‌شود، بسیار اثرگذار است. دراگان اسکوچیچ همزمان که برای صعود تیم ملی از این گروه می‌جنگد، برای بقای خود در تیم ملی نیز آزمایشی را سپری می‌کند که آینده حرفه‌ای او را رقم می‌زند.

۳ بازی که دو حریف هنگ‌کنگ و کامبوج بودند و حریف سوم هم بحرینی بود که با غول تخیلی رسانه‌های فارسی فاصله‌ای عمیق داشت، نمی‌تواند برای تحلیل‌هایی که در تصمیمات آینده نقش دارند، نشانه‌های کافی به دست دهد اما بازی چهارم مقابل عراق است که سرکو کاتانچ، سرمربی‌اش کری‌خوانی را با این عبارت شروع کرد: «ایران با فرصت گلزنی هنگ کنگ را شکست نداد بلکه با اتفاقات برنده بازی شد.» عراق اگرچه تا امروز صدرنشین گروه C است اما نمی‌توانیم این تیم عراق را با کیفیتی که از فوتبال عراق در چندین مقطع تاریخی دیگر دیده‌ایم، بسنجیم. این عراق که زبان به کری هم باز کرده، خود می‌داند که برای صعود به جام جهانی در دور بعدی بازی‌ها مثل ایران چه مسیر سختی را پیش رو دارد. کاتانچ اما شاید بیراه هم نگوید. کری او بی‌معنا و کودکانه نیست. تیم ملی ایران بازی به بازی شکل می‌گیرد و اسکوچیچ در این تورنمنت مشغول تیم‌سازی است. در هر بازی مشکلات خود را پیدا می‌کند و باید دید از پس حل مشکلات فنی‌اش برمی‌آید یا نه. تکلیف بسیاری از پرسش‌های فنی درباره تیم ملی نیز در این ۴ بازی روشن نخواهد شد. خط  دفاع تیم ملی تا امروز محک جدی نخورده و می‌توان با سلیقه اسکوچیچ در انتخاب مدافعان وسط و کناری بحث داشت. در بازی با هنگ‌کنگ و بحرین و کامبوج هرگز فرصتی فراهم نشد که خط دفاع اسکوچیچ را بسنجیم یا با ایده‌اش در دفاع بیشتر آشنا شویم و انتخاب‌هایش را بررسی کنیم. مثل این موضوع، بحث‌های دیگری هم مطرح است؛ کیفیت گردش توپ در خط میانی تیم ملی و اینکه چیدن بازیکنان به سلیقه اسکوچیچ و مهم‌تر اینکه شیوه و سیاق بازی‌اش و همخوانی سیستم با مهارت بازیکنان چقدر در بازی‌های سخت برای موفقیت کافی است؟ تیم ملی شاید در بازی با عراق به بعضی‌ پرسش‌ها درباره‌ خودش پاسخ دهد و بعضی همچنان بی‌پاسخ بماند.

حساسیت بازی‌های ما در گروه C پس از آنکه میزبانی را از دست دادیم و نتایج ناامیدکننده دور رفت، این فرصت را برای فوتبال ایران باقی نگذاشت که بر اساس آینده سختی که برای صعود به جام جهانی در دور بعدی بازی‌ها داریم، پیش برویم. ما در یک گروه ۶ تیمی باید با قدرت‌های درجه یک آسیا برای صعود به جهانی بجنگیم. اما تردیدهایی که در صعود ایران از همین مرحله مقدماتی وجود داشت، بحث درباره آینده را بی‌معنا کرد. کیفیت بازی ما مقابل عراق می‌تواند در تصمیمات آینده فدراسیون فوتبال درباره تیم ملی نقش مهمی داشته باشد و بعد از صعود از این مرحله، با آغاز داستان تیم ملی برای صعود به جام جهانی مواجهیم.

دراگان اسکوچیچ به جز پروژه صعود از گروه C، پروژه ساخت شخصیت یک سرمربی برای تیم ملی ایران را هم در دست دارد. در بازی با عراق این پروژه به سرانجام می‌رسد. یا با اسکوچیچ به ادامه فکر می‌کنیم و یا بدون اسکوچیچ بازهم به آینده امیدوار می‌مانیم. اما اسکوچیچ از اهمیت بازی با عراق باخبر است، یک بازی سرنوشت‌ساز، نه فقط برای صعود.