برخلاف اردوهای قبلی تیم ملی، در فهرست جدید اسکوچیچ نام تمام بازیکنانی که در سال‌های اخیر از بازیکنان اصلی بوده‌اند یا تصور می‌شود که می‌توانند برای عبور از این مرحله حساس مؤثر باشند، دیده می‌شود؛ بازیکنانی مثل جهانبخش و قدوس که به دلیل مصدومیت، مشکلات رفت و آمد به خاطر شیوع کرونا یا تداخل بازی‌های باشگاهی در اردوهای قبلی غایب بودند. اگر از چند نام بگذریم این تمام پتانسیل فوتبال ایران است. تیم ملی قرار است با تمام قوا به بحرین برود و دو شکست عجیب دور رفت را جبران کند.

این فهرست با بازیکنانی مثل جهانبخش، آزمون و طارمی که در تیم‌های مطرح اروپایی بازی می‌کنند یا پدیده‌ای مثل قایدی که به تازگی در لیگ قهرمانان آسیا درخشیده‌، برای حریفان ترسناک است. تیم ملی با حضور 9 بازیکن (احتمالاً یک نفر حذف می‌شود) در یک سوم تهاجمی ترافیک بالایی در این بخش دارد که بدون در نظر گرفتن سیستم انتخابی اسکوچیچ حداکثر 4 نفر از آنها می‌توانند در ترکیب اصلی باشند.

در چنین مواردی معمولاً گفته می‌شود که انتخاب ترکیب با توجه به دست پر سرمربی برای او یک «دردسر شیرین» است. او می‌تواند با مهاجمان، وینگرها و بازیکنان فانتزی آماده‌ای که در اختیار دارد، ترکیب‌های مختلفی داشته باشد. هرکدام از این ترکیب‌ها روی کاغذ می‌تواند جذاب و دلفریب باشد، ولی واقعیت درون زمین متفاوت است و دیده شده که بهترین بازیکنان هم ممکن است مکمل‌های خوبی نباشند و ترکیب‌شان نتیجه ندهد. فوتبال جهان پر از این نمونه‌هاست و تیم ملی هم در مقاطعی با چنین مشکلاتی روبرو شده. آخرین مورد به دور رفت همین مسابقات برمی‌گردد که ویلموتس مقابل بحرین و عراق به بن‌بست خورد. تیم ملی برای موفقیت در بحرین باید هر چهار بازی‌اش را ببرد و در واقع کلید صعود در پیدا کردن مربع هجومی است که بتواند قفل دفاع حریفان را باز کند.

از جمع این حمله‌وران حضور آزمون و طارمی در ترکیب اصلی تقریباً قطعی است. اسکوچیچ در آخرین بازی دوستانه تیم ملی مقابل سوریه از چیدمان 2-4-4 استفاده کرد و این دو مهاجم آماده زوج خط حمله بودند. در برد سه بر صفر تیم ملی آزمون یکی از گل‌ها را زد. در این بازی قلی‌زاده به عنوان هافبک تهاجمی نمایش خوبی داشت و به طور کلی یکی از بازیکنان خوب تیم ملی زیر نظر اسکوچیچ بوده. البته بازیکن شارلروا برای حضور در ترکیب اصلی حالا رقیبان سرسختی مثل جهانبخش، ترابی، قدوس و قایدی دارد.

اکثر این بازیکنان تجربه بازی کنار یکدیگر در چیدمان‌های 3-3-4 و 1-3-2-4 دوره کی‌روش را دارند، ولی اسکوچیچ با روش متفاوتی بازی می‌کند و اردوی کیش آخرین فرصتی است که این بازیکنان با روش‌های جدید خو بگیرند.

دردسر شیرین اسکوچیچ و دستیارانش در روزهای آینده این است که ترکیب‌هایی را که در ذهنش دارد در تمرین محک بزند و بتوانند فرمول ایده‌آل را پیدا کنند. اگر قرار است فرمول برنده به قیمت نیمکت‌نشین کردن بازیکن نامداری تمام شود، اسکوچیچ نباید از این کار اجتناب کند. او مهاجمان و هافبک‌هایی با ویژگی‌های مختلف دارد و دستش برای استفاده از هر سیستمی باز است. او همچنین می‌تواند دو یا سه نفر از این مهاجمان را در یک سوم پایانی بازی و در اوج خستگی مدافعان حریف به زمین بفرستد و به هدفش برسد. بازیکنی مثل قایدی و انصاری‌فرد که در دو بازی اخیر تیم ملی به عنوان بازیکن ذخیره موفق به گل زدن شدند، می‌توانند ذخیره‌های طلایی اسکوچیچ باشند.

زمان به زیان مربی کروات است و او بدون بازی تدارکاتی وارد مسابقات می‌شود، ولی باید از دانش فوتبال و شناختی که از بازیکنان ایرانی دارد، برای مقابله با این مشکلات استفاده کند. بردن هر 4 بازی منامه کار سختی است، ولی تیم ملی پتانسیل کافی برای صعود به مرحله بعد را دارد. این مهمترین و پیچیده‌ترین مأموریت اسکوچیچ در دوران مربیگری اوست. آیا او می‌تواند آن را کامل کند؟