آنچه که تحویل گرفت و آنچه که بجا گذاشت

مرادی؛ در حسرت رکورد بنا

علی مرادی اردیبهشت 94 به عنوان رئیس فدراسیون وزنه‌برداری انتخاب شد.  او به جای حسین رضازاده برای این مسئولیت انتخاب شد که عملکرد خوبی نداشت. مرادی بعد از انتخابش به عنوان نفر اول وزنه‌برداری به دنبال رایزنی برای کمیته ملی المپیک هم بود. به همین دلیل هم برای دیدار با رسول خادم که اتفاقاً او هم تازه رئیس فدراسیون کشتی شده بود راهی خانه کشتی شد. رسول خادم آن موقع خیلی اعتقادی نداشت که رئیس فدراسیون باید اتاق بزرگ و مجللی داشته باشد؛ به خصوص اینکه مسئولیت فنی تیم ملی را هم برعهده داشت و به همین دلیل دفترش کاملاً نزدیک به محل تمرین تیم ملی بود.  یک در از بیرون خانه کشتی شماره یک به اتاق رسول خادم راه داشت و یک در هم از درون خانه کشتی که علی مرادی با همراهش (داود علی ملکی) از آن وارد اتاق رسول خادم شدند.  بعد از اتمام دیدار هم از همان در خارج شدند و این بار علی مرادی با محمد بنا سرمربی تیم ملی کشتی فرنگی روبه‌رو شد. دو دوست قدیمی که رفاقت آنها به دوران ورزشکاری و چند دهه قبل برمی‌گردد. علی مرادی به محض اینکه محمد بنا را از راه دور دید با صدای بلند به نحوی که بنا هم آن را بشنود، گفت: «خودم رکورد محمد بنا در لندن را می‌شکنم.»  اشاره علی مرادی به موفقیت محمد بنا با تیم ملی کشتی فرنگی در المپیک لندن بود و قصد داشت با گفتن این جمله برای رفیق گرمابه و گلستانش کری بخواند. کری که اتفاقاً با خنده و همراهی محمد بنا هم روبه‌رو شد.  چند ماه بعد از آن مرادی به صندلی ریاست رسید و تیمی در اختیارش قرار گرفت که پر از ستاره بود. از سعید محمد پور گرفته تا بهداد سلیمی، سجاد انوشیروانی، نواب نصیر شلال، کیانوش رستمی و سهراب مرادی که همه به جز سهراب از لندن با مدال برگشته بودند و حالا مدعی رسیدن به مدال طلای جهان و المپیک آینده بودند اما علی مرادی با این همه ستاره توانست به رکورد محمد بنا برسد؟ المپیک ریو بهترین زمان برای این کار بود اما دو طلای کیانوش و سهراب تنها دستاورد تیمی بود که بهداد هم در آن قربانی اتفاقاتی شد که علی مرادی در به وجود آمدنش بی‌تأثیر نبود.  بعد از ریو خیلی‌‌ها امید داشتند که وزنه‌برداری ایران با علی مرادی اشتباهات گذشته را کنار بزند و در توکیو رکورد بنا را بشکند اما حالا در توکیو چه چیزی در انتظار وزنه‌برداری است؟ رکورد بنا که افسانه شد، علی مرادی حتی رکورد خودش را هم نمی‌تواند تکرار کند. دو طلا در سیدنی و دو طلا در ریو رکوردهای علی مرادی در وزنه‌برداری بودند اما حالا برای توکیو هر دو طلایی ریو در کسب سهمیه ناکام ماندند و به اجبار هم از وزنه‌برداری خداحافظی کردند.  از بهداد، سجاد انوشیروانی، محمد رضا براری، نواب نصیر شلال و سعید محمدپور هم مدت‌هاست خبری نیست. برای هیچ‌کدام از این نفرات هم جایگزین شایسته‌ای وجود ندارد. اینکه برای این ستاره‌ها جانشینی ساخته نشد، یک طرف قصه است اما قسمت دیگرش این است که برخی از این قهرمانان زود خداحافظی کردند و می‌توانستند بمانند و افتخارآفرین باشند اما بی‌برنامگی و ضعف مدیریت آنها را خیلی زود پرپر کرد. خود علی مرادی هم به انتهای خط مدیریتش در وزنه‌برداری رسیده اما وزنه‌برداری را چگونه می‌خواهد تحویل بدهد؟ آن چیزی که تحویل گرفت با این چیزی که تحویل می‌دهد اصلاً شباهتی به هم ندارند. ا و می‌خواست رکورد بنا را بزند و نامش در وزنه‌برداری جاودانه شود اما حالا نامش با این ناکامی‌ها عجین شده است.