سعید فایقی

 

  رئیس هیأت مدیره شستا زمانی رئیس فدراسیون کشتی، مشاور ورزشی مقام عالی وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی و رئیس فدراسیون فوتبال بوده و شورای ورزش وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی، با حضور ایشان و جمع کثیری از مدیران برجسته سابق ورزش شکل گرفته و مطالبات شستا آنگونه که در کدال ذکر شده، هزاران برابر مبلغی است که از فدراسیون فوتبال طلبکار است و در بعضی موارد به لحاظ سنی مطالبات تاریخی شده، آیا می‌توان باور کرد که شرکت سرمایه‌گذاری تأمین اجتماعی در دولتی که وزیر تعاون، کار و رفاه اجتماعی آن خود مدتی سرپرستی وزارت ورزش را عهده‌دار بوده و دستیار ارشد و مشاور اجرایی ایشان از خادمین کشتی بوده و انصافاً در زمان ریاست استاد طالقانی در کشتی خدمات شایان توجهی به کشتی کرده، برای وصول مطالباتش اینچنین برخوردی داشته باشد؟

نمی‌توان باور کرد دولت چنان ضعیف شده باشد که یکی از دستگاه‌های وابسته‌اش بر خلاف مواد و تبصره‌های متعارف که حکم می‌کند اختلافات دستگاه‌ها در درون دولت صورت گیرد و بالاترین مقام اجرایی دو دستگاه که اختلاف دارند با مراجعه به معاونت حقوقی ریاست جمهوری مکلفند مسائل فی‌مابین خود را حل و فصل نمایند، مبادرت به وصول مطالبات خود با لطمه به عزت و اعتبار بین‌المللی ورزش و مملکت بکند.

فدراسیون فوتبال جمهوری اسلامی ایران عضوی از اعضای فدراسیون جهانی فوتبال FIFA است و اگر شهروندی از کشور برای دفاع از حق فوتبال و باشگاه پرسپولیس به دادگاه داوری و حکمیت FIFA یا حتی AFC شکایت کند، ما بسیار متضرر خواهیم شد.

یک روز معاون اول ریاست جمهوری فرمودند اختیار مدیریت آبدارخانه معاونت را ندارند. البته به این مضمون، عین عبارت برای رعایت ادب نوشتار، آورده نشد. آن روز باورمان نشد ولی امروز با این عمل اگر واقعاً درست باشد این فرمایش اثبات می‌شود که وزرای محترم ورزش و جوانان و کار و تعاون و تأمین اجتماعی توانایی حل یک اختلاف دو میلیون یورویی را ندارند، چگونه از عهده تصمیمات هزاران میلیاردی برمی‌آیند.

خدا عالم است این حقیر در گذشته هم افتخار خدمت در ورزش را داشته‌ام هم به‌عنوان نماینده کارفرمایان تولیدی در شورای عالی سازمان تأمین اجتماعی انجام وظیفه کرده‌ام، هم در شستا چند صباحی عهده‌دار مسئولیت معاونت شرکت‌ها بوده‌ام. مطالبات سازمان تأمین اجتماعی از دولت صدها هزار میلیارد تومان است. دو میلیون یورو هم به اضافه آن.

 جالب است که وزیر محترم کار، تعاون و امور اجتماعی عضو شورای عالی ورزش است و فدراسیون کارگری عضو مجمع فدراسیون فوتبال به تعبیری عزیزان جانشین سهامدار فوتبال محسوب می‌شوند، ما را چه شده چرا این همه از حکمرانی مطلوب فاصله گرفته‌ایم؟ چرا «رحماء بینهم» را به «اشداء بینهم» تبدیل کرده‌ایم؟ حال که خود در داخل با فدراسیون اینگونه برخورد می‌کنیم چرا توقع داریم دشمنان قسم خورده ما در منطقه و آسیا، فدراسیون ما را تحت فشار قرار ندهند؟ وقتی ساختمان باشگاه را در داخل توقیف می‌کنیم او چگونه دفاع کند که در تاجیکستان بازی نکند و میزبان در تهران باشد. نخواهند گفت اول حمایت داخلی داشته باشد بعد سراغ ما بیایید. اگر استراتژی بین‌المللی جمهوری اسلامی ایران عزت و حکمت و مصلحت است خود ما عزت‌مان را خدشه‌دار می‌کنیم. مثل معروف که با داشتن دوستانی اینچنین در داخل، نیازی به دشمن بیرونی نیست.