سام ستارزاده

 

228 پرده شهرآوردهای دلامادونینا در 112 سال گذشته همواره دربردارنده جنجال‌ها و حواشی داغ و جذابی بودند اما درگیری‌های شدید میان روملو لوکاکو و زلاتان ایبراهیموویچ بی‌شک یکی از برجسته‌ترین این حواشی از گذشته تاکنون و یکی از فراموش‌نشدنی‌ترین آنها در آینده است. دوقطبی لوکاکو و زلاتان در شهر میلان را می‌توان همسطح دوقطبی‌ای که در دهه گذشته و در دیدارهای ال‌کلاسیکو میان مسی و رونالدو برقرار بود، دانست اما این دو تقابل تن‌به‌تن جذاب فوتبال شباهت چندانی با یکدیگر ندارند.

اگر رویارویی دو فوق ستاره آرژانتینی و پرتغالی دهه گذشته لالیگا از جنس احترام و رفاقت بود و هریک برای پادشاهی در فوتبال جهان به رقابت با دیگری نیاز داشتند، جدال بیگ‌روم و ایبرا به معنای واقعی کلمه نبرد دو پادشاهی است که هر دو می‌دانند در یک اقلیم نمی‌گنجند. البته گلزن سوئدی روسونری ماجرا را از این تشبیه نیز فراتر می‌داند که پیش از شهرآورد شنبه عصر و در پاسخ به توئیت هشت ماه قبل لوکاکو که نوشته بود «این شهر یک شاه جدید دارد»، در توئیتی عنوان کرد: «میلان هرگز یک پادشاه نداشته؛ آنها اکنون یک خدا دارند».

شکست سه بر صفر مقابل افعی‌های میلان و واگذاری کورس قهرمانی به رقیب همشهری، زخم عمیقی بر قلب تمام شاگردان استفن پیولی بود اما زلاتان طعم واقعی شکست و سرافکندگی را فارغ از نتیجه بازی، در دقیقه 65 چشید؛ جایی که دیو بلژیکی اینتر در کسری از ثانیه توپ را از میانه زمین به محوطه جریمه آ. ث. میلان رسانده و فرانک کسیه، پتر هوگه و سیمون کیائر را همزمان جا گذاشته و سپس با یک ضربه مهارناشدنی، جیانلوئیجی دوناروما را از پای درآورد. برای گلزن سوئدی سرخ‌وسیاه‌ها، مهلک‌تر از شوت دقیق لوکاکو، فریادهای وی بود که خطاب به وی و با اشاره به کری‌خوانی مجازی آن دو، می‌گفت: «این منم! بهت گفته‌ بودم لعنتی!».

بیگ‌روم برای دومین‌بار در هماوردی مستقیم مچ ایبرای 40 ساله را خواباند و در جدول گلزنان سری‌آ تنها کریستیانو رونالدو، دیگر بنیامین باتن فوتبال ایتالیا را پیش روی خود دارد اما شاخ‌به‌شاخ شدن وی با زلاتان، فحاشی ناموسی و تهدیدهای تند علیه وی و دیگر حرکات تحریک‌آمیز از سوی لوکاکو، همگی مهر تأییدی بر مصاحبه صادقانه سال گذشته وی هستند؛ زمانی که لوکاکو ابراز کرد که «یک زلاتان درون دارد».

پیش از ایجاد و افروخته‎شدن شعله نزاع با زلاتان، مهاجم بلژیکی اینتر وی را یک همبازی دلسوز سابق در منچستریونایتد می‌دانست و اعتقاد داشت که با انتقال تجربیات وی از آژاکس تا بارسلونا و یوونتوس، بازی وی نیز متحول شد. ایبرا نیز از طرفی دیگر لوکاکو را در کنار سرخیو آگوئرو دو مهاجم برتر لیگ جزیره می‌دانست.

بهره‌وری از تجربیات زلاتان، زلاتان درون لوکاکو را بارور کرد اما حال در میلان همین شخصیت جنگنده، خشن و تسلیم‌ناپذیر، علیه نسخه واقعی زلاتان به‌کار گرفته شد. مهاجم سوئدی که در رویارویی کوپا ایتالیا تلاش ‌کرد لوکاکو را عصبانی‌کند، خودش با کارت زرد دوم مواجه شد و عصر شنبه نیز، برخلاف دو دربی قبلی از گشودن دروازه نرآتزوری ناکام ماند. زلاتان را می‌توانیم همچنان خدای فوتبال بدانیم اما هرچند لائوتارو مارتینز ستاره بی‌بدیل دلامادونینا بود، قاتل جدید روسونری می‌تواند این حق را به خود بدهد که تاج پادشاهی میلان را از ایبراهیموویچ گرفته و بر سر خود بگذارد.