میعاد نیک
از همان روزهایی که خودش را بهعنوان مهاجم جوان پرسپولیس به فوتبال ایران شناساند و در پی کوچکترین فرصتی میگشت تا تواناییهایش را به سایرین اثبات کند تا حالا که مهدی در لیگ قهرمانان اروپا یکهتازی میکند و با گلزنی مقابل بانوی پیر به کریستیانو رونالدو دهنکجی میکند، مدت زیادی نمیگذرد. انگار همین چند روز پیش بود که پسر بوشهری ماجراجوییهایش را از جنوبیترین نقطه ایران به تهران و استادیوم آزادی آورد تا شماره 17 سرخترین پیراهن تیمهای کشور را بر تن کند. از مهدی در پرسپولیس و تیم ملی ایران خاطرات تلخ و شیرین زیادی داریم؛ از آن پنالتی چیپ و شادی پس از گل جنجالیاش به النصریها گرفته تا همان توپ لعنتی که روی پایش چفت نشد که پرتغال را برای رسیدن به مرحله حذفی جام جهانی شکست بدهیم.
طارمی برای ادامه دوران حرفهای فوتبال خود برخلاف دوستانش در اکیپ پسران حاشیهپرداز پرسپولیس، مسیر متفاوتی را پیش گرفت تا برسد به این جایگاهی که بهواقع لیاقتش را دارد. مهدی بهجای تمرکز بر فضای مجازی و ارتباطات حاشیهای، تصمیم گرفت تا برخی مسائل را برای مدت نامعلومی از زندگی شخصی و حرفهایاش دور کند که این تصمیم صحیح سرنوشت او را برخلاف دوستانش که یا به پرسپولیس بازگشتند و یا در تیمهای قطری بازی میکنند، به چمپیونزلیگ و تقابل با بانوی پیر پیوند زد.
مهدی پیش از گلزنی در ثانیه 63 دیدار پورتو با یوونتوس هم خودش و تواناییهایش را برای ما ثابت کرده بود اما این گل که روی شَم بالای چارچوبشناسی طارمی بهثمر رسید؛ همان خامه روی کیکی بود که شیرینی پیروزی پورتو را دوچندان ساخت.
مهدی طارمی در شرایطی که رفتارهای رسانهپسند ندارد و صرفاً به پیشرفت حرفهای میاندیشد، تبدیل به پنجمین پسر ایرانی شده که در معتبرترین تورنمنت باشگاهی فوتبال دنیا پایش به گلزنی باز میشود. این تمام قصه نیست؛ ماجرای مهدی تازه آغاز شده و او باید به افقهای بالاتری فکر کند، به درخشش در تیمهای بزرگ لالیگا و پریمیرلیگ و حتی به قهرمانی با لباس سپید یوزها در جام ملتهای آسیا.