سام ستارزاده

 

از زمین‌های خاکی شهر بوشهر تا ورزشگاه بزرگ دو دراگائو در بندر پورتو. این سیر صعودی الماس بوشهری فوتبال ایران بود؛ مهاجمی که هرچه بیشتر پایش به گلزنی باز می‌شد، کمتر باور می‌شد و بیشتر می‌آموخت که به بی‌مهری‌ها عادت کند. مهاجمی که حتی پس از دو آقای‌گلی متوالی در لیگ برتر، تک‌به‌تک‌های از دست رفته‌اش سوژه داغ کاربران فضای مجازی بود اما اکنون، نامش در کنار علی دایی، مهدی مهدوی‌کیا، سردار آزمون و علی کریمی قرار گرفته؛ در لیست گلزنان ایرانی تاریخ لیگ قهرمانان اروپا.

روزی که خبر محرومیت چهارماهه مهدی طارمی و بسته‌شدن پنجره نقل‌وانتقالاتی پرسپولیس داغی بر دل یک ایران شد، سقوط رؤیای صعود به فینال آسیا و فاجعه برابر الهلال عربستان بیش از هر کسی به ‌نام شماره 9 پرسپولیس زده‌شد. روزی که مهدی طارمی کوچ به قطر را به ماندن برای جبران اشتباه بزرگش در ارتش سرخ ترجیح داد، کمتر کسی آینده‌ای فراتر از واداشتن گزارشگران عرب به فریاد «عجیباً غریباً» را برای پسر بی‌ادعای بوشهری متصور بود.

چه در ایرانجوان و چه در پرسپولیس و الغرافه، طارمی یک کابوس ترسناک برای مدافعین مقابلش بود اما سر بزنگاه‌های سرنوشت‌ساز معمولاً به هدف نمی‌زد. سه تابستان قبل بود که امیدها و آرزوهای ما در یک لحظه و با یک ضربه طارمی به هوا پرکشیدند. شاید هنوز هم بعضی از ما زمانی که به مهدی فکر می‌کنیم، ذهنمان در آن شب و در ورزشگاه موردوویا آرنای روسیه قفل می‌شود اما طارمی از آن لحظه‌های تلخ فاصله معناداری گرفته و در پرتغال شاهکارهایی خلق می‌کند که سال‌ها بود از یک ایرانی در سطح اول فوتبال اروپا ندیده‌ بودیم.

در روزهایی که فوتبال ایران در هر دو سطح ملی و باشگاهی با انواع بیماری‌های مدیریتی و اقتصادی دست‌وپنجه نرم می‌کند، مهدی طارمی پرچم همین فوتبال را در قاره سبز برافراشته نگاه می‌دارد. یک فرصت‌طلبی روی پاس اشتباه رودریگو بنتانکور، خیز به‌سوی وویچک شزنی و ثبت دومین گل سریع تاریخ دور حذفی چمپیونزلیگ! رخدادی که حساب رسمی باشگاه پورتو با ارسال پست‌ به زبان فارسی به آن واکنشی جالب نشان می‌دهد. در شب عجز کریستیانو رونالدو از شعله‌افروزی خط آتش بیانکونری، مهدی طارمی با چنان اعتماد به‌نفسی مقابل مدافعان گران‌قیمتی همچون ماتیاس دلیخت و خورخیو کیه‌لینی ظاهرشد که گویی بارها تجربه حضور در چنین آوردگاه بزرگی را داشته.

شماره 9 آبی‌های پرافتخار پرتغال که مدافع عنوان آقای‌گلی مشترک لیگا نوس هم است، فصل را در کمال تعجب از روی نیمکت آغاز کرد. تلاش و پشتکاری که وی به خرج داد تا به ترکیب اصلی پورتو برسد و در جدول گلزنان از سرجیو اولیویرا و موسی مارگا که از ابتدای فصل مهره‌های مورد اعتماد سرجیو کونسسائو بودند، یک الگوی بسیار قابل‌ ستایش برای فوتبالیست‌های جویای نام لیگ کشورمان است. هرچند برای خود مهدی این پیشرفت چندماهه غیرعادی به‌شمار نمی‌رود؛ چرا که طارمی بازیکنی است که سرد و گرم فوتبال را چشیده و پیچ‌وخم‌های تندتری را نیز رد کرده.

بی‌شک پیدا می‌شوند افرادی که با گاف‌های کلامی طارمی مطالب طنز بسازند یا بابت ماجرای او و پرسپولیس از وی به دل گرفته ‌باشند اما حتی این افراد نیز این روزها الماس بوشهری فوتبال‌مان را تحسین می‌کنند. مهدی طارمی این چند ماه یک وارث شایسته بوده برای پیراهنی که پیش‌تر بر تن لوئیز فابیانو، راامل فالکائو و لیساندرو لوپز بوده؛ مهاجمی که دیگر درست هدف گرفتن در سخت‌ترین شرایط را به‌خوبی فرا گرفته.