سامان موحدی راد

 

در لیگ بدون جذابیت و سرد امسال حضور تیمی چون صنعت نفت آبادان یک غنیمت است. تیمی آرام و بی‌حاشیه که مثل استقلال خوزستان چند سال پیش، گروهی از بازیکنان بی‌ادعا را حالا در حد ستاره‌های لیگ ایران بالا آورده است. وقتی در ابتدای لیگ امسال قرار شد که دیگر بازیکن و مربی خارجی به لیگ نیایند، خیلی‌ها ابراز امیدواری کردند که این مسأله موجب درخشش چهره‌های جوان فوتبال ایران شود اما هرچه که گذشت از کیفیت بازی‌ها کم و کمتر شد و ستاره جدیدی در آسمان لیگ برتر ایران ظهور نکرد. در این میان اما تیم‌ها و مربی‌هایی که فلسفه فوتبالی‌شان پیش و پس از این تصمیم بر استفاده از توان فوتبال داخلی در لیگ برتر بود، توانستند با ادامه راه قبلی خودشان عملکرد بهتری داشته باشند. یکی از این چهره‌ها سیدسیروس پورموسوی است که یک اسم و امضای مشخص در فوتبال ماست. مردی که فوتبال را به خوبی می‌فهمد و فوتبال ایرانی را هم به بهترین شیوه بازی می‌کند. سعی ندارد ادا در بیاورد و در جلد و قالب مربی‌های خارجی محبوب در ایران فرو برود و برنامه‌اش همیشه این بوده که آنچه را که از فوتبال ایرانی می‌فهمیده در زمین ارائه بدهد. همین مسأله هم موجب شده تا تیم‌هایش در مقاطع مختلف توجه‌ها را به خود جلب کنند. از جمله در این فصل که تیم بدون ستاره او با جمعی از جوانان آبادانی حالا یکی از تیم‌های گردن کلفت لیگ برتر است و لقمه گلوگیری برای هر تیمی است. رسیدن پورموسوی و صنعت نفت بهترین اتفاق برای هر دو بود. در یک سو مربی‌ای دیده می‌شود که مهارتش استفاده از بازیکنان بومی و جوانان کم نام و نشان است و در سوی دیگر تیمی که بنیه اقتصادی جذب بازیکن گرانقیمت را ندارد و همچنین همیشه به استعدادهای ذاتی شهرش شهره بوده. به این ترتیب این ترکیب در فصلی که بیشتر تیم‌ها در حال جنجال و حاشیه‌سازی هستند، آرام خودش را به نزدیکی‌های صدر جدول رسانده است.