شاید هیچ‌کس مثل محمود فکری تبدیل به مصداق عینی این ضرب‌المثل نشد: «تا مرد سخن نگفته باشد، عیب و هنرش نهفته باشد»

او با موهای پرپشت، محاسن جوگندمی، لباس مرتب و چشم‌هایی که گاهی می‌خندیدند در استودیوی برنامه «فوتبال برتر» کاری کرد که خیلی‌ها بگویند «سکوت، زینت مرد است!» 

سرمربی استقلال که تیمش در صدر جدول ایستاده است و می‌رود به طلسم چندساله ناکامی این تیم در لیگ برتر خاتمه دهد هر چه بیشتر حرف زد، بیشتر مورد نقد گرفت. او حتی وقتی خواست از امیر قلعه‌نویی و فرهاد مجیدی دفاع کند، با به کار بردن اصطلاحاتی مانند «رئیس مافیا» و «قهر» بیشتر به برند این دو چهره صدمه زد.

فکری نشان داد که فشار شبکه‌های اجتماعی روی شانه‌هایش سنگینی می‌کند، از نقدها آزرده است و خوشش نمی‌آید که با استراماچونی حتی مقایسه شود، از طرف دیگر مثل برخی هواداران نوجوان مشتاق کل کل کردن با پرسپولیسی‌هاست! بار دیگر ادعای غیرمستند تعداد روز استراحت بیشتر برای پرسپولیس را مطرح کرد و ستاره‌های روی پیراهن تیمش را به رخ ابراهیم شکوری کشید! 

مجموع این صحبت‌ها باعث شد هواداران پرسپولیس به طنز بنویسند حامی او هستند چون با این سبک و سیاق حتماً استقلال را وارد حاشیه می‌کند و این تیم موفق نمی‌شود.

اعتراف می‌کنم وقتی محمود فکری از نساجی به استقلال آمد خوشحال شدم یکی از پسران قدیمی استقلال به خانه برگشته است. در شرایطی که امکان استخدام مربیان خارجی وجود نداشت تعداد گزینه‌هایی که هدایت استقلال را دست بگیرند خیلی زیاد نبود. 

از طرفی بعضی استقلالی‌ها می‌گفتند یحیی گل‌محمدی چون یک پیشکسوت پرسپولیس است شرایط تیم، هواداران و حساسیت لیگ را درک می‌کند و با تعصب است و بهترین کار این است که یک استقلالی قدیمی روی نیمکت بنشیند. 

امیر قلعه‌نویی، فرهاد مجیدی و علیرضا منصوریان سه چهره‌ای بودند که آزمون پس دادند و منتقدانی در میان هواداران داشتند، جواد نکونام هم با فولاد قرارداد داشت و عملاً دست باشگاه خیلی باز نبود برای همین انتخاب محمود فکری که با تیم کم مهره نساجی به یک تیم سخت‌باز تبدیل شده بود با استقبال مواجه شد.

او تا امروز هم نتایج خوبی با استقلال کسب کرده است، شکست دادن تراکتور و گل‌گهر در خانه حریف و همینطور تساوی دقایق آخر مقابل پرسپولیس به‌عنوان مدعیان این فصل نتایج قابل تحسینی است اما کیفیت پرنوسان تیم باعث شد بعضی هواداران همه چیز را به پای درخشش رشید مظاهری بنویسند و تخم‌مرغ‌های گندیده را توی سبد فکری بگذارند. 

موضوعی که او را ناراحت کرده و هر جا فرصت کند با گله از آن یاد می‌کند که مگر می‌شود 13 هفته خوش شانس بود؟ او غیرمستقیم گفت که بعضی از هواداران دوستش ندارند و ...

فارغ از اینکه با فکری موافق باشیم یا نه، علاقه او برای صحبت کردن در مورد تیم رقیب یعنی پرسپولیس را نمی‌توان نادیده گرفت. 

مدام این کار را می‌کند و برای خودش و تیمش حاشیه می‌سازد. 

البته این به یک نسخه شفابخش در فوتبال ایران تبدیل شده که بعضی از مربیان دست به ایجاد حاشیه‌های کنترل شده می‌زنند و از منافع آن استفاده می‌کنند اما آیا محمود فکری قادر است آتشی که روشن می‌کند را مدیریت کند؟

باید به او حق داد که در نخستین سال حضورش وقتی فاقد تجربه نشستن روی نیمکت تیمی با هوادار میلیونی است، اشتباه کند و طول می‌کشد تا به‌عنوان یک مربی حرفه‌ای گفت‌و‌گو کند. فکری قطعاً رشد می‌کند و بهتر می‌شود. اگر کسی نگران او، استقلال و فوتبال ایران است باید به جای دست انداختن و مچ‌گیری و شوخی کردن‌هایی که چیزی به کسی اضافه نمی‌کند، به فکری مشاوره رسانه‌ای بدهد. همین!