سام ستارزاده

 

آتالانتا را می‌توان دومین گربه سیاه روسونری‌ها در فوتبال ایتالیا دانست؛ در کنار ناپولی که طلسم شکست‌ناپذیری‌اش مقابل میلان در آستانه 6 سالگی‌اش در هم شکست. از تابستان سال 2016 که جیانپرو گاسپرینی به برگامو قدم گذاشت تا هدایت آتالانتا را دست بگیرد، تنها یک‌بار مغلوب سرخ‌وسیاه‌های شهر میلان شده.

شب شنبه نیز، الهه فوتبال ایتالیا خانه شیطان را به آتش کشید؛ آن هم در شرایطی که وزنه صدرنشین سری ‌آ سنگین‌تر به‌نظر می‌رسید. میلانی که در بازار زمستانی یک مدافع، یک هافبک و یک مهاجم جذب کرده بود، از تیمی پذیرایی می‌کرد که روند مطلوب بازی‌اش زیر سایه خروج قریب‌الوقوع کاپیتان محبوب‌شان، پاپو گومز قرار گرفته ‌بود. جای زخم باخت پنج‌ گله 13 ماه پیش، هنوز قلب سرخ‌های میلان را می‌سوزاند. اما از میلان متحول شده امسال که پیش از آتالانتا تنها از یوونتوس امتیازی نگرفته بود، فروپاشی در سن‌سیرو اتفاقی پیش‌بینی‌ شده نبود.

شاگردان استفانو پیولی در حال حاضر چهارمین خط دفاعی برتر سری‌ آ را در اختیار دارند. اما نرآتزوری با ظرافتی هنرمندانه از ضعف‌های دفاعی آنان پرده برداشت. به غیر از گل دوم میهمان که به ‌لطف پنالتی اعلامی جنجالی مائوریتسیو ماریانی به ‌ثمر رسید، دو گل دیگر آتالانتا روی استفاده سفیدپوشان میدان از غفلت مدافعان میلان از فضای پشت سرشان ثبت شدند. کریستین رومرو از پشت سر پیر کالولوی کم‌تجربه اضافه شد و با یک ضربه سر شیرجه‌ای تماشایی گلزنی کرد و دووان زاپاتا نیز روی اشتباه سیمون کیائر در جایگیری، از پشت سر او حرکت کرد و خود را در موقعیت قرار داد.

دو مدافع کناری میلان نیز نقش کمرنگی در سردرگمی دفاع تیم‌شان نداشته‌اند. در جناح چپ، نیم‌ فضایی که توسط تئو هرناندز خالی شده بود، گزینه‌ای ایده‌آل برای انتقال سریع قدیس‌ها از فاز دفاع به حمله بود. در جناح مقابل نیز سرمایه‌گذاری روی چابکی و فیزیک بدنی زاپاتا داویده کالابریا را به دردسر انداخت. نبرد تن‌به‌تن میانه میدان را نیز یوزف ایلیچیچ از ساندرو تونالی‌ای برد که بازی بدون توپ پراشتباهش همچنان یکی از پاشنه‌ آشیل‌های تیم محسوب می‌گردد.

با داشتن السیو رومانیولی و اسماعیل بن‌ناصر و قرار گرفتن فیکایو توموری تازه‌وارد شاید این حجم از اشتباهات فردی امیدهای پیولی را در طول دیدار ناامید نمی‌کرد. اما در پر کردن جای خالی هاکان چالهان ‌اوغلویی که مبتلا به کرونا است هم، سرمربی روسونری با یک انتخاب اشتباه، تریوی پشت سر زلاتان را منفعل‌تر کرد؛ قرار دادن سوالیهو میته در پست هافبک هجومی. میته، خرید جدیدی است که بازی تخریبی‌اش همخوانی با پست 10 ندارد؛ بازیکنی که در جایگاه غیرتخصصی‌اش، از ارسال یک پاس کلیدی هم عاجز بود و ضعیف‌ترین آمار از حیث تعداد و درصد پاس سالم را میان هافبک‌ها و تک‌ مهاجم (زلاتان) تیم را به خود اختصاص‌ داد.

پیولی پس از این شکست فروپاشی روانی ناشی از گل دوم بحث‌برانگیز نرآتزوری را عامل اصلی ناکامی تیمش دانسته اما حقیقت این است که پیش از دقیقه 53 نیز میلان تیمی منفعل در حمله و آشفته در دفاع بود. از قضا، جدی‌ترین موقعیت آنها به 16 دقیقه پس از دریافت گل دوم بازمی‌گردد که تکل بی‌نظیر زننده گل اول آتالانتا، یک فرصت گل عالی را از چنگ فرانک کسیه ربود. پیولی اشتباه نمی‌گوید که باخت به یوونتوس و آتالانتا خفت‌بار نیست. با این حال، اگر چهره ترسناک یک مدعی را می‌خواهد به میان بازگرداند، وی چاره‌ای جز عبرت‌ گرفتن از این شکست‌ها ندارد.