پرسپولیس تا قبل از بازی در اراک بعد از هر نمایش ضعیفش به اینکه تنها تیم بدون باخت لیگ است می‌بالید اما حالا با شکست مقابل آلومینیوم این نکته آماری هم از دست رفته و چیزی برای پرداختن به آن وجود ندارد.

پرسپولیس خوب نبود. شاید اگر گلر میزبان روی فرم نبود یا مهاجمان پرسپولیس دقت بیشتری داشتند، نتیجه چیز دیگری می‌شد اما تیم یحیی دورتر از حد انتظار ظاهر شد و در هفته‌ای که باید به بردهایش ادامه می‌داد و به صدر جدول نزدیک می‌شد باخت بدی داد و کار خودش را سخت‌تر کرد.

از ابتدا مشخص بود مشکلات خط دفاعی پرسپولیس و غیبت دو مدافع میانی اصلی تیم می‌تواند برای مدافع عنوان قهرمانی دردسرساز باشد. با این حال هم پرسپولیسی‌ها و حتی کادر فنی امید داشتند سیدجلال روز بازی شرایط حضور در میدان را پیدا کند که نکرد. در غیاب سیدجلال و کنعانی مطابق آنچه از دو روز قبل از بازی مشخص شده بود، پرسپولیس با زوج شیری و احسان حسینی در مرکز خط دفاع به میدان رفت.

با کوتاه شدن قد خط دفاع، معضل ضربات ایستگاهی که از فصل قبل و حتی قبل‌تر در پرسپولیس دیده می‌شد باز هم نمود پیدا کرد و آلومینیوم بدون اینکه فشار خاصی روی خط دفاع پرسپولیس بیاورد به دو گل رسید. دو گل از روی ضربات ایستگاهی با دو ضربه سر که البته بیشتر از مدافعان غیر تخصصی و بی‌تجربه، نقش حامد لک در ثبت آنها پررنگ بود.

پرسپولیس با وجود ناهمواری زمین اراک شروع امیدوارکننده‌ای مقابل آلومینیوم داشت. آنها خیلی زود کنترل بازی را در دست گرفتند و خودشان را به دروازه حریف نزدیک کردند. در پی این جلو آمدن با نخستین کرنری که نصیب پرسپولیس شد، ارسال نوراللهی و ضربه سر کامیابی‌نیا سرخ‌ها را پیش انداخت تا بازی خیلی زود برای آنها راحت شود اما انگار این تازه شروع یک راه دشوار بود.

آلومینیوم بعد از ساختن نخستین موقعیتی که لک مهارش کرد یک موقعیت هم به پرسپولیس داد که عبدی قدردان پاس پهلوان نبود تا میزبان لحظاتی بعد با ضربه ایستگاهی سینک و ضربه سر شاهین توکلی به گل مساوی برسد و خیلی زود روحیه از دست رفته‌اش را بازیابد و به بازی برگردد.

واکنش پرسپولیس به این گل اما جالب نبود و تیم یحیی نتوانست کنترل مسابقه را در دست بگیرد و موقعیتی بسازد تا ده دقیقه بعد از گل اول مشابه همان گل را دریافت کند. این بار هم ضربه ایستگاهی سینک با ضربه سر پاکدل همراه شد و توپ به شکل عجیبی به تور دروازه حامد لک نشست.

بعد از این شوک، پرسپولیس کنترل بازی را در دست گرفت اما نه آنقدر که بتواند به موقعیت برسد. نتیجه برتری نسبی سرخ‌ها و در دست گرفتن ضربان بازی، یکی دو موقعیت نصف و نیمه بود که حاصلی برای تیم یحیی نداشت و قهرمان لیگ با باخت مقابل تیم تازه از لیگ یک آمده به رختکن رفت.

نیمه دوم که شروع شد ده دقیقه طول کشید تا پرسپولیس دوباره ریتم بازی را در دست بگیرد اما گلر جوان میزبان سدی بود مقابل ضربات سرخ‌ها. بعد از ایستادگی پورحمیدی مقابل ضربه نوراللهی، یحیی این بار زودتر از همیشه تغییراتش را شروع کرد و با میدان دادن به عالیشاه در صدد تقویت جناح چپ تیمش برآمد اما از این تغییر طرفی نبست و در واقع بعد از شوت نعمتی که باز هم با دفع دروازه‌بان میزبان بی‌اثر ماند، بیشتر از بیست دقیقه طول کشید تا پرسپولیس موقعیت دیگری بسازد که حتی آن موقعیت هم شانس مسلم گل نبود.

یحیی برای بیست دقیقه پایانی ترکیب خط حمله‌اش را تغییر داد و از زوج مهدی‌خانی- رمضانی به جای امیری - عبدی استفاده کرد اما شکل تیمی او در فاز حمله چندان بهتر نشد.

مهم‌ترین موقعیت پرسپولیس را احمد نوراللهی در دقیقه 83 از دست داد که البته خروج گلر میزبان مانع از ثبت گل مساوی شد. در وقت‌های تلف شده که اتفاقاً کم هم نبود، پرسپولیس با حملاتی احساسی و بدون برنامه موقعیتی به دست نیاورد و حتی نزدیک بود گل سوم را هم دریافت کند.

در نهایت پرسپولیس با یک نمایش ضعیف سه امتیاز را در اراک جا گذاشت و با دست خالی به تهران برگشت تا کادر فنی سرخ‌ها به فکر رفع معایب خود برای بازی‌های بعدی باشند و حتی روی تیم‌هایی که روی کاغذ حرفی برای گفتن ندارند بیشتر حساب کنند.