علی مغانی

 

ثانیه‌هایی قبل از گلی که حسین مالکی برای سایپا زد، شیخ دیاباته در زمین خودی و نزدیک به نقطه کرنر مجبور بود حفظ توپ کند. او چند دقیقه قبل‌تر هم پاس عقبی به مقصد رشید مظاهری فرستاده بود. اینکه چرا مهاجم نوک استقلال سر جای خودش نبود و مجبور بود حوالی محوطه هجده قدم خودی صاحب توپ شود، یک دلیل ساده داشت؛ هافبک‌های استقلال در اثر پرس میانه میدان بازیکنان سایپا، از جریان بازی خارج شده بودند و با وجود هافبک‌های «مارک شده»، مهاجمان استقلال برای اینکه در جریان بازی قرار بگیرند، چاره‌ای نداشتند جز اینکه برای توپگیری تا زمین خودی عقب بنشینند.

این یکی از ضعف‌های بزرگ استقلال در لیگ بیستم است که در مقابله با تیم‌هایی که اصل پرسینگ را به خوبی اجرا می‌کنند و با کم کردن فاصله بین خطوط، عقب می‌نشینند، هیچ راه‌حلی ندارد. شاگردان محمود فکری دیروز نمی‌دانستنند که چطور از پرس شدید سایپا خلاص شوند و وقتی صاحب توپ می‌شدند، 10 نفر را حدفاصل توپ و دروازه می‌دیدند تا طراحی حمله برای استقلال از همیشه سخت‌تر شود. اینگونه بود که استقلال در نیمه اول فقط یک موقعیت آشکار گل روی خلاقیت فردی و ضربه استثنایی مهدی قایدی به دست آورد و به رغم اینکه خیلی زود گل خورد اما برای اینکه دوباره به موقعیت گل جدی برسد، تا دقیقه 78 صبر کرد.

این مشکل بزرگ استقلال است که نمی‌تواند واکنش سریعی به اتفاقات بازی داشته باشد و در تغییر سبک بازی ناتوان است. تیم فکری وقتی از حریف عقب می‌افتد، با همان روشی به کار ادامه می‌دهد که در دقیقه یک، بازی را آغاز کرده بود. حتی تعویض‌ها هم کوچکترین تأثیری در جریان بازی نمی‌گذارند و اگر کسی بازی را از دقیقه 60 می‌دید و از نتیجه خبری نداشت، ابداً نمی‌توانست باور کند که تیم صدرنشین از حریف کم‌ادعای خود، یک گل عقب است.

نکته دیگری که در بازی با سایپا به شدت به چشم می‌آمد، نمایش ضعیف و کم‌اثر دو مدافع کناری استقلال بود. در روزی که وریا یکی از مقصران دریافت گل بود، کاپیتان استقلال مشارکت کم‌اثری در حمله داشت؛ درست مثل محمد نادری که هیچ شباهتی به مدافع رونده و تأثیرگذار فصل گذشته ندارد. ضمن اینکه در چیدمان تازه‌ای که فکری برای استقلال انتخاب کرده، ارسلان مطهری تبدیل به یک مهره معمولی شده تا توان تهاجمی استقلال لطمه ببیند.

اگر حملات احساسی استقلال در وقت‌های تلف شده را کنار بگذاریم، نمایش استقلال در نیمه دوم، ناامیدکننده‌ترین نمایش ممکن بود. استقلالی که دیروز دیدیم، هیچ نشانی از تیمی که قرار است مدعی قهرمانی باشد، نداشت. استقلال در هفته‌ای که تیم‌های دوم و سوم جدول یعنی نفت آبادان و سپاهان روبه‌روی هم قرار می‌گیرند، فرصت طلایی داشت تا فاصله خود را با بقیه مدعیان بیشتر کند اما این موقعیت طلایی به سادگی از دست رفت.