در خبر‌ها آمده که مجوز حرفه‌ای باشگاه استقلال صادر شده است. این خبر را در سال‌های گذشته و با نزدیک شدن به شروع لیگ قهرمانان آسیا بارها شنیده‌ایم اما واقعیت این است که باشگاه‌های ایرانی فاصله زیادی با حرفه‌ای شدن دارند و اگر می‌بینیم از سوی کنفدراسیون فوتبال آسیا مجوز حرفه‌ای باشگاه استقلال تأیید می‌شود بیشتر به جهت قدمت و سابقه تیم‌های ایران و داغ‌تر شدن تنور رقابت‌های لیگ قهرمانان آسیا است.  چنانچه جایگاه فنی فوتبال ایران در آسیا مانند کشوری همچون ترکمنستان بود، کنفدراسیون فوتبال آسیا در همان قدم اول باشگاه‌های ایرانی را مردود می‌کرد تا از حضور در این عرصه محروم شوند اما واقعیت این است که فوتبال ایران از قدمت و سابقه‌ای کهن در قاره برخوردار است و از لحاظ ظرفیت‌های فنی نیز بی‌شباهت به برخی تیم‌های اروپایی نیست و چنانچه در مسیر درست حرفه‌ای قرار بگیرد، حتی می‌‌تواند در فوتبال جهان نیز حرف‌های بسیاری برای گفتن داشته باشد.  بی‌شک یکی از راهکارها برای رسیدن به این مهم ایجاد بستری مناسب برای باشگاه‌ها است. شاید تأیید و صدور مجوز حرفه‌ای چنین ذهنیتی را برای برخی مسئولان ایجاد کرده باشد که باشگاه‌ها با هیچ نقصی مواجه نیستند و به قول معروف همه چیز گل و بلبل است اما در نهان باشگاه‌ها بخصوص استقلال و پرسپولیس مشکلات بسیاری بخصوص در بخش درآمدزایی وجود دارد.  همین حالا که مجوز حرفه‌ای باشگاه استقلال صادر شده، بازیکنان این تیم بخشی از مطالبات خود را دریافت نکرده‌اند. اعتراض بازیکنان بعد از دربی در حقیقت پرده از این راز سر به مهر برداشت و نشان داد باشگاه‌نشین‌ها همچنان روی همان مدار کهنه حرکت می‌کنند و قادر به بالانس دخل و خرج خود نیستند.  این مشکل در باشگاه پرسپولیس هم وجود دارد و شاید قدری در باشگاه‌های صنعتی چنین مصائبی کمتر دیده شود اما به واقع وقتی حرف از حرفه‌ای‌گری به میان می‌آید، باشگاه‌ها باید در تمام سطوح حرفه‌ای باشند و ابزارهای سخت‌افزاری و نرم‌افزاری کافی نیز در اختیار داشته باشند. در باشگاه‌های استقلال و پرسپولیس هر فصل موج عظیمی از عزل و نصب‌ها به پا می‌شود و باشگاه در اوج بی‌ثباتی قرار می‌گیرد. این وضعیت خود بیانگر بی‌ثباتی و فقدان حرفه‌ای‌گری در باشگاه‌ها و نداشتن برنامه‌ای روشن و درازمدت است. از سویی مسأله حق پخش نیز هنوز حل‌نشده باقی مانده و روشن نیست به واقع سهم حقیقی باشگاه‌های ایرانی از پخش تلویزیونی چه میزان است و آیا صداوسیما توانسته در سال‌های حیات فوتبال حقوق باشگاه‌ها را پرداخت کند؟  در بسیاری از کشورهای صاحب فوتبال حق پخش تلویزیونی سهم عمده‌ای در تعیین سرمایه‌ها و درآمد‌های یک باشگاه دارد اما به واقع در فوتبال ایران حق پخش جدی گرفته نمی‌شود و مسأله مهم‌تر اینکه حق کپی‌رایت نیز هرگز رعایت نمی‌شود. حال که فوتبال ایران آنقدر در آسیا صاحب جایگاه است که به دلیل حفظ جذابیت این رقابت‌ها از سوی کنفدراسیون فوتبال آسیا شایسته حضور در این عرصه محسوب می‌شود و از کنار بسیاری از کاستی‌های آن عبور می‌کنند، لازم است که تصمیم‌گیران در رأس ورزش نیز باشگاه‌ها را به سمت حرفه‌ای شدن سوق دهند.