چند هفته قبل بحث حضور علی دایی در باشگاه اورتون منتشر شد. موضوعی که بازتاب فراوانی در رسانه‌ها داشت و حالا کیکر هم سراغ آقای گل فوتبال جهان رفته و در این باره و البته چند مسأله دیگر با او صحبت کرده است. دایی درباره پیشنهاد اورتون و ارتباط با فرهاد مشیری، مالک این تیم می‌گوید: «ارتباط ما از طریق یک دوست برقرار شد. اگر زمانی فرصت سفر مجدد به انگلیس مهیا شود، می‌خواهیم یک بار در مورد امکان همکاری من با کادر فنی باشگاه صحبت کنیم. قرار است یکی از اعضای کادرفنی اورتون شوم .به هر حال افتخاری بزرگ و ارزشمند است. فکر کنم بیش از هر چیزی همین نکته که من در سطح بین‌المللی بازی کرده‌ام دلیل این اتفاق است. همینطور تمام دوره‌های مربیگری را پشت سر گذاشته و در تیم ملی ایران نیز فعالیت داشتم اما این نکته هم هست که هر کسی مرا می‌شناسد، می‌داند با چه شور و حرارتی دنبال فراگیری نکته‌های تازه هستم. مسلماً حضور در یک تیم لیگ برتری چالشی بزرگ خواهد بود.»

سؤال بعدی کیکر از علی دایی کمی حاشیه‌ای است. این نشریه پر تیراژ آلمانی از دایی پرسیده که درست است در سال 2019 در هواپیما کنار احمدی‌نژاد، رئیس جمهور اسبق حاضر به نشستن نشدید و ترجیح دادید چند ردیف دیگر بنشینید؟ دایی در جواب می‌گوید: «من همیشه خودم را وابسته و مدیون مردم حس کرده‌ام. من آزاد هستم و برای آن کسانی زنده‌ام که مرا مورد حمایت قرار دادند تا به اینجا برسم. از این جهت راحت بگویم که کنار مردم عادی می‌نشینم. به سیاست علاقه‌ای ندارم. از این جهت حرکتم سیاسی نبود.»

در دوران کرونا، ارتباط دایی با فوتبال چطور است؟ او در این باره می‌گوید: «من مسابقات لیگ‌های درجه یک را از طریق تلویزیون تماشا می‌کنم. هیچ‌یک از بازی‌های تیم بایرن‌مونیخ را از دست نمی‌دهم. کتاب‌های مربوط به بهترین مربیان را می‌خوانم. سعی می‌کنم چیزی از این کتاب‌ها یاد بگیرم تا همچنان در کارم پیشرفت کنم. صرف کسب عنوان و موفقیت برایم کافی و تعیین کننده نیست.»

دایی در گفت و گو با کیکر هم به ماجرای اخراجش از تیم ملی اشاره می‌کند: «به طور کلی در ایران چه در فدراسیون و چه در سطح باشگاه‌ها، بزرگترین معضل این است که مدیریت بر اساس آگاهی پیش نمی‌رود بلکه مطابق مناسبات کار انجام می‌شود. اگر یک مدیر برود و یک مدیر جدید بیاید، کل بدنه مدیریتی عوض می‌شود. از این جهت تیم ملی آن دورنمای لازم را ندارد. فوتبال در ایران سالم نیست اما با وجود سوءمدیریت‌ها، بازیکنان ایرانی در لیگ‌های اروپایی حضور می‌یابند اما به خاطر همین وضعیت ناجور، فقط چند نفر می‌روند، در حالی که می‌توانند تا 100 نفر هم در اروپا بازی کنند.»

آقای گل فوتبال جهان، به خبرنگار کیکر درباره تصادف شدیدی که در سال 2012 برایش رخ داد، اینگونه توضیح می‌دهد: «خیلی تلخ و دردناک بود. این اتفاق بعد از بازی راه‌آهن که تیم من بود در اصفهان رخ داد. کنترل خود را از دست دادیم و من سوار بر خودرو واژگون شدم. شاید آن لحظه ذهنم خیلی مشغول بازی بود. بدون هیچ برخوردی با چیزی این اتفاق رخ داد. دچار آسیب بسیار جدی نشدم اما با این وجود یاد گرفتم برای خودم، خانواده‌ام و هوادارانم زنده بمانم.»

بعید است خبرنگاری با علی دایی صحبت کند و درباره رکورد بهترین گلزن ملی جهان و البته نزدیکی کریستیانو رونالدو به آن سؤالی نپرسد. 

دایی در این باره می‌گوید: «بدون شک و هیچ تردیدی رونالدو بهترین فوتبالیست تمام ادوار است. هیچ بازیکن دیگری به غیر از او شایسته شکستن رکورد من نیست. اطمینان دارم این بهترین پاداش برای کسی است که سخت و پابرجا کار کرده. به این خاطر چنین عنوانی پاداشی مناسب و بجا برای او خواهد بود. البته فقط یک بار رونالدو را دیده‌ام. آن هم زمانی که در جام جهانی 2006 مقابل پرتغال بازی کردیم.»

آیا دایی ارتباط خود را با فوتبال آلمان ادامه داده است؟ این سؤال کیکر از شهریار است و البته پاسخ او: «متأسفانه تماس‌ها کمتر شده است. البته برخی از آشنایان را در مراسم‌های فیفا و جاهایی مشابه می‌بینم. خیلی خوشحال شدم که بیله‌فلد دوباره به بوندس‌لیگا صعود کرد. واقعاً طرفدارش هستم، چون اولین تیم من در خارج بود. البته با وجودی که از مربیانم در مونیخ و برلین یعنی اوتمار هیتسفلد و یورگن روبر خیلی چیزها یاد گرفتم، باید بگویم که میدن‌دورپ در آن زمان نقشی مثل یک پدر برای من داشت. فقط می‌دانم که او به خاطر فوتبال این روزها مرتب در رفت و آمد است. من از همین جا تمام خوبی‌ها را برایش آرزو می‌کنم. همینطور بابت تمام زحماتش برای خودم تشکر می‌کنم.»