علی مغانی

 

11 بازی و 22 امتیاز؛ استقلال تا پایان هفته یازدهم به میانگین 2 امتیاز برای هر بازی رسیده؛ میانگینی که اگر حفظ شود، برای قهرمانی کافی به نظر می‌رسد.

در 4 دوره گذشته پرسپولیس در راه قهرمانی‌های متوالی‌اش از حدنصاب 60 امتیاز در پایان فصل عبور کرده و استقلال خوزستان آخرین تیمی بود که با کمتر از 60 امتیاز به مقام قهرمانی رسید، اما به خاطر داشته باشید در همه ادوار لیگ، هیچ دوره‌ای وجود نداشته که همزمان 2 تیم از 60 امتیاز عبور کنند. به زبان ساده‌تر هر تیمی در لیگ ایران این عدد جادویی را پشت سر بگذارد، بی‌تردید جام قهرمانی را در آغوش خواهد گرفت. این نکته را هم اضافه کنیم که به دلایل مختلف، از جمله افت کیفیت فنی لیگ، بعید نیست قهرمان امسال مثل فولاد (لیگ سیزدهم)، سپاهان (لیگ چهاردهم) و استقلال خوزستان (لیگ پانزدهم) با امتیازی در محدوده 57 تا 59 به این عنوان دست یابد. استقلال تا اینجا در «منطقه امن قهرمانی» قرار گرفته. این برای تیمی که در هفته‌های ابتدایی لیگ کم گل می‌زد و به‌زحمت موقعیت گل خلق می‌کرد، نقطه‌ای ایده‌آل است، به‌ویژه اینکه استقلال در بازی‌های اخیر دوباره به عادت خوب فصل گذشته‌اش بازگشته و در برابر گل‌گهر، آلومینیوم، پرسپولیس و تراکتور به میانگین حداقل 2 گل در هر بازی رسیده. این عادت خوشایند که از زمان استراماچونی در آبی‌ها ریشه گرفت و با فرهاد مجیدی ادامه یافت، برای رسیدن به قهرمانی و شکستن طلسم هفت‌ساله ناکامی، قدرتمندترین ابزار است. استقلال با مثلث مخوف دیاباته-قایدی-مطهری در هر بازی می‌تواند حداقل دوبار دروازه حریفان را باز کند. این وضعیت را با بازی‌های هفته گذشته مقابل ذوب‌آهن یا پیکان مقایسه کنید که استقلال حتی دو موقعیت آشکار گلزنی هم خلق نمی‌کرد. این بزرگترین سلاحی است که این روزها در اختیار محمود فکری قرار دارد و با اینکه تیمش هنوز در ساختار دفاعی ضعف‌های آشکاری دارد اما می‌تواند در هر بازی برنده باشد. تراکتور که بالقوه یکی از مدعیان بالانشینی در لیگ است روز دوشنبه در تبریز به اندازه یک‌سوم تمام بازی‌های گذشته‌اش گل خورد. این برد روحیه‌بخش می‌تواند استقلال را به‌لحاظ روانی در وضعیت به‌مراتب بهتری نسبت به هفته‌های گذشته قرار دهد. بازگشت دوباره به صدر جدول به‌منزله چیده شدن اولین آجرهای دیوار قهرمانی است اما مهم‌تر از نتایجی که تا امروز رقم خورده، در نظر گرفتن فاکتور «تداوم» است. برای قهرمان شدن در لیگ، فقط چند هفته در اوج بودن کافی نیست. استقلال در همه این سال‌هایی که از قهرمانی دور بوده، چه با پرویز مظلومی و علیرضا منصوریان و چه با شفر و استراماچونی، در هر دوره لیگ برای مدتی در اوج قرار داشته اما نتوانسته تداوم کافی برای قهرمانی داشته باشد. به یاد بیاوریم که استقلال در لیگ پانزدهم با پرویز مظلومی شروع فوق‌العاده‌ای در لیگ داشت و تا پایان نیم‌فصل، 30 امتیاز گرفته بود اما در نیم‌فصل دوم مقابل تمام تیم‌های بالانشین جدول مساوی کرد و شکست خورد تا در پایان با 52 امتیاز تیم سوم لیگ شود. در واقع همین افت وحشتناک بود که پرونده مربیگری مظلومی را تقریباً برای همیشه بست. محمود فکری در دنیای مربیگری برای اینکه به سرنوشت سرپرست امروز استقلال دچار نشود، نیاز دارد ضعف‌های فعلی تیمش را ببیند و هرچه زودتر آنها را اصلاح کند. استقلال با وجود نتایج فوق‌العاده‌ای که در این هفته‌ها گرفته، هنوز پاشنه آشیل‌های آشکاری دارد که می‌تواند لطمه بزرگی به تیم بزند.