چند وقت پیش بود که روزنامه گاردین المپیک مارسی را یکی از مدعیان فتح لیگ یک فرانسه دانست، هرچند با بخت کم. آنها پس از شش پیروزی پیاپی در لیگ، تنها دو امتیاز با صدرنشین فاصله داشتند و دو بازی هم کمتر برگزار کرده بودند؛ دیدار نسبتاً دشوار برابر لانس و بازی مقابل نیس که بسیار آسان بود. مارسی در اروپا به شکلی حیرت‌انگیز ضعیف کار کرده اما حالا که فصل لیگ قهرمانان برای‌شان به پایان رسیده، آیا می‌توانند در فرانسه کاری از پیش ببرند؟

با توجه به نتایج آنها در یک ماه اخیر، به‌ویژه شکست 2 بر یک خانگی مقابل تیم کوچک نیمس -که در هشت بازی اخیرش هفت باخت را تجربه کرده بود و با فاصله زیادی، بدترین خط دفاعی لیگ را دارد- پاسخ این است: به احتمال زیاد خیر! مارسی در شش بازی اخیر در لیگ تنها یک برد کسب کرده است.

مارسی پنجره نقل‌و‌انتقالات شلوغی داشته است. کوین استروتمن قرض داده شده، پل لیرولا آمده و آرکادیوش میلیک هم در راه است. دستمزد استروتمن مایه دردسر باشگاه شده بود و لیرولا که مدافع راستی تهاجمی است، می‌تواند پویایی لازم -که هیروکی ساکای ندارد- را به این تیم بیاورد. میلیک هم بازیکن مازاد ناپولی بوده و می‌تواند سرانجام پس از جدایی آندره-پیر ژینیاک در سال 2015، خط حمله این تیم را قوی سازد اما مارسی دچار اختلافات درونی و فشار شدید هوادارانش است.

بسیاری از مواقع می‌توان طرفداران مارسی را در بیرون ورزشگاه ولودروم دید که پلاکارد به دست گرفته‌اند یا در اعتراض دارند راهپیمایی می‌کنند. ژاک-آنری ایرو، رئیس باشگاه هم یکشنبه صبح جلسه‌ای توفانی با بازیکنان داشته است. یک بازیکن گفته: «او گفت بازی ما رقت‌انگیز بود، ما آشغال هستیم و تیم قعر جدولی لیگ یک فرانسه ما را زیر پا له کرد. او گفت ما هیچ اشتیاقی نشان نمی‌دهیم. تا حالا او را اینطور ندیده بودیم. او گفت اگر ورزشگاه پر بود، ما تا ساعت سه صبح هم به خانه نمی‌رسیدیم.»

ایرو به بازیکنان خارجی گفته یا زبان فرانسوی را یاد بگیرند یا اینکه در تابستان فروخته خواهند شد. او به بازیکنانی که قراردادشان در پایان فصل منقضی می‌شود هم گفته به او و پابلو لونگوریا، مدیر ورزشی تیم ظرف 48 ساعت اطلاع دهند که چه برنامه‌ای دارند. باشگاه حق این کار را دارد اما بازیکنانی کلیدی مانند فلورین تووان و جوردن آماوی هم در میان این بازیکنان هستند و این کار او هرچند با عذرخواهی همراه شد، اما اوضاع را بدتر کرده است.

آیا رشته کار از دست باشگاه در رفته است؟ آنها آندره ویلاش-بواش را به‌عنوان مربی دارند که بی‌تردید بااستعداد است و می‌تواند از منابع محدود نهایت استفاده را ببرد اما او در تابستان گذشته دوست داشت جدا شود و بازیکنانش از او خواستند بماند. آینده او هم مبهم است. بدون او، مارسی اوضاع بدتری هم پیدا خواهد کرد.

ویلاش-بواش در نشست خبری پس از بازی گفت نگران آینده است. تووان که پیش از تعطیلات زمستانی فرم خوبی داشت، حالا فرسوده شده، چراکه در عرض 11 روز چهاربار در ترکیب ثابت تیمش قرار گرفته است. ویلاش-بواش به‌جز او بازیکنان زیادی در خط حمله ندارد.

داریو بندتو گل زد اما در حمله بسیار بی‌ثبات عمل می‌کند. دیمیتری پایت در این فصل سایه‌ای از همیشه خود بوده و قرارداد جدیدی که امضا کرده و او را تا 37 سالگی در باشگاه نگه می‌دارد انگار تبدیل به باری بزرگ روی دوش او 

شده است.

مسأله این است که مارسی مدتی است از نظر ورزشی استراتژی صحیحی ندارد. هرگاه باشگاه روی بازیکنان داخلی سرمایه‌گذاری کرده (مانند والنتین رونژیه و مورگان سانسون)، نتیجه گرفته اما آنها بازیکنان ضعیف یا مسنی را از لیگ‌های دیگر خریداری کرده‌اند و تیم‌شان هم بازیکن کم دارد، هم بیش از حد پیر است و هم اینکه کسی بازیکنان‌شان را نمی‌خرد.

در چنین فصل فشرده‌ای، اوضاع بدتر هم می‌شود. رن احیا شده، موناکو اوج گرفته و مارسی شاید به رقابت‌های اروپایی هم نرسد. میلیک به این تیم می‌آید اما او در این فصل فوتبال بازی نکرده است.

در واقع به نظر می‌رسد بهترین کار همان خانه‌تکانی ایرو باشد. رفتن تووان به‌صورت آزاد ضربه سختی است اما بازیکنانی مانند دوژه سالتا-کار و سانسون را می‌توان با مبالغ خوبی فروخت. پایت هم مایه دغدغه است اما باشگاه بازیکنانی مانند بوباکار کامارا، رونژیه و پاپه گیه دارد. در هر حال باید تصمیمات سرنوشت‌سازی گرفته شود. باشگاه باید از نو متولد شود.

منبع: گاردین