بازیکن تیم فوتبال دوچرخه سواران در دهه بیست، در روز 23 فروردین 1302 متولد شد. پدرش رجبعلی منصور، نخست وزیر دوران رضاشاه و محمدرضاشاه بود و خود او نیز بعدها جا پای پدر گذاشت. حسنعلی منصور اولین نخست وزیری ایران بود که به شکلی جدی در ورزش کشور به فعالیت پرداخت. او در سال‌های میانی دهه 20 عضو تیم فوتبال دوچرخه سواران بود و در ترکیب سال 1325 این تیم حضور داشت. بعدها لیسانس حقوق و علوم سیاسی را از دانشگاه تهران دریافت کرد و در کنار همفکران خود، «کانون مترقی ایران» را تشکیل داد.

با پیشینه ورزشی منصور طبیعی بود که او نگاهی متفاوت از سایر مسئولین پیشین به ورزش داشته باشد. منصور نخستین نخست وزیری بود که درمنزل خود از خبرنگار یک مجله ورزشی دعوت به عمل آورد و به پرسش‌های وی پاسخ داد (صدرالدین الهی خبرنگار کیهان ورزشی که با نخست وزیر مصاحبه کرد در مقدمه مطلب خود نوشت: آقای منصور اولین نخست وزیر کشور است که صریحاً درباره مسأله ورزش و جوانان اظهارنظر می‌کند.)

از دیدگاه منصور «جوان روشن کننده فردای ایران بوده و توجه به تعلیم و تربیت جسمانی و روحی این نسل موجب آینده‌ای درخشان برای کشور می‌گردد... ورزش نیز عامل بزرگی برای معرفی یک ملت بوده و ورزشکاران نماینده آداب و رسوم، سنن، تاریخ و فرهنگ کشور می‌باشند به همین جهت با عرضه کردن نیروی نسل جوان در مسابقات ورزشی می‌توان پیشرفت ملت را به اثبات رساند... در صورتی که خانواده‌ها در تربیت فرزندان سستی نشان دهند این وظیفه دولت‌هاست که فتور خانواده‌ها را جبران کنند. دولت باید مؤسساتی برای تعلیم ورزش به وجود آورده و در عین حال به شکل گیری باشگاه‌های خصوصی نیز کمک کند.» (کیهان ورزشی، شماره 466، 24 اسفند 1342، صص12-13)

اما دوران نخست وزیری منصور به درازا نینجامید و وی در سال 1343 توسط گروه فدائیان اسلام ترور شد.