رشته وزنه‌برداری از اولین دوره بازی‌های المپیک، در برنامه بازی‌ها قرار داشت اما ورود این رشته به ایران حدود سه دهه بعد از آغاز وزنه‌برداری در المپیک بود. در سال 1302 امان پادگورنی که به خاطر سال‌ها اقامت در شوروی به «گاسپادین» معروف بود، پس از سال‌ها به زادگاه خود تبریز بازگشت. پادگورنی در ایالت اوکراین تحصیل کرده بود و طی اقامت هشت ساله خود در تبریز، نخستین هالتر وزنه‌برداری را در باشگاه خود ساخت. 

گاسپادین برای این کار از قطعات دیفرانسیل اتومبیل استفاده کرد. او در تبریز وزنه‌برداری و ژیمناستیک را علاوه بر باشگاه خود، در مدارس و ارتش آموزش می‌داد. دوران حضور پادگورنی در تبریز در سال 1310 به پایان رسید و با اقامت او در تهران، آموزش‌هایش در دانشکده افسری آغاز شد. در همان زمان نخستین هالتر صفحه‌ای در ایران به سفارش او و توسط شخصی به نام «تخشایی» ساخته شد. بعدها و با گسترش وزنه‌برداری در باشگاه‌های کشور، این رشته در برنامه نخستین دوره مسابقات قهرمانی کشور قرار گرفت. در حالی که پادگورنی داوری این مسابقات را برعهده داشت. چندی بعد در سال 1319 او نخستین نفرات منتخب وزنه‌برداری ایران را در منزل یکی از ورزشکاران تمرین داد. شش سال بعد و با شکل‌گیری فدراسیون وزنه‌برداری ایران، پادگورنی یکی از نخستین نفراتی بود که عضو هیأت رئیسه فدراسیون وزنه‌برداری شد.