رسول مجیدی

 

معلوم نیست در جمله «هر تیمی قبل از دربی وضعیت بهتری داشته باشد، در دربی به مشکل می‌خورد» چه سری وجود دارد که اغلب اوقات درست از آب در‌می‌آید. پیروزی‌های هفته‌های اخیر استقلال و بخصوص نمایش خوب‌شان در آخرین بازی مقابل آلومینیوم اراک، هواداران این تیم را امیدوار کرده بود تا به یک پیروزی دلچسب در دربی برسند و اولین شکست فصل پرسپولیس را به رقیب دیرینه تحمیل کنند. بازی هم برای آنها خوب شروع شد. عالی شروع شد. آنها هنوز دقیقه‌شمار بازی به دو نرسیده بود، گل اول بازی را به ثمر رساندند. انگار قرار بود یک دوشنبه تاریخی برای‌شان ثبت شود. پرسپولیس در خط حمله چنگ و دندان لازم را نداشت. عبدی جوان که خیلی وقت‌ها جلوی دروازه هول می‌شود، به همراه امیری که اصلاً پستش آنجا نیست، گزینه‌های هجومی سرخ‌ها در دربی بودند و سه هافبک دفاعی همزمان به زمین آمده بودند؛ احمد نوراللهی، سرلک و کمال کامیابی‌نیا.

اما دقایق آتی نشان داد که این خوشبینی استقلالی‌ها با واقعیت درون ورزشگاه آزادی تفاوت دارد. پرسپولیس رفته به رفته بهتر بازی کرد و موقعیت ساخت. شاید در نیمه اول این موقعیت‌ها آنچنان کاری نبودند و نهایتاً به دو فرصت گلزنی رسیدند اما در نیمه دوم شرایط کاملاً برای تیم پیشتاز نگران‌کننده شد. تعویض احمد موسوی با شیخ دیاباته نشان از این داشت که فکری می‌خواهد بازهم تیمش به گل برسد اما روند بازی نشان می‌داد که این پرسپولیس است که در ۱۵ دقیقه استراحت بین دو نیمه، بهتر برای ۴۵ دقیقه دوم آماده شده. پرسپولیس در این نیمه با کیفیت‌تر و حرفه‌ای‌تر بازی کرد و به ۲ گل رسید و به چند گل هم نرسید. شاید اگر یک مهاجم شش‌دانگ در خط حمله این تیم وجود داشت، نتیجه بازی متفاوت‌تر از این می‌شد و فکری و شاگردانش شکست تلخی را تجربه می‌کردند. یحیی به خوبی موفق شده بود فضای پشت مدافعان استقلال در مواقع مالکیت توپ آنها را به شاگردانش نشان دهد و از همین فضا هم موقعیت‌های خطرناک پرسپولیس بوجود آمد.

دربی دوشنبه برنده نداشت اما چند نکته مهم داشت. اول نشان داد که پرسپولیس همچنان یکی از مدعیان اصلی فتح جام است. مسأله دیگر موقعیت‌سازی پرسپولیسی‌ها بود و هویدا شدن دوباره مشکل نداشتن یک گلزن قهار. گرچه عبدی در بازی دیروز گل زیبا و مهمی زد اما شاید اگر کمی تجربه بیشتری داشت، می‌توانست در این بازی هت‌تریک کند. او البته آینده خوبی دارد اما نمی‌تواند بار خط حمله تیم پرسپولیس را به تنهایی به دوش بکشد. مسأله آخر هم این بود که استقلال هنوز با فکری جای کار دارد. اگر گل دقیقه آخر مهدی قائدی در بازی دیروز نبود، قطعاً فکری باید با انتقادات زیادی رو به رو می‌شد. گرچه همین الان هم شاید کیفیت بازی استقلال هواداران را راضی نکرده باشد.

برگردیم به جمله سحر‌آمیز اول یادداشت. از این جملات سحرآمیز البته کم نداریم. از جمله اینکه «تیمی که گل نزنه، گل می‌خوره». پرسپولیسی‌ها امروز معنا و رمز و راز این جمله را احتمالاً بهتر درک می‌کنند.