میعاد نیک

 

 گذر نامتوازن هفته‌های لیگ بیستم طی یک تضاد عجیب و با عبور از هفته دهم، به ایستگاه هشتم رسیده تا نوبت به تقابل سنتی و همیشه حساس سرخابی‌های پایتخت برسد.

 در شرایطی که فوتبال در جهان غریبانه‌ترین روزهایش را سپری می‌کند و استادیوم‌ها از فریادهای مستانه تهی مانده، نخستین شهرآورد تهران در سال میلادی جدید مانند دربی نیمه‌نهایی جام حذفی بدون حضور تماشاگرانی برگزار خواهد شد که در اوضاع بهداشتی نرمال قطعاً یک شب پیش از برگزاری این جدال می‌توانستیم ردی از آنها را در گوشه و کنار خیابان‌های منتهی به مجموعه ورزشی آزادی پیدا کنیم.

این غریبی و تنهایی اما تنها محدود به سکوهای سفت و سرد استادیوم آزادی نبوده و غبار رخوت و وحدانیت در رختکن‌های دو تیم هم حس می‌شود.

 در واقع مدت‌هاست که دربی‌های پایتخت از سوپراستارهای جذاب خالی شده و هربار کاراکتر درخشان از بازیکنی به یک بازیکن دیگر محول می‌شود؛ بازیگرهایی که خیلی از شخصیت کاراکتر دورند و تنها به رفع تکلیف فکر می‌کنند و نه انجام احسن آن. 

شهرآوردهای حیثیتی استقلال و پرسپولیس را با از حال رفتن مهدی هاشمی‌نسب به‌یاد داشته‌ایم و با سوت‌های کرکننده علیه علیرضا نیکبخت، دربی‌های سنتی را با مشت پرویز برومند به صورت پایان رأفت به‌خاطر سپرده‌ایم و شوت‌های انفجاری کریم باقری اما مدت‌هاست که انگار بیشه از غرش شیران خالی گشته و خبری از آن مشت‌های گره‌کرده از روی تعصب و رگ‌های گردن متورم و بادکرده نیست.

دربی نودوچهارم با فاصله بیشتر از 4 ماه نسبت به دربی حذفی برگزار می‌شود اما در همین مدت اندک، شدت تغییرات ترکیب تیم‌ها مخصوصاً پرسپولیس ناگزیر بوده و این شیب نزولی به اردوگاه سرخ‌ها خاک غربت و گرد تنهایی را بسیار بیش‌تر از سکوی آبی پاشیده. یحیی گل‌محمدی در وضعیتی شاگردانش را برای حساس‌ترین دیدار نیم‌فصل نخست لیگ برتر آماده می‌کند که نه دیگر از شجاع خلیل‌زاده خبری هست و نه از بشار رسن. کادرفنی پرسپولیس باز هم از حضور عیسی آل‌کثیر محروم مانده تا آسمان بار امانت را ناگزیر به دوش‌های تا به امروز ناتوان آرمان رمضانی و یا مهدی مهدی‌خانی بسپارد. در آن‌سوی میدان هم برخلاف تقابل پیشین دیگر تنظیم ریتم میانه میدان آبی‌ها از ساق‌های پرتوان علی کریمی بهره‌مند نیست تا محمود فکری هم از بروز خلأ در تیمش بی‌بهره نباشد. البته که روی کاغذ تمام شواهد و قرائن به برتری عددی و روندی استقلالی‌ها گواهی می‌دهند اما کیست که نداند دربی «خاص» است و برنده‌اش هم حتماً یک «تیم خاص»! اینجا برای خاص بودن و خاص شدن دیگر خبری از پست‌های اینستاگرامی و مصاحبه‌های رنگی نیست، معیار تشخیص خواص تنها در 90 دقیقه جدال تن‌به‌تن مشخص می‌شود ولاغیر.

عصر دوشنبه 22 دی‌ماه می‌تواند هم شروع یک ماجرای جذاب برای هرکدام از این دو قطب فوتبال کشور باشد و یا باز هم تکرار مکررات. اتمام اکران ماجرای نیمروز در استادیوم آزادی برای هرکدام از دو سرمربی کارکشته فوتبال ایران قطعاً راهگشای مسیرهای جدیدی خواهد بود چرا که دراماتیک‌ترین تقابل فوتبالی باشگاه‌های ایران ممکن است به اوج‌گیری یک تیم و سقوط آزاد یک تیم دیگر منجر شود. دربی پایتخت باز هم رسیده تا رنگ سپهر تهران مشخص شود، به قرمزی پرسپولیس و یا آبی به رنگ آسمان.