بهروز عطایی می‌گوید فرمانبردار نیستم و به عنوان مربی، خودم باید حرف اول و آخر را بزنم.

سرمربی تیم هزار آمل که هدایت تیم ملی جوانان را نیز در اختیار دارد، آخرین بار حدود 12 سال پیش دستیاری در والیبال ایران را تجربه کرد و دستیار حسین معدنی در تیم ملی شد. دستیاری که البته در همان زمان هم بیشتر نوعی همکاری بود. عطایی اما حالا می‌گوید که دیگر نمی‌تواند در مربیگری فرمانبردار باشد و دستیار هیچ کس حتی آلکنو و ولاسکو هم نمی‌شود. البته از زمانی که عطایی دستیار معدنی بود تا امروز، چند بار در لیگ برتر قهرمان شده و یک قهرمانی جهان را هم به همراه تیم جوانان تجربه کرده و قطعاً شرایط متفاوتی از آن سال‌ها دارد.

عطایی درباره مطرح نبودن نامش در لیست دستیاران آلکنو گفت: «در بحث کادر همراهی تیم ملی نیز نامم جزو گزینه‌ها بود اما با توجه به شناختی که از خودم و روحیاتم دارم با داورزنی و تقوی صحبت کردم، که از عهده این کار بر نخواهم آمد چرا که ذاتاً انسان فرمانبرداری در کار مربیگری نیستم و حرف کسی را در مربیگری گوش نمی‌کنم. خودم باید تصمیم بگیرم. من سیاست‌های خاص خودم را دارم و طبیعتاً به عنوان نفر دوم تیم ملی نمی‌توانم این سیاستگذاری را داشته باشم و احساس کردم نمی‌توانم کمک کنم.»

او درباره ارزش حضور در المپیک و کار با مربی بزرگی مانند آلکنو نیز گفت: «مهم نیست؛ حتی دستیار ولاسکو هم نمی‌شدم. المپیک خیلی خوب است اما برای کارم تعاریفی از خود دارم و مفهوم بحثم فنی نیست بلکه بحث نگرش است. معتقدم در این فضا نمی‌توانم کمک کنم، تصمیم‌گیرنده نیستم و نمی‌توانم تصمیمات خودم را پیاده کنم و این مسأله  روی شخصیت من اثر مثبت نمی‌گذارد. زمانی که اثرگذار نیستم، ترجیح می‌دهم که نباشم. به هر حال المپیک و والیبال خیلی خوب است اما همه ما معیارهایی داریم و سعی می‌کنیم از آن تبعیت کنیم.»