انتخابات فدراسیون فوتبال کمتر از دو ماه دیگر برگزار می‌شود اما درگرفتن بحث‌ها درباره انتخابات در فرصت باقی‌مانده می‌تواند تلنگرهایی به اعضای مجمع فدراسیون فوتبال بزند که باید تصمیم بزرگی برای فوتبال ایران بگیرند.

بحث‌هایی که در روزهای اخیر درباره اعلام نامزدی علی کریمی برای ریاست فدراسیون فوتبال مطرح شده، بخشی از تجربه انتخابات پیش رو خواهد بود. از استقبال گرم اینستاگرامی تا بحث‌های جدی درباره کارآیی علی کریمی.

ما در انتخابات با ترکیبی از مجمع فدراسیون فوتبال مواجهیم که تسلط کافی به مباحث جاری فوتبال و نگاه فکر شده و ورزیده به آینده فوتبال ندارند. زمان باقی‌مانده تا انتخابات می‌تواند فرصتی برای سختگیرانه‌ترین بحث‌ها باشد، بدون ملاحظه‌کاری‌های رایج و کمی خشن‌تر -به تعبیری جدی‌تر- از همیشه.

فدراسیون فوتبال خود باید در را به روی این بحث‌ها باز کند، اگرچه در پروتکل رسانه‌ای که اعلام کرده به موضوع سخیف مصاحبه نکردن نامزدها در کوچه فدراسیون فوتبال پرداخته است. از این پروتکل‌های دم‌دستی که بگذریم، می‌رسیم به جدی‌ترین بحث‌ها درباره نامزدها و آگاهی بیشتر مجمع از مسئولیتی که دارد.

اعضای مجمع فدراسیون فوتبال این‌ روزها با تماس‌ها و گفت‌وگو‌ها و پیشنهاداتی مواجه می‌شوند اما مهم‌تر از تمام این گفت‌وگوهای خصوصی، جریانی است که در رسانه‌ها می‌گذرد. رسانه‌ها می‌توانند سیلی از دیدگاه و نظر را درباره نامزدها راه بیندازند و از این سیل شاید آگاهی بیشتری بجا بماند.

مجمع فدراسیون فوتبال در دوره‌های پیشین انتخابات همواره واکنش‌های جمعی به یک نامزد داشته که چندان دور از تصور نبود. پیش از هر انتخابات قابل پیش‌بینی بود که کدام نامزد رأی هیأت‌ها را مال خود می‌کند. این‌ بار اما شاید تنوع نامزدها انتخابات را جذاب و پرهیاهو کند و البته الزاماً این جذابیت و هیاهو در رأی مجمع تأثیر چندانی ندارد و آنها چه بسا آن سوی پرده به کار خود مشغول باشند.

نگرانی‌ها درباره آینده فوتبال ایران بسیار بیشتر از ۴ سال پیش و ۸ سال پیش است. وضعیت اقتصادی فوتبال و انبوهی از تصمیمات ناشی از ضعف نهادینه شده مدیریت در فوتبال ایران، موقعیت سختی را ساخته است، آنچنان که بدون ایده‌های تازه می‌تواند در آینده نزدیک اتفاقات ناگوار و ناامیدکننده‌ای برای فوتبال رخ دهد.

نمی‌دانیم مجمع فدراسیون فوتبال چقدر با این نگرانی همراه است. اعضای مجمع اغلب کسانی هستند که در بحث‌های فوتبال چندان شرکت ندارند و بسیاری از آنها دور از فضای فوتبال ایران مشغول کار در ساختمان هیأت فوتبالی هستند که قرار نیست نقش مهمی جز رأی در انتخابات داشته باشد. درگیر کردن آنها با مباحث مهم و سرنوشت‌ساز فوتبال ایران کار ساده‌ای به نظر نمی‌رسد.

تا انتخابات فدراسیون شاید لازم است فارغ از گرایش‌های شخصی به یک نامزد، فضای گفت‌وگو را بگشاییم. شاید از میان این همه بحث نکته‌ای پیدا شد و نظری را تغییر داد و شاید در پی این تغییرات در نظرات اتفاق تازه‌ای در فوتبال رخ داد که مشابه آنچه گذشت، نباشد. تنها چاره امروز ما برای رسیدن به انتخابی بهتر، شدت دادن به بحث‌ها است.