برخلاف رشته‌هایی چون کشتی و دوومیدانی، ورزش‌هایی مثل دوچرخه‌سواری در هنگام ورود به ایران با مخالفت اقشار سنتی و قشری روبه‌رو شدند. نخسین دوچرخه‌ها را کارکنان سفارت بریتانیا در اواخر دوره قاجار به ایران آوردند و ایرانیان در آغاز از این وسیله دوری کردند زیرا از نظر آنها امکان نداشت که یک انسان بتواند تعادل خود را بر روی دو چرخ حفظ کند. آنها اعتقاد داشتند که دوچرخه‌سواران برای حرکت از «موجوداتی نامرئی» و « اجنه» کمک می‌گیرند! اما با گذشت زمان، عقاید سنتی در برابر مدرنیته عقب‌نشینی کردند. کم کم افرادی به این ورزش علاقه‌مند شدند و شخصی به نام «حسین آقا شیخ» اولین مغازة دوچرخه‌سازی و کرایة دوچرخه را در شمس‌العمارة تهران تأسیس کرد. اندکی بعد، یک ارمنی به نام «دادیک» مغازة دیگری در خیابان منوچهری تهران باز کرد و با افزایش علاقه جوانان به ورزش دوچرخه‌سواری، دوچرخه‌سازی‌ها یکی پس از دیگری در کشور تأسیس شدند.