تنها 18 ماه قبل تورنتو رپتورز به عنوان قهرمان NBA مایه افتخار کانادا بود، چطور در چنین زمان اندکی اینقدر افت کردند؟

فرد فان فلیت، گارد این تیم بعد از باخت بامداد سه‌شنبه به بوستون سلتیکس با نتیجه 126-114 که آمار کلی تیم را به 5 باخت و یک برد رساند، گفت: «شاید اینجا جای ما نباشد.» این شکست بیش از هر نتیجه دیگری در این فصل، مهر تأییدی بر سقوط رپتورز بود؛ آنها به همراه دیترویت پیستونز بدترین تیم‌های NBA به حساب می‌آیند. شوکه‌کننده‌تر از رکورد نامطلوب رپتورز که صبح دیروز با فینیکس سانز بازی کرد، این است که در هر یک از باخت‌هایشان، در مقطعی برتری امتیازی دورقمی نسبت به حریف داشته‌اند اما وقتی رقبا با مبارزه‌طلبی و تسلیم‌ناپذیری نتیجه را برگردانده‌اند، این تیم تسلیم شده است. ما همه می‌دانیم کاوای لنارد دیگر در این تیم نیست اما او فصل قبل هم نبود و رپتورز بهترین درصد پیروزی تاریخ خود در فصل عادی را به ثبت رساند قبل از آنکه در نیمه‌نهایی کنفرانس شرق در هفت بازی به بوستون ببازد. سقوط شدید رپتورز عمیق‌تر از این حرف‌ها است. حتی از دست دادن مارک گاسول و سرژ ایباکا هم نمی‌تواند دلیل چنین واژگونی دراماتیکی باشد. آنها اعضای کلیدی تیم بودند اما قطعاً غیرقابل جایگزینی نبودند یا حداقل خیلی از کارشناسان اینطور فکر می‌کنند. شاید از آن اتفاقات عجیب رخ داده و اینکه براساس قوانین دولت کانادا مجبور شده‌اند در تامپا بازی کنند هم به مشکلاتشان افزوده. زمین همانطور به نظر می‌رسد اما اینطور نیست. هواداران در یک کشور دیگر، صدها مایل آنطرف‌تر به خانه تیم می‌آیند. احساس کاملاً متفاوتی است. بازیکنان و هوادارانشان انگار قرنطینه شده‌اند. محیط، سرد و غم‌انگیز است. بازیکنان و مربی‌ها به ندرت چیزی غیر از استادیوم یا اتاق هتل را می‌بینند. این برای روحیه تیم اصلاً مناسب نیست. به اینها اضافه کنید اینکه یکی از فوق‌ستاره‌های تیم، پاسکال سیاکام این اواخر نیمکت‌نشین شده و تیم در شروع بازی با یک فاجعه روبه‌رو است. نیک نرس مربی تیم بعد از آنکه مهاجم خشمگین در باخت به فیلادلفیا مرتکب خطا شد، او را به نیمکت فرستاده. سیاکام این فصل با اوج فاصله زیادی پیدا کرده. نرس گفت این اقدام انضباطی برای مسأله‌ای داخلی بوده. پیام او آشکار است: «موضوع ساده است، ما وظایف مشخصی برای هر کسی داریم و همه باید از قوانین اطاعت کنند.»

شما گاهی شمه‌هایی از همان تیم قهرمان را می‌بینید. کایل لووری مثل همیشه باانگیزه است، به همه جای زمین سرک می‌کشد و خودش را به سبد می‌رساند. فان فلیت شروع خوبی داشته، تلاش می‌کند و راهی برای خودش به سمت سبد پیدا می‌کند. چندتای دیگر مثل نورمن پاول هم لحظات درخشانی داشته‌اند.

اما این تیم بیشتر متکی به افراد شده است. آنها مثل یک تیم بازی نمی‌کنند چون شاید مثل یک تیم احساس نمی‌کنند. در یک بازه زمانی کوتاه تغییرات زیادی داشته‌اند و بازیکنان جدید در سبک رپتورز غرق نیستند. این سبک رپتورز دفاع قوی تیم بود اما این دفاع پر از ترک است و رقبا از آن بهره می‌گیرند؛ بوستون و دیگران.

خیلی از آغاز فصل نگذشته اما به نظر نمی‌رسد تیم از بازی‌اش به ندرت لذت می‌برد. بازیکنان سرهایشان آویزان است و نیمکت‌نشینان مثل گوزنی که نور مستقیم اتومبیل در چشمش افتاده باشد، متحیرند و بدون واکنش. هواداران برگشته‌اند اما حظی نمی‌برند و این شاید بدترین بخش مشکل است. خیلی بد است که فصل رپتورز در این مقطع چندان جالب نیست. شاید بازی‌های پیش رو برای تورنتو خوب باشد، شاید فرصتی باشد برای اینکه جمع و جور شوند و اوضاع را سامان دهند. شرایط خوبی ندارند اما برخی امید دارند آمدن جیمز هاردن همه چیز را مرتب کند. شاید تاریخ تکرار شود و هاردن، همان کاوای لنارد باشد که به تورنتو آمد و یک تنه تیم را جلو برد. تورنتو شاید مجبور شود لووری یا سیام یا چند بازیکن جوان دیگر را از دست بدهد. قرارداد لووری رو به پایان است اما جنبه انسانی‌اش چه می‌شود؟ او یک اسطوره است، نمی‌خواهید بگذارید دوران حرفه‌ای خودش را در تورنتو به پایان برساند؟

شاید تورنتو باید منتظر و امیدوار بماند تا شرایطش بهبود یابد هرچند احتمالش کم است. رپتورز اندازه‌اش را تا حد زیادی از دست داده. این تیم کوچک و سریع است و این در NBA امروز مطلوب نیست. در بازی آخرشان 37 ریباند داشتند در برابر 56 ریباند بوستون.

نرس مربی بزرگی است که منابع خوبی در اختیار دارد اما نباید توقع داشت یک نفره همه مشکلات را حل کند. نگرانی هواداران رپتورز از این است که اوضاع تیم رو به وخامت است نه بهبود، شاید باید این فصل را از دست رفته تلقی کرد. فان فلیت اما بعد از این باخت امیدوار بود: «فصل متوقف نمی‌شود. ما منتقل نمی‌شویم و قرار است در تامپا بمانیم. اینجا خانه ما نیست، هواداران برای تیم رقیب هورا می‌کشند. می‌توانیم بنشینیم و گریه کنیم یا راه حلی برای غلبه بر شرایط سخت بیابیم.»

امید چیز خوبی است اما باعث نمی‌شود هیچ مسابقه‌ای را ببرید.

منبع: فوربز