بله، از اول معلوم بود. هر زمان که بحث تمدید قرارداد سرخیو راموس مطرح می‌شود، یک آشوبی به پا می‌شود. آخرین چیزی که مشخص شده این است که این مدافع اسپانیایی آخرین پیشنهاد رئال مادرید را رد کرده است؛ پیشنهادی شامل تمدید یکساله قرارداد که اکثر مواردش همان مواردی هستند که قرارداد فعلی او دارد و از نظر مالی حتی بدتر از قرارداد فعلی هم هست چرا که حقوق او را 10 درصد کاهش می‌دهد.

این مدافع میانی در حال حاضر 12 میلیون یورو حقوق خالص می‌گیرد. با احتساب 50 درصد مالیاتی که بردرآمد بازیکنان شاغل در اسپانیا تعلق می‌گیرد، رقمی که رئال مادرید به عنوان حقوق راموس هزینه می‌کند، 24 میلیون یورو در هر فصل است. این رقم حتی در دوران پیش از شیوع کرونا هم رقم قابل توجهی بود که هر باشگاهی از عهده‌اش برنمی‌آمد چه برسد به وضعیت مالی بحرانی حال حاضر باشگاه‌های اروپایی. از نظر من، راموس لایق قراردادی جدید هست اما نه به هر قیمتی. فلورنتینو پرس، رئیس باشگاه باید منفعت باشگاه را در نظر بگیرد نه فقط تلاش برای جلب رضایت یک بازیکن، حتی اگر آن بازیکن یک اسطوره باشد.

تا جایی که همه ما می‌دانیم، راموس در 16 فصل دوران بازیگری‌اش در رئال مادرید، هر آنچه که خواسته گرفته و همواره باشگاه نظرش را جلب کرده است. محاسبه اینکه او براساس لیاقت و شایستگی‌هایش کسب کرده، عملاً غیرممکن است اما در هر صورت حقوقی که او در این مدت گرفته قطعاً رقمی است که خیلی‌ از آدم‌ها با 500 سال عمر هم نخواهند توانست در صورتحساب بانکی‌شان ببینند. البته راموس برای گرفتن این حقوق زحمت کشیده است اما واقعیت این است هزینه‌ای که باشگاه برای خرید او پرداخت کرده سرسام‌آور بوده است. به همین دلیل شاید درک موضع او و اطرافیانش سخت است بخصوص که او چند ماه است که دارد برای تمدید دو سه سال قراردادش یا شاید حتی افزایش حقوقش باشگاه را تحت فشار قرار می‌دهد. راموس یک مدافع میانی تمام عیار است اما او ماه مارس 35 ساله می‌شود و به جز خود او هیچ مدافع میانی دیگری در دنیا نیست که در چنین سن و سال خواسته‌هایی مشابه او داشته باشد.

راموس به عنوان یک فوتبالیست که خدمات فراوانی به تیمش کرده حق دارد که خواسته‌هایش را مطرح کند اما فلورنتینو هم مجبور نیست که به همه خواسته‌های او تن دهد. رئیس باشگاه رئال مادرید باید به فکر آینده باشگاه باشد. بعضی از هواداران از اینکه چرا باشگاه قرارداد بازیکنانی مانند دنی کارواخال و کاسمیرو را تمدید کرده هم شاکی هستند اما منطق حکم می‌کند که آنها بمانند چرا که نسبت به راموس، فاصله بیشتری تا پایان دوران بازیگری خود دارند. حتی اگر شما راموس را در حال حاضر در اوج دوران بازی‌ و آمادگی جسمانی‌اش بدانید، تاریخ مصرف حضور او در چنین سطحی نهایتاً دو سال دیگر اعتبار دارد و بعد از آن حفظ چنین سطحی آسان نیست. من حتی نمی‌خواهم تصور کنم که مردم به فلورنتینو چه خواهند گفت اگر راموس دو سال دیگر که 36 یا 37 ساله است، تنها در نقش یک بازیکن تعویضی که پرداخت حقوقش سالانه 30 میلیون یورو به باشگاه هزینه تحمیل می‌کند، به میدان برود. البته پیش از این ما شاهد نمونه‌ای عینی مانند گرت بیل بوده‌ایم. بیل با اینکه هنوز فقط 31 سال سن دارد، آنقدر حقوقش بالا بود که هیچ تیم اروپایی دیگری حاضر نبود او را بخرد.

فلورنتینو از وضعیت بازیکنانی که در روزهای پایانی دوران اوج‌شان هستند مطلع است. راموس، کریم بنزما و لوکا مودریچ جزو این دسته هستند. هر سه اینها اجزای حیاتی تیم و اسطوره‌های رئال مادرید هستند اما برای تداوم داشتن موفقیت‌های تیم در آینده، دیر یا زود باید برای‌شان جایگزین پیدا کرد. مودریچ در این میان منطقی‌تر با موضوع برخورد کرده و با شرایطی که رئال به او پیشنهاد کرده حاضر شده برای یک فصل دیگر قراردادش تمدید شود. راموس اما هنوز به چنین مرحله‌ای نرسیده است.

فلورنتینو نیز در این میان باید به این موضوع فکر کند که تیمش برای اینکه دوباره قهرمان اروپا شود، بهتر است سایر پست‌هایش را تقویت کند. نگه داشتن راموس مهم است اما شاید مهم‌تر از آن هزینه کردن برای خرید ستاره‌های آینده‌داری مانند ارلینگ هالند یا کیلیان امباپه باشد. رئال مادرید باید مسیر خودش را برود حتی اگر راموس نخواهد که دوران بازی‌اش را در این تیم به پایان برساند که البته برای همه سخت و دردناک خواهد بود. این تصمیم خود راموس است و باید به آن احترام گذاشت اما اگر او به خاطر برآورده نشدن خواسته‌هایش برود، نمی‌توان کسی را مقصر دانست چون منصفانه نیست.

منبع: مارکا