جدا از سیدجلال حسینی و حامد لک که در فاز دفاعی جزو خوب‌های پرسپولیس بودند، در فاز حمله بازیکنی را نمی‌توانید پیدا کنید که دست روی او بگذارید و بگویید مقابل سپاهان خوب بازی کرد و در حد ستاره درخشید.

هافبک‌های پرتعداد پرسپولیس مقابل سپاهان در یک نیمه که کاملاً از بازی خارج بودند در نیمه دوم هم با وجود مالکیت بیشتر و کنترل بهتر بازی، در خلق موقعیت عاجز نشان می‌دادند تا جایی که نه خبری از نفوذ و کارهای ترکیبی بود، نه شوت و ضربات دقیق.

در این شرایط حتی بازیکنان پرتلاشی مثل وحید امیری هم کاری از پیش نبردند و حتی احسان پهلوان را با دو سه ضربه به سمت دروازه حریف نمی‌توان چهره موفقی خطاب کرد. در این میان شاید تنها سیامک نعمتی بود که در دفاع راست با جان و دل و مؤثر بازی می‌کرد و انگار فقط او بود که تحت تأثیر دربی قرار نگرفته و خودش بود نه سایه‌ای از خودش در زمین.