پرسپولیس باز هم نبرد؛ بدتر اینکه باز هم گل نزد. یحیی برای فرار از آنچه بر تیمش مقابل ذوب‌آهن گذشته بود و برای تغییر شکل تیمش مهاجمانش را تنبیه کرد اما فرم بازی تیم او بدتر شد که بهتر نشد و دو امتیاز دیگر از دست رفت، هرچند شاید خیلی هم نباید ناراضی باشد.

از نیمه دوم بازی با ذوب‌آهن تا نیمه اول مصاف با سپاهان 5 روز گذشت اما پرسپولیس نه‌تنها بهتر نشد بلکه بدتر هم شد. یحیی تیمش را با چیدمان جدیدی به زمین فرستاد؛ چیدمانی که هیچ مهاجمی در آن حضور نداشت. تیم یحیی پر شده بود از هافبک. او تیمش را با یک گلر، دو مدافع میانی و هشت هافبک به زمین فرستاد تا بلکه تلافی نیمه دوم بازی ذوب‌آهن را دربیاورد و دوباره تیمش مالک توپ باشد و مسابقه را تحت شرایط دلخواه خودش کنترل کند، اما حداقل در نیمه اول نشد که نشد. در روز محرومیت آقایی، شجاعی مدافع چپ پرسپولیس بود و با حضور او و نعمتی به‌عنوان مدافعان کناری و البته وحید امیری در نوک و نوراللهی که نزدیکترین فرد به او حساب می‌آمد، یحیی تیمش را با سیستم 1-1-4-4 به زمین فرستاد اما در 45 دقیقه نخست نمایش تیمش ترسو، منفعلانه و فاقد شادابی و نشاط لازم بود تا جایی که نه موفق شدند موقعیتی حتی نصف‌و‌نیمه ایجاد کنند نه شوتی به سوی دروازه حریف بزنند. در نقطه مقابل تیم نویدکیا هم که از یک مساوی عجیب بیرون خانه به این مسابقه آمده بود با سیستم 1-3-2-4 به میدان آمد اما جنگ میانه میدان را در نیمه نخست از یحیی برد. سپاهان در دقیقه 4 یک موقعیت نصف‌و‌نیمه داشت و پرسپولیس در 10 دقیقه اول فقط دو کرنر بی‌حاصل گرفت. 10 دقیقه دوم هم هیچ چیزی نداشت با این تفاوت که شکل تیمی سپاهان کم‌کم بهتر می‌شد و این را از نوع چرخش توپ در زمین و کارهای ترکیبی‌شان می‌شد حس کرد. سپاهان در 10 دقیقه سوم هم بهتر بود اما موقعیتی ایجاد نکرد، ضمن اینکه در نقطه مقابل پرسپولیس خیلی سخت به دروازه حریف نزدیک می‌شد و عملاً در فاز حمله به بن‌بست خورده بود. به‌دنبال نمایش بهتر سپاهان در میانه زمین، این تیم در ربع پایانی مسابقه دو سه موقعیت خوب خلق کرد. بار اول ضربه سر کی‌روش را لک جمع کرد، بار دوم ضربه خودخواهانه حسینی به تور کنار دروازه خورد و بار سوم با اشتباه کمال در میانه میدان دانیال موقعیت گل فوق‌العاده‌ای پیدا کرد که ضربه دقیقش برای گل شدن چند سانتیمتر کم آورد. اتفاق مهم 5 دقیقه پایانی نیمه نخست، مصدومیت کی‌روش استنلی و بیرون رفتن او از زمین بود اما سپاهان پرمهره یک ملی‌پوش را به‌جای او وارد میدان کرد و وقتی محبی به زمین رفت در پست وینگر چپ مستقر شد تا سجاد شهباززاده جای کی‌روش را در نوک حمله بگیرد. نیمه دوم بدون تغییر شروع شد و پرسپولیس کمی بالا آمد اما این بالا آمدن منجر به خلق موقعیتی نشد. اولین موقعیت پرسپولیس دقیقه 61 ایجاد شد. این اولین شوت به دروازه آنها هم بود که پهلوان زد و نیازمند دفع کرد. 7 دقیقه بعد با یک پاس تماشایی بار دیگر سناریوی پهلوان-نیازمند تکرار شد تا پرسپولیس به دومین موقعیت گلش هم برسد. این دو شانس سرخ‌ها را به جلو آمدن و تهدید بیشتر دروازه حریف ترغیب هم کرد. یک دقیقه بعد آنها در یک موقعیت دیگر اعتقاد به خطای پنالتی روی عالیشاه داشتند که خورشیدی فقط به یحیی و کادرش لبخند زد.

بالا آمدن پرسپولیس و بهتر شدن کیفیتش در فاز حمله نویدکیا را به صرافت تغییر انداخت. او با دو تغییر در خط میانی و دفاع چپ تا حدودی بالانش را دوباره ایجاد کرد. بعد از یک موقعیت نصف‌و‌نیمه پرسپولیس که با سانتر نعمتی و ضربه سر پهلوان خلق شد، سروش رفیعی با حرکت انفرادی و شوت فنی‌اش دروازه پرسپولیس را به شکل عجیبی تهدید کرد.

بالاخره یحیی در فاصله 10 دقیقه مانده به پایان تعویض کرد و حسین‌پور را به‌جای عالیشاه در پست هافبک راست به بازی فرستاد اما بازی فوق‌العاده هیجانی و احساسی دنبال می‌شد. در ادامه در پی همین بازی احساسی، سپاهان دو موقعیت عالی گل پیدا کرد اما لک به‌تنهایی مقابل ضربات شهباززاده و محبی ایستادگی کرد و تیمش را در بازی نگه داشت. پرسپولیس در وقت‌های تلف‌شده با مهدی عبدی به‌دنبال گل می‌گشت اما موقعیتی ایجاد نکرد. آخرین موقعیت بازی هم از آن سپاهان بود که با شوت محکم محبی و دفع لک کاری کرد تا این بازی حساس گل نداشته باشد.

پرسپولیس با این مساوی از 7 بازی 11 امتیازی شد تا با دو سه بازی کمتر از سایر تیم‌ها در رده دهم جدول قرار بگیرد، ضمن اینکه این یک امتیاز به درد سپاهان هم نخورد چراکه این تیم با 15 امتیاز در رده پنجم ماند.