نگاه

آزاده پیراکوه       @Apirakouh

 

انتخاب پرچمدار برای کاروان‌های اعزامی به المپیک همیشه ماجراهای خاص خودش را داشته و در هر دوره‌ای یک بهانه باعث شده پرچم ایران به دست یکی از اعضای کاروان داده شود. شاید اینطور تصور شود که این پرچم همیشه در دست ورزشکاران بوده اما دوره‌هایی در تاریخ ورزش ایران است که افرادی غیر از ورزشکاران پرچمدار ایران در المپیک بوده‌اند. از مسئول انجمن ارتش گرفته تا یک روزنامه‌نگار و رئیس فدراسیون که این رویه تا 1976 ادامه پیدا کرده است. اگرچه از این تاریخ به بعد دیگر عضویت در کاروان کفایت نکرده و پرچم ایران به دست ورزشکاران داده شده است. البته در همین مسیر هم باز صرفاً «چهره شاخص ورزشی بودن»، کفایت نکرده و عوامل دیگری در انتخاب ورزشکاران مطرح بوده‌اند. مثل این روزها که موضوع «زن بودن» به یک معیار برای انتخاب پرچمدار کاروان ایران تبدیل شده است. تبلیغات منفی زیادی در رابطه با سیاست‌های کشور در مورد زنان وجود دارد و مسئولان ورزش که البته حتماً در زمان انتخاب مشورت‌هایی با مسئولان بالاتر از حوزه ورزش دارند، به این نتیجه رسیده‌اند که با سپردن پرچم به دست زنان ایران می‌توانند به همه دنیا بگویند که زنان در ایران مورد توجه هستند و برابر با مردان دیده می‌شوند؛ سیاستی که به نظر می‌رسد خیلی هم به کار نیامده است. لیدا فریمان، هما حسینی و زهرا نعمتی، زنانی بودند که به پشتوانه این نگاه پرچمدار کاروان شدند که جز زهرا نعمتی آن‌هم به خاطر اینکه توانست سهمیه حضور در المپیک را بگیرد، بقیه خیلی دیده نشدند. به هر حال موضوع پرچمدار همیشه مهم بوده و به همین خاطر حواشی زیادی در زمان انتخاب یا در زمان افتتاحیه المپیک‌ها و بازی‌های آسیایی پیش آمده و تبعاتی را به همراه داشته است. مثل همین المپیک 1964 که درباره‌اش نوشتیم؛ حقی که از تختی سلب شد و دیگر هیچ‌کدام از ورزشکاران ایران حاضر نشدند پرچم ایران را در افتتاحیه توکیو حمل کنند؛ موضوعی که بعید است دیگر تکرار شود و ورزشکاران حاضر باشند به خاطر فردی که می‌دانند شایسته‌تر است به حمل پرچم، «نه» بگویند.