علی بابازاده

 

 دوگانگی این روزهای هواداران آرسنال کاملاً قابل درک است؛ تصورات بر این بود که باشگاه با برکناری آرسن ونگر پا به دوران جدیدی از تاریخ خود بگذارد و با استخدام مربیان جوان‌تر، راه کسب جام‌های معتبر را هم پیدا کند و تنها به تراز مالی مثبت نیندیشد!

 جدای از حضور کوتاه مدت اونای امری، باشگاه از عقد قرارداد با میکل آرتتا بازیکن سابق ونگر و دستیار پپ گواردیولا تنها یک خواسته داشت؛ بازیابی غرور از دست رفته.

 آرسنالی‌ها راهی را رفتند که پیش‌تر رئال با زیدان، تاتنهام با پوچتینو و حتی لیورپول با یورگن کلوپ طی کرده بودند و نتیجه آن را هم گرفتند. با این همه جدایی آرسن از آرسنال، با رضایت کامل مربی فرانسوی صورت نگرفت و این خواسته‌های هواداران و شعارها و دست‌نوشته‌های «Wenger out» بود که زمینه قطع همکاری را فراهم کرد! «بعد از مشورت‌های بسیار سرانجام تصمیم گرفتم در انتهای فصل از هدایت نیمکت آرسنال کنار بروم. از تمامی هواداران خواهش می‌کنم در کنار تیم باشند تا بتوانیم به بهترین شکل ممکن فصل را به پایان برسانیم. از همه عاشقان باشگاه می‌خواهم که از ارزش‌های حقیقی آرسنال دفاع کنند و بدانند که من همواره عاشق این تیم خواهم ماند.»

 سرانجام تاریخ ۲۲ ساله حضور ونگر در آرسنال «۲۰۱۸-۱۹۹۶» به پایان رسید و دوگانگی توپچی‌ها همچنان پابرجاست؛ آرسنال در زمان حضور مرد فرانسوی چه چیزی کم داشت و پس از برکناری‌اش، چه چیزی به دست آورد؟ دستاورد شعار‌های اعتراضی و «لطفاً پول خرج کن» چه بود؟‌!

 برای زیر سؤال بردن عملکرد آرتتا نیازی به بررسی تمام بازی‌های فصل جاری لیگ برتر انگلستان نداریم؛ بدون احتساب بازی با چلسی اوضاع این تیم در ۶ بازی آخرش گویای همه نکات مثبت و منفی است! چهار باخت در برابر تاتنهام، برنلی، اورتون، منچسترسیتی، یک تساوی در برابر ساوتهمپتون و تنها کسب یک برد برابر دانداک ایرلند و از سری رقابت‌های لیگ اروپا. در روزهای سرمربیگری ونگر تصور آرسنال در رتبه پانزدهم جدول به شدت عذاب‌‌آور بود اما حالا با آرتتا توپچی‌ها نه تنها در جمع ۴ تیم برتر لیگ جزیره قرار ندارند، بلکه در صورت ادامه همین روند بدون شک خطر سقوط به چمپینوشیپ را بیش از پیش احساس خواهند کرد و شرایط بحرانی‌تر خواهد شد؛ ۱۴ امتیاز از ۱۴ بازی میانگین فوق‌العاده ضعیف یک امتیاز از هر بازی را برای توپچی‌ها به ثبت رسانده و این تیم لندنی در تمامی خطوط خود دچار مشکلات عدیده‌ای است. شاید هنوز هم برند لنو و الکس رونارنسون ایسلندی نتوانسته‌اند خیال دوستداران این تیم لندنی را از داشتن یک دروازه‌بان تمام عیار راحت کنند. داوید لوئیز به قصد ترمیم خطوط دفاعی به امارات آمد اما او هم مرحمی بر زخم‌های عمیق خط دفاعی نبود و در کنار شکودران موستافی، راب هولدینگ و سوکراتیس یونانی تاکنون نتوانسته خیال میکل آرتتا را از وجود عناصر دفاعی مستحکم راحت کند. آرسنال در زمان آرسن ونگر به دنبال خرید بازیکنان جوان و کم نام و نشان بود و این روند تاکنون هم جزیی از سیاست‌های باشگاه لندنی است؛ با این همه اختلاف بین عصر ونگر و سایر مربیان چه بوده؟

 پیرمرد فرانسوی ستارگانی را به هایبری و یا امارات می‌آورد که علیرغم جوانی، استعداد شگرفی برای شکوفایی و ستاره شدن داشتند؛ آرسنال با ونگر به مراتب در خرید بازیکنان جوان و تا حدی پا به سن گذاشته موفق‌تر عمل می‌کرد. مقایسه کارنامه ۲۲ ساله ونگر با آرتتا به هیچ وجه کار ساده‌ای به حساب نمی‌آید ولی اختلاف بین ینس لمن، گالاس، رابین فن پرسی، آرشاوین و تیری آنری با بازیکنانی چون ویلیان، نایلز، تیرنی، پپه، محمد الننی و متئو کولاسیناچ به شدت فاحش است!

 تیمی که از این بازیکنان بهره می‌برد، نمی‌تواند روی قهرمانی در لیگ جزیره حسابی باز بکند؛ تونی آدامز در این خصوص می‌گوید؛ «به نظر من اکثر خریدهای جدید آرسنال بیهوده و ضعیف هستند. واقعاً در حال حاضر باید پروسه جذب بازیکن توسط آرسنال را زیر سؤال برد. ما در زمان آرسن ونگر، بازیکنان و اصول فوق‌العاده‌ای داشتیم. اگر ونگر بود، به سراغ یک بازیکن جوان می‌رفت و حتی فکر جذب ویلیان نیز به ذهن کسی خطور نمی‌کرد. از نظر فیزیکی و فنی ونگر می‌دانست که مهاجمان بالای ۳۰ سال ثمره آنچنان مثبتی برای تیم نخواهند داشت. مگر آنکه آن بازیکن یک فوق‌ستاره تمام عیار باشد!»

 هفته‌های سخت‌تر و بازی‌های دشوارتر انتظار توپچی‌ها را می‌کشند؛ شرایط آن طور که انتظار می‌رفت نبود و دستیار سابق گواردیولا خیلی زودتر از حد موعد خطر اخراج را احساس می‌کند؛ در چنین شرایطی فشار روانی دوچندان به بازیکنان و کادرفنی تحمیل می‌شود، بخصوص حالا که رسانه‌های انگلیسی زمزمه‌ها و شایعاتی را از کم‌کاری برخی از بازیکنان تیم به چاپ می‌رسانند.

 ماندگاری در رده‌های پایین جدول و سراشیبی سقوط، به نظر بحرانی زودگذر خواهد بود؛ بعید است که سقوط آرسنال به چمپیونشیپ رنگ حقیقت پیدا بکند مگر آنکه سرمربی اسپانیایی از برطرف کردن نقاط ضعف تیم عاجز باشد! آرسنال در فصل نقل و انتقالات زمستانی نیاز مبرم به جذب بازیکنان مستعد و کارآمد دارد؛ تقویت تیم یکی از بهترین راه‌های فرار از بحران خواهد بود چرا که یقیناً اخراج آرتتا به همان اندازه اشتباه است که قطع همکاری با آرسن ونگر خطا بود. توپچی‌ها با چنین کاری دست‌کم بخشی از هویت خودشان را از بین بردند.

 زمانی که از آلن شیرر درخصوص حال و روز آرسنال و احتمال ماندگاری آنها در لیگ جزیره پرسیده شد، او گفت: «به بقا و موفقیت این آرسنال در لیگ جزیره چندان امیدوار نیستم! برخی از بازیکنان آرسنال تمام تلاش خود را برای سرمربی تیم انجام نمی‌دهند. یکی از آنها مهاجم ساحل عاجی تیم است؛ در بازی مقابل اورتون، نیکولاس پپه آماده ورود به محوطه جریمه نبود، آهسته می‌دوید و گاهی فقط راه می‌رفت. او باید بیشتر تلاش کند و آرتتا مجبور است نفراتی را به زمین بفرستد که هم به بقای باشگاه و هم به بقای خودشان کمک کنند!»