از قاتل زنجیره‌ای تا مبارز راه آزادی، هر کدام علایقی داشته‌اند و به تصویر کشیدن این سلیقه‌ها در سینما و تلویزیون نیازی به حساسیت‌های بی‌مورد ندارد. اصالت و تاریخ یک باشگاه ۷۵ ساله با علایق نقش منفی در یک سناریو زیر سؤال نمی‌رود.

البته هواداران استقلال به دلیل نگاه تبعیض‌آمیز دولت و بسیاری از رسانه‌های رسمی به باشگاه محبوب خود، دستکاری‌های انجام شده و نتایج نامناسب در طول این سال‌ها کم‌حوصله و عصبانی هستند و به همین دلیل حساسیت‌ها می‌تواند گاهی وجوه احساسی داشته باشد. هیچ بحثی جز چگونه برطرف کردن این نگاه به کار استقلال در این روزها نمی‌آید. بحران بزرگی که شاید احمد مددی در شروع کارش در استقلال با صداقت و شفافیت بتواند آن را به مرور زمان برطرف کند.

حتی اگر تروریست‌ سریال تلویزیونی مورد نظر، در قسمت بعدی در پوشش هوادار پرسپولیس نشان داده نشود، اعتراض رسمی به استقلالی نشان دادن نقش تروریست در شأن یک باشگاه بزرگ و پرافتخار نیست و وقتی باشگاه واکنش نشان می‌دهد، این پیغام را می‌فرستد که مقابل هر موجی در شبکه‌های اجتماعی متزلزل هستم.

سناریوی استقلال درباره تاریخ و اهمیت اجتماعی‌اش را خودش می‌نویسد، با هر کنشگری و واکنش، با هر ضربه به توپ یا موضع اجتماعی و ورزشی؛ در مسیر ساخت شخصیت فنی و اجتماعی باشگاه.

واکنش‌ در مقابل تحریف تاریخ در یک مستند ورزشی یا توهین به لوگو (نمونه‌های پیشین در تلویزیون) منطقی است اما اعتراض به استقلالی یا منچستری بودن فلان شخصیت یک سریال حساسیت بیجاست.