مازیار گیلکان

 

این پرسش که آیا اولسان شایسته قهرمانی بود در زمین مسابقه پاسخ داده شد. فوتبال همیشه همین است. پاسخ سؤالات در زمین بازی پیدا می‌شود، نه در جایی دیگر و به روایت ما. در خبرها می‌خواندیم که جونگ سئونگ هیونگ با دو جام قهرمانی ACL که با پیراهن کاشیما و اولسان مقابل پرسپولیس به دست آورده، یکی از پرافتخارترین بازیکنان کره‌ای است و نکته جالب این که چنین اتفاقی برایش در ۲۶ سالگی رخ می‌دهد. پرسپولیسی‌ها امیدوار بودند که انتقام بیت گارام که در سال ۲۰۱۱ به ایران گل زده بود را همزمان با سئونگ یونگ بگیرند اما این اتفاق رخ نداد و دو ستاره تیم اولسان با جام عکس یادگاری گرفتند. این خبر اما حاوی نکات دیگری نیست که توضیح دهد چرا بازیکن ۲۶ ساله کره‌ای ۲ جام آسیایی در کارنامه‌اش دارد و فوتبال ایران یک سال بیشتر از سن بازیکن کره‌ای در حسرت این جام است. فوتبال در شرق آسیا رشد چشمگیری داشته، در غرب آسیا نیز مثل شرق کار به برگزاری جام جهانی هم رسیده اما فوتبال ایران از جریان این رشد عقب مانده است. اولسان نشانه این رشد است که جام قهرمانی آسیا را بالای سر برد و پرسپولیس که به حسرت خود سال دیگری را افزود نشانی از وضعیت جاری در فوتبال ایران دارد.

کیم دو هون، سرمربی اولسان پیش از بازی فینال آسیا در آستانه اخراج بود. او گفته بود: «فینال آخرین بازی است که می‌توانم بازیکنان اولسان را هدایت کنم. من می‌خواهم در این دیدار برنده باشم و بعد از آن به کره جنوبی بازگردم.» گوانگ گوک کیم، مدیرعامل اولسان هیوندای نیز در پاسخ گفته بود: «ما هنوز در مورد تمدید قرارداد با کیم تصمیم نگرفته‌ایم و تمام تمرکز ما روی فینال لیگ قهرمانان است.»

اولسان حتی تا این اندازه دچار مشکلات داخلی بود اما جام را به کره برد. بدون آنکه از استرس و به هم ریختن تیم و... گله‌ای بشنوید. اولسان جام را بار دیگر به کره برد، چون استحقاقش را داشت و درخشید. ما برای آنکه به جام آسیا چنگ بزنیم، باید مسیرهای دیگری را در فوتبال امتحان کنیم.