چیزهای زیادی نیست که بتواند «راس اجلی» را به‌هم بریزد، اما اگر یک چیز باشد، آن کلمه «غیرممکن» است. او مردی است که بخشی از زبانش در جریان شنای 2900 کیلومتری دور بریتانیا دچار فرسایش شدید شده، همزمان با کشیدن یک مینی‌ماینر در ماراتن شرکت کرده، در سه‌گانه شنا، دوچرخه‌سواری و دویدن در حالی که یک درخت را به پشت می‌کشیده، مسابقه داده و با طناب تا ارتفاع اورست بالا رفته است.

اجلی که دو کتاب درباره هنر مقاومت و استقامت فیزیکی نوشته می‌گوید: «اگر کسی بگوید یک کار غیرممکن است، برایم جذابیت پیدا می‌کند. یک نفر گفت غیرممکن است که دور بریتانیا را شنا کنی و من گفتم خیلی خب، آن با من!»

آخرین چالش حیرت‌انگیز او «شنا با خورشید» بوده که در آن سعی کرده بین طلوع و غروب خورشید تا جایی که می‌تواند در ساحل «دورست» شنا کند. او توانست 53 کیلومتر را در هفت ساعت و 11 دقیقه شنا کند. خودش می‌گوید: «دو دلفین به دیدنم آمدند. این چیزها شما را سرحال نگه می‌دارد. نفس‌تان بند می‌آید و اقیانوس هم کمکی نمی‌کند، اما دو دلفین برای تشویق می‌آیند. واقعاً شاعرانه است.»

ماهیت شاعرانه دریا دلیل پیوستن اجلی به یک کمپین زیست‌محیطی بود که هدفش بازگرداندن سلامت حیات وحش به دریاهاست. مطالعات اخیر نشان می‌دهد تنها 13درصد اقیانوس‌های جهان واقعاً دست‌نخورده هستند.

دریا همیشه بهترین دوست اجلی نبوده. در جریان شنای دور بریتانیا در سال 2018 او مجبور به مبارزه با یک ستاره دریایی شد و علاوه بر آن زبانش به‌خاطر قرار گرفتن در معرض آب شور دچار آسیب شدید شد، همچنین به قول خودش پوست گردنش مثل کرگدن شد.

اجلی را یک قایق کمکی همراهی می‌کرد. او شش ساعت شنا می‌کرد بعد چیزی می‌خورد و شش ساعت می‌خوابید دوباره شنا به مدت شش ساعت و همینطور ادامه داشت. او روزی 15هزار کالری مصرف می‌کند؛ معادل 26 برگر بزرگ مک‌دونالد. در این شنای 157روزه 649 موز خورد.

اجلی 35ساله و متولد گرانتهام می‌گوید: «قبل از آن کسی برای این مقدار شنا تلاش هم نکرده بود و دکترها نمی‌دانستند چه اتفاقی برای بدن من می‌افتد. وقتی شما در دریا هستید، دیگر فقط شنا نیست، یک ورزش کاملاً متفاوت است. با توفان‌های دریایی مواجه می‌شوید، درباره گرمازدگی نگرانی دارید، با ستاره‌های دریایی برخورد می‌کنید و گاهی می‌بینید یک دلفین یا کوسه فاصله زیادی با شما ندارد. یک شب داخل قایق نشسته بودم و سوپ سبزیجات می‌خوردم. پرسیدم چرا احساس می‌کنم گوشت گوساله توی سوپ است و به من گفتند گوشت گوساله نیست، قسمتی از زبانت است! وسط دریا از خستگی به‌ندرت فک‌تان را حس می‌کنید برای همین خوردن موز هم سخت می‌شود. گاهی مثل حلقه‌های سرآشپز روی کیک آن را قورت می‌دادم. گاهی هم کرال پشت می‌رفتم و کسانی که در قایق بودند، غذایی مایع را توی حلقم می‌ریختند.»

او می‌خواهد با انجام این چالش‌ها اشتباه دانشمندان علوم ورزشی را ثابت کند: «وقتی مغز به شما فرمان توقف می‌دهد شما در واقع فقط 40درصد از ظرفیت بدن‌تان استفاده کرده‌اید. ما به آن می‌گوییم ترمزدستی فیزیولوژیکی. اجازه ندهید مغزتان ترمز را بکشد! دانشمندان به سر راجر بنیستر گفتند دویدن شش‌و‌نیم کیلومتر در کمتر از چهار دقیقه غیرممکن است. یک سال بعد از آنکه این کار را کرد، خیلی‌های دیگر هم توانستند. ترمزدستی برداشته شد.»

دریا برایش جذابیت‌های خاصی هم داشته: «بین بریستول و ولز در حال شنا بودم که یک نهنگ ماده حدود پنج ساعت کنارم شنا می‌کرد. وقتی مسیر باریک شد، او هم رفت.» او که کارش تمرین‌دهنده شخصی و سخنران انگیزشی و همچنین تألیف است، رابطه‌ای ناگسستنی با آب دارد. آلودگی‌های پلاستیکی و خطوط کشتیرانی او را برای تلاش در جهت پاکسازی اقیانوس‌ها مصمم کرده است.

اجلی قول داده در سال 2021 با یک چالش دیگر که با هیچ منطقی سازگار نیست، خودش را نشان بدهد.

منبع: دیلی‌میل