بالاخره پس از 77 روز انتظار و دل‌شوره، نوبت به برگزاری مهم‌ترین مسابقه فوتبال باشگاهی در آسیا رسید تا تکلیف قهرمان لیگ قهرمانان آسیای 2020 در سال کرونازده فوتبال مشخص شود. مدت‌ها بود که به حذف نماینده‌های فوتبال کشورمان در مراحل گروهی و در اوایل دور حذفی عادت کرده بودیم اما پرسپولیس آمد تا عادت‌ها را تغییر دهد و تابوها را بشکند. سربازان ارتش سرخ آمدند تا در 3 سال 2 بار به فینال معتبرترین رقابت باشگاهی در آسیا برسند و هر بار هم طیف گسترده‌ای از هواداران فوتبال در ایران را تا سر حد شوق بکشانند.استارت رویاپردازی قرمزهای تهرانی با برانکو ایوانکوویچ آغاز شد تا مسیر موفقیت در لیگ برتر و لیگ قهرمانان آسیا مقابل دیدگان بازیکنان سرخ ترسیم شود. تیمی که شاید پیش از تئوریسین کروات به توانایی‌های خود امید نداشت، حالا به جایی رسیده که تنها بالا بردن کاپ قهرمانی آسیا توسط دستان کاپیتان حسینی می‌تواند نیازهایش را ارضا کند و بس. پرسپولیسی‌ها پس از آن تراژدی تلخ در استادیوم آزادی و از دست دادن جام لیگ قهرمانان آسیا در استادیوم تماماً‌ سرخ، حالا رویاهای خود را در قطر دنبال می‌کنند. پرسپولیس به‌دنبال آرزوهایش در ورزشگاه الجنوب دوحه می‌گردد و خوب هم می‌داند که در آغوش گرفتن این آرزو، همه آن چیزی‌ است که دارد و خواهد داشت. اگر چه راه سخت بود و مسیر دشوار اما پرسپولیس هرگز نگفت چاره نیست. سرخ‌ها با گابریل کالدرون آغاز کردند و به یحیی گل‌محمدی راضی شدند، با علیرضا بیرانوند، مهدی ترابی و شجاع خلیل‌زاده شروع کردند تا به حامد لک، احسان پهلوان و محمدحسین کنعانی‌زادگان تکیه کنند. پرسپولیسِ این ماه‌ها نشان داده که به معنای واحد کلمه یک تیم است و تعبیر تیم را هم آموخته. درست است که خیلی‌ها در تنگه‌های صعب‌العبور تنهایی پرچم سرخ را رها کردند اما این دشت هرگز از تفنگ‌دار خالی نشد تا گرگ‌ها جرأت حمله را به خود ندهند. پرسپولیس امروز با 11 ستاره به میدان می‌رود تا آسمان غروبِ شنبه دوحه را نورافشانی کند، سرخ‌ها می‌روند تا آرزوی دیرینه خود را محقق کنند و به تنهایی بر بلندای لیگ قهرمانان آسیا قدم بزنند. یحیی گل‌محمدی برای رویارویی با اولسان هیوندای دل به سربازانی بسته که تا پای جان برای حراست از کیان پرسپولیس می‌جنگند و از هیچ تلاشی برای ماجراجویی‌های خود دریغ نمی‌کنند؛ این گوی و این میدان، این 11 ستاره‌ای که باید بدرخشند.