سرمقاله

آرمن ساروخانیان  @armen7791

 

پرسپولیس با عبور از مسیری پرماجرا که از دوحه شروع شد، دوباره به این شهر برگشته تا امروز در فینال لیگ قهرمانان آسیا به میدان برود و امیدوار است که بر خلاف فینال دو سال قبل تیم برنده باشد. شیوع کرونا سازمان‌های بین‌المللی فوتبال را مجبور کرد مسابقات‌شان را با فرم متفاوتی برگزار کنند و این درباره کنفدراسیون فوتبال آسیا که لیگ قهرمانانش در حالت عادی هم زمانبندی عجیبی دارد، صدق می‌کند. در این مسیر طولانی سرخ‌پوشان تغییرات زیادی داشتند و بازیکنانی که امروز به زمین می‌روند، سومین تیم پرسپولیس در همین یک سال اخیر است! همین تغییرات اجباری کار پرسپولیس را برای شکست اولسان هیوندای به شدت دشوار کرده است.

پرسپولیس 22 بهمن 98 در اولین بازی لیگ قهرمانان میهمان الدحیل بود که با دو گل شکست خورد. از ترکیب اصلی تیمی که در آن روز به میدان رفت شش بازیکن یعنی بیرانوند، خلیل‌زاده، محمد نادری، ربیع‌خواه، ترابی و علیپور جدا شده‌اند. همچنین از استوکس و اوساگونا که در نیمه دوم به زمین رفتند هم دیگر خبری نیست. پرسپولیس یک هفته بعد در امارات هم مقابل شارجه به تساوی 2-2 رسید و این نگرانی بوجود آمد که مثل فصل 2019 نتواند از مرحله گروهی لیگ قهرمانان صعود کند.

پرسپولیس لیگ نوزدهم را با کالدرون شروع کرد، ولی مربی آرژانتینی در نیم‌فصل جدا شد و یحیی گل‌محمدی مسئولیت سنگین هدایت تیم در ادامه لیگ وهمچنین لیگ قهرمانان را به عهده گرفت. پرسپولیس مثل سه نماینده دیگر ایران به خاطر سلب میزبانی از سوی کنفدراسیون فوتبال آسیا مجبور شد این دو بازی را خارج از خانه به میدان برود. با اعتراض فدراسیون فوتبال ایران گفته می‌شد که نمایندگان لیگ می‌توانند در دور برگشت از حریفان‌شان میزبانی کنند. تیم‌های ایرانی هرگز رنگ این میزبانی را ندیدند، چرا که مسابقات بعد از هفته دوم به دلیل شیوع کرونا لغو و ادامه آن با چند ماه تأخیر به صورت متمرکز در دوحه برگزار شد.

بازی سوم پرسپولیس مقابل التعاون عربستان به اواخر شهریور 99، حدود دو هفته بعد از پایان لیگ نوزدهم موکول شد و دیگر از بیرانوند، ترابی و علیپور، سه بازیکن کلیدی تیم که لژیونر شده بودند خبری نبود. باشگاه پیش از ورود دوباره به لیگ قهرمانان آسیا نقل و انتقالات شلوغی داشت و به ترتیب حامد لک، احسان پهلوان و عیسی آل‌کثیر جایگزین این سه بازیکن شدند. هرچند بازیکنان جدید هنوز کاملاً هماهنگ نشده بودند، ولی پرسپولیس موفق شد با سه برد و یک شکست به عنوان سرگروه صعود کند. آنها در مرحله حذفی هم به ترتیب السد قطر، پاختاکور ازبکستان و النصر عربستان را شکست دادند تا به فینال برسند. بازی‌های غرب آسیا در حالی به پایان رسید که بازی‌های شرق قاره به دلیل تداخل با لیگ‌های داخلی به آذر موکول شد و پرسپولیس برای شناخت حریفش دو ماه انتظار کشید.

فاصله طولانی بازی نیمه‌نهایی تا فینال به نفع گل‌محمدی نبود، چرا که در این مدت خلیل‌زاده هم از تیم جدا شد. در تورنمنت فشرده قطر او یکی از مهره‌های کلیدی پرسپولیس در ساختار دفاعی بود که کمک کرد این تیم در 7 بازی تنها دو گل بخورد و البته دو گل حساس مقابل التعاون و شارجه زد که نقش حیاتی در صعود از گروه داشت. در فینال قرار است پرسپولیس به جای شجاع از جلال حسینی استفاده ‌کند، ولی این مدافع باتجربه چابکی گذشته را ندارد.

قلب دفاع تنها دغدغه گل‌محمدی برای فینال نیست و او در فاز حمله نمی‌تواند از امیری، پهلوان و آل‌کثیر به دلیل محرومیت استفاده کند. امیری هم مثل خلیل‌زاده از بازی اول در ترکیب بود و نقش کلیدی در تیم دارد. پهلوان و آل‌کثیر هرچند در مرحله دوم به پرسپولیس اضافه شدند، ولی در بازی‌های متمرکز قطر نمایش خیلی خوبی داشتند. مهاجم خوزستانی در دو بازی مرحله حذفی مقابل السد و پاختاکور ستاره تیم بود و با گل‌هایش پرسپولیس را به نیمه‌نهایی رساند، ولی به خاطر شادی گل جنجالی‌اش فرصت حضور در نیمه‌نهایی و فینال را از دست داد. یحیی در فینال امروز مقابل اولسان 4 تغییر اجباری نسبت به تورنمنت قطر دارد و در واقع این سومین و شاید ضعیف‌ترین تیم پرسپولیس است که در لیگ قهرمانان آسیای این فصل به میدان می‌رود.

گل‌محمدی در چند بازی شروع لیگ بیستم با نیمکت‌نشین کردن امیری و پهلوان تلاش کرد ترکیب فینال را شبیه‌سازی کند. او در 19 روز اخیر فرصت داشته که روی هماهنگی بیشتر این ترکیب کار کند. با این حال هواداران همچنان نگران خط حمله تیم هستند که بعد از جدایی‌ها و محرومیت‌ها گلزن قابل اعتمادی ندارد.

پرسپولیس در شروع تورنمنت برای باز کردن دروازه حریفان روی ترابی و علیپور حساب می‌کرد و در مرحله دوم آل‌کثیر توانست به خوبی جای خالی آنها را پر کند، ولی حالا امید پرسپولیس به عبدی و آرمان رمضانی است که بدون محرومیت‌ها بعید بود جایی در ترکیب تیم داشته باشند. عبدی در دقایق پایانی بازی با الشارجه زننده گل چهارم بود و در بازی حساس نیمه‌نهایی مقابل النصر هم تک گل تیمش را زد، ولی رمضانی هنوز نتوانسته گلی برای تیم جدیدش بزند. پرسپولیس در 4 بازی لیگ بیستم هم 4 گل زده که مهاجمان سهمی در آن نداشتند.

با آنچه از پرسپولیس در بازی‌های اخیر دیده‌ایم، یحیی در فینال می‌خواهد از چیدمان 1-3-2-4 استفاده کند. تک مهاجم تیم از بین عبدی و رمضانی انتخاب خواهد شد، ولی به نظر می‌رسد امید کادر فنی برای باز کردن دروازه اولسان بیشتر به بازیکنان سایر خطوط باشد که در جریان بازی یا روی ضربات ایستگاهی بتوانند به حریف ضربه بزنند. پرسپولیس با این شرایط تیم حمله‌ کننده نخواهد بود و انتظار می‌رود به دنبال کنترل اولسان و استفاده از تک‌ موقعیت‌ها باشد.

تفاوت عمده این فینال با فینال سال 2018 تک بازی بودن آن است. پرسپولیس دو سال قبل بازی رفت را در ژاپن با دو گل به کاشیما باخت و در بازی برگشت نتوانست گل‌های خورده را جبران کند. این بار قرار است همه چیز در این تک بازی مشخص شود و هر اشتباهی برای هر کدام از دو تیم ممکن است جبران‌ ناپذیر باشد. کاشیما تکیه زیادی به دو برزیلی تیمش لئو سیلوا و سرجینیو داشت و همان دو نفر توانستند گلزنان این تیم باشند. اولسان هم مثل کاشیما یک مهاجم برزیلی خطرناک به نام نگرائو دارد که در مسیر فینال 5 گل برای تیمش زده است. دست سرمربی تیم کره‌ای بر خلاف گل‌محمدی در خط حمله پر است و در صورت گره خوردن بازی می‌تواند روی بیورن یانسن، مهاجم بلندقد نروژی‌اش هم حساب کند. یانسن هر چند معمولاً در نیمه دوم به زمین می‌رود، ولی مثل نگرائو توانسته 5 گل بزند و روی هوا مهاجم خطرناکی است.

اولسان هم مثل پرسپولیس با چیدمان 1-3-2-4 بازی می‌کند و پشت نگرائو سه هافبک کره‌ای حضور دارند که با سرعت زیاد به خط حمله اضافه می‌شوند و می‌توانند مدافعان پرسپولیس را به دردسر بیندازند. امید پرسپولیس در این شرایط به ساختار دفاعی منسجم تیم است که در 7 بازی تورنمنت قطر تنها دو گل خورد و در 4 بازی لیگ بیستم هنوز گلی نخورده است. پرسپولیس روی کاغذ کار سختی برای شکست اولسان دارد، ولی اگر بتواند حملات اولیه حریف را کنترل کند یا به گل زودهنگامی برسد، می‌تواند به بالا بردن جام قهرمانی امیدوار باشد.