روبرت لواندوفسکی ناراحتی خود را پنهان نکرد وقتی فرانس فوتبال اعلام کرد به دلیل شیوع ویروس کرونا در سال 2020 جایزه توپ طلا داده نمی‌شود اما حالا جایزه بهترین بازیکن سال از نظر فیفا را دریافت کرده و بالاخره نوبت او شده است. با اعلام فهرست سه نفره نهایی که در آن کریستیانو رونالدو و لیونل مسی نیز حضور داشتند، او بیش از دو رقیب شانس بردن این جایزه را داشت.

چرا که نه؟ او جای هیچ شکی باقی نگذاشته. لوا در 47 بازی فصل قبل 55 گل زد و در سه تورنمنت آقای گل شد: بوندس‌لیگا، جام حذفی آلمان و لیگ قهرمانان اروپا. بایرن‌مونیخ سه گانه را برد به اضافه سوپرجام اروپا و سوپرجام آلمان و مهاجم لهستانی در مرکز همه موفقیت‌ها قرار داشت. حالا کسی درباره کیفیت او تردید ندارد اما روزگار همیشه بر وفق مراد این لهستانی 32 ساله نبوده. در نوجوانی آینده سختی برایش تصور می‌شد اگر یک فوتبالیست حرفه‌ای نمی‌شد. لواندوفسکی در سال 2005 تنها 17 سال داشت که پدرش، کریشتوف، قهرمان جوانان اروپا در جودو، درگذشت. او تازه از تیم دلتا ورشو، تیم کوچکی در دسته چهارم، به لژیا، یکی از بهترین تیم‌های لهستان که سابقه 14 قهرمانی در لیگ این کشور را ‌داشت، رفته بود. به نظر می‌رسید سنگ بزرگی بر سر راه او قرار گرفته، او به تدریج بازیکن ثابت تیم ب باشگاه شده بود اما یک مصدومیت زانو روند رو به رشدش را متوقف کرد. بعد از چند هفته طی مراحل درمان، لژیا تصمیم خودش را گرفت. لواندوفسکی در برنامه‌های آینده آنها جایی نداشت، مهاجمان بهتری داشتند و به او گفتند برود. وقتی فهمید مادرش، ایوونا، او را به خانه برد و برایش شام درست کرد اما روبرت که رویای حرفه‌ای شدنش را بر باد رفته می‌دید، میل به خوردن نداشت. خوشبختانه تیم دسته سومی زنیژ پروژکوف او را دعوت کرد. این باشگاه معروف بود که بازیکنان را ارزان می‌خرد، پیشرفتشان می‌دهد و بعد آنها را می‌فروشد. رئیس سابق باشگاه، مارک اسلیوینسکی تشخیص داد او «ماهی طلایی»شان است، او را به هزار پوند از لژیا خریده بودند. در آغاز، فاصله زیادی با بزرگترین ستاره تیم داشت. ماهی 230 پوند دستمزد می‌گرفت در حالی که برخی اعضای تیم تا سه برابر او دستمزد می‌گرفتند اما خودش را جا انداخت. در فصل اول 15 گل زد و به صعود تیم کمک کرد. در فصل دوم هم به گلزنی ادامه داد. در دسامبر 2007، یاسک گرمبوکی مربی تیم شد. او به BBC می‌گوید: «پروژکوف تیم خوبی داشت و پنج بازیکن به تیم‌های دسته اولی رفتند اما استعداد لوا شگرف بود، او همه چیز داشت، سختکوشی، تکنیک و سرعت. پروژکوف فوق‌ستاره خود را پیدا کرده بود.» بعد از دو ماه گرمبوکی مطمئن شد: «یک بازی دوستانه با تیم دسته اولی لودز داشتیم، او مقابل مدافع باتجربه کروات، ایوان اودارویچ قرار گرفت، روبرت بهترین بازیکن زمین شد. من هفت بازی برای تیم ملی لهستان انجام داده‌ام و می‌دانستم مشکلی برای بازی در تیم ملی ندارد اما بایرن؟ واقعاً سخت بود. لواندوفسکی حالا بهترین بازیکن اروپا است، او خیلی خوشحالم می‌کند.» به خاطر گل‌های لواندوفسکی برای تیم گرمبوکی، پروژکوف ناگهان بخت صعود شد اما در نهایت با فاصله‌ای نزدیک ناکام شد چون از سه بازی آخرشان تنها یک امتیاز گرفتند اما مشخص بود لوا به دسته اول می‌رود. در سال 2008 لژیا دوباره فرصت به دست آوردن او را پیدا کرد اما باز هم نخواست. می‌خواستند خط حمله خود را تقویت کنند و به جای لوا، میکل آروبارنا از تنریف را گرفتند. او یک گل هم برای لژیا نزد اما لواندوفسکی ستاره لخ پوزنان، رقیب لژیا شد که برای او 300 هزار پوند به پروژکوف داد. لوا رقابت شدیدی برای پست شماره 9 با مهاجم پرویی، هرنان رنخیفو داشت و بارتوژ بوساچکی کاپیتان وقت لخ پوزنان می‌گوید: «اگر فرانچیژک اسمودا، روبرت را بازی می‌داد در هافبک راست یا چپ او را قرار می‌داد اما چند ماه بعد، یاسک زیلینسکی، مربی بعدی تیم او را در پست مهاجم نوک گذاشت و روبرت خیلی مؤثر بازی می‌کرد.» در فصل 2010-2009 با 18 گل او، لخ پوزنان به قهرمانی لیگ رسید. لئو بین هکر مربی لهستان او را دعوت کرد و نخستین بازی ملی او برابر سن مارینو بود، طبیعی بود که گل بزند. بعد از دو سال، معلوم بود به یک تیم بزرگ اروپایی می‌رود، بلکبرن راورز ابراز علاقه کرد اما به دلیل فوران آتشفشان ایسلند، پروازها در اروپا لغو شد و نتوانست برای مذاکره به انگلیس برود. در نهایت با 5/4 میلیون پوند به بوروسیادورتموند رفت. در دورتموند همان مشکل لخ را داشت، لوکاس باریوس پاراگوئه‌ای مهاجم مورد علاقه یورگن کلوپ برای پست مهاجم نوک بود اما وقتی کلوپ او را به مرکز خط حمله برد، ستاره تیم شد. از آن وقت هرگز عقب نرفته. در نیمه‌نهایی لیگ قهرمانان فصل 2013-2012 چهار گل به رئال مادرید زد و یک سال بعد به بایرن‌مونیخ رفت که از جمله دستاوردهایش زدن پنج گل در 9 دقیقه بازی لیگ برابر ولفسبورگ بود. گرمبوکی می‌گوید: «خیلی زحمت کشید و از حمایت خانواده و همسرش برخوردار بود. بازیکنانی مثل او تنها به یک چیز فکر می‌کنند: موفقیت. او حالا یک اسطوره است در کنار مسی و رونالدو.» لواندوفسکی در 116 بازی ملی 63 گل زده است. حالا او در نهایت خود را در میان بهترین‌های تاریخ فوتبال مطرح کرده است.

منبع: BBC