سام ستارزاده

 

این که در روز پیروزی برای یک سرمربی کف می‌زنند و در روز شکست همان سرمربی را به باد انتقاد می‌گیرند، یک حقیقت غیرمنصفانه است که در فوتبال کشورمان از نقاط دیگر جهان صادق‌تر هم هست. استقلال محمود فکری تا همین جای کار هدف انتقادات و اعتراضات بر حق و ناحق قرار گرفته. بابت بی‌برنامگی، ترس از بازی هجومی، و بیشتر از هر ضعفی، بهانه‌جویی و عدم پذیرش اشتباهات، کادر فنی آبی‌ها به‌قدر کافی در فضای مجازی و رسانه‌ها بازخواست شده‌اند. اما نمی‌توان چشم پوشید از این که برای دفاع از عملکردشان گاهی پاسخ‌هایی منطقی و قانع‌کننده هم می‌دادند؛ از جمله این که استقلال برای رسیدن به هماهنگی کامل به زمان نیاز دارد.

البته با یک برد نمی‌توان گفت بازی پسران آبی درون زمین پیشرفت کرده. استقلال در مشهد مقابل تیمی بازی کرد که برخلاف پیکان و صنعت نفت، به دفاع و ضدحمله متکی نبود؛ بلکه جسورانه ولی تا حدی پراشتباه ظاهر می‌شد. به‌عبارتی دیگر، شهرخودرو با سبکی به میدان رفت که باب میل فکری بود. می‌توان نقطه عطف بازی را نه لحظه اخراج معصومی، بلکه جایی دانست که شوت احمد الجبوری به‌جای تور، بر تیر دروازه مظاهری بوسه زد و توپ برگشتی را نیز، حسن جعفری از دو قدمی دروازه به بیرون زد. به‌لطف همین لغزش، استقلال گل مساوی را نخورد و حتی پس از 10‌نفره‌شدن رقیب، فرصت دوبرابر کردن اختلاف را هم یافت؛ تا چشم‌ها روی نشانه‌های ترقی آبی‌پوشان بازتر شوند.

اکنون، فکری بیش از هر چیز بابت شهامتش برای اعتماد به جوانان تیم تحسین می‌شود. همان سرمربی که در حضور نخستش حاضر شد استقلال تنها دو تعویض داشته باشد، اما ذکریا مرادی، امیرحسین خدامرادی و سینا خادم‌پور در برد مقابل مس رفسنجان سهیم نشوند، حال به یک هافبک راست 20ساله اعتماد کرد تا با اضافه‌شدن به‌موقع به منطقه جریمه حریف، گل پیروزی‌بخش تیمش را به‌ثمر برساند و کاری کند جای خالی وریا غفوری احساس نشود. از طرفی، جای خالی علی کریمی در میانه میدان با افزودن تدریجی مهدی مهدی‌پور و تغییر پست آرش رضاوند تا قسمتی دارد پر می‌شود. آبی‌ها حالا کمی متنوع‌تر حمله می‌کنند و نقشه‌هایی به‌کار می‌برند تا قایدی ریزنقش را هم مانند ارسلان مطهری قلدر در بطن حملات قرار دهند. استقلال این هفته کمتر در جریان بازی پاس‌های بیهوده در عرض زمین می‌داد، روی ضربات ایستگاهی بهتر کار می‌کرد و مدافعان کناری‌اش نیز اضافه‌شدن موثر به محوطه جریمه حریفان را به‌خوبی یاد گرفته‌اند.

قرار گرفتن استقلال در مسیر رسیدن به انسجام تاکتیکی اتفاق خوشایندی است؛ ولی حاج‌محمود و دستیارانش نباید فراموش کنند که هنوز تا رسیدن به مقصد راه درازی در پیش دارند. ترس از دریافت گل مساوی هنوز در بازیکنان و شاید کادر فنی تیم دیده می‌شود. در عین حال، دفاع تیم مانند فصل قبل متزلزل و ناهماهنگ عمل می‌کند؛ موضوعی که شاید با بازگشت مسعود ریگی، عارف غلامی و سیاوش یزدانی به قلب دفاع استقلال تا حدی مرتفع ‌شود.

آن‌چه اهمیت دارد، این است که بدون درنظر گرفتن پرسپولیسی که دو بازی عقب‌افتاده دارد؛ استقلال سناریوی سال قبل، یعنی صدرنشینی با غلبه بر عنابی‌های مشهد را تکرارکرده. استراماچونی پارسال در شرایطی مشابه همچنان از ترمیم تیمش سخن می‌گفت؛ که البته نشد که بماند و بسازد. حال، فکری لازم است مشابه استرا فکر و عمل کند، تا به آینده آبی‌ها امیدوار بمانیم.