تماشای بازی پرسپولیس در فینال لیگ قهرمانان آسیا مقابل اولسان در دوران همه‌گیری ویروس کرونا سختی‌ها و مشکلات خودش را دارد. بازی فینال قرار است مثل سایر بازی‌های حذفی این دوره از رقابت‌ها در قطر برگزار شود و البته تفاوتش با بازی‌های دیگر حضور تماشاگران است. طبق تصمیم مشترک AFC و کمیته محلی برگزاری مسابقات قرار است تا ۵۰ درصد از ظرفیت ورزشگاه الجنوب بلیت‌فروشی شود و همین فرصت خوبی را به هواداران ایرانی مقیم و حتی ساکن کشورهای دیگر داده؛ از جمله من که خودم را از انگلیس به قطر رسانده‌ام.

قطر در این چند روز نشان داده که به معنای واقعی توانسته پروتکل‌های بهداشتی را رعایت کند و به خاطر همین است که موفق شد مسابقات لیگ قهرمانان آسیا را بدون هیچ‌ حاشیه‌ای به سرانجام برساند. درباره سفرم به قطر چند نکته قابل تأمل است.

نخست میهمان‌نوازی خوب قطری‌ها. در حالت عادی شما برای سفر از انگلیس به قطر باید چیزی بین ۱۰۰ تا ۱۵۰ پوند هزینه دریافت ویزا کنید اما قطر دریافت ویزا برای علاقه‌مندان به تماشای بازی فینال را راحت‌تر از همیشه کرده. من برای تماشای بازی از طریق ایمیل درخواستی به  AFC فرستادم و نکته جالب اینکه قبل از تأیید نهایی درخواست من توسط کنفدراسیون فوتبال آسیا، قطری‌ها ویزای من را به صورت رایگان برایم فرستاده بودند. روی ویزا هم درج شده بود اسپانسر شما برای سفر به قطر دولت این کشور است و ویزای شما با هماهنگی فدراسیون فوتبال قطر صادر شده. نکته بعدی درباره پیشگیری از ورود ویروس کرونا از طریق مسافران به قطر است. همراه با ویزا نامه‌ای برای ما آمده بود که در آن شرایط ورود به این کشور در دوران کرونا را شرح داده بود. در نامه نوشته بود چون از کشوری پرخطر می‌آییم باید حتماً یک هفته در قطر قرنطینه شویم. قرنطینه کامل. یعنی باید تمام این مدت را در یک اتاق بگذرانیم. در حال حاضر این متن را هم از همان اتاق و در حال سپری کردن دوران قرنطینه‌ام می‌نویسم.

قطر برای سپری کردن این دوران ۲ گزینه پیش روی ما گذاشته بود. یک هتل ۵ ستاره و یک هتل ۳ ستاره که قاعدتاً هزینه کمتری داشت و بسته به بودجه خود می‌توانستیم بین این ۲ هتل انتخاب کنیم که می‌خواهیم ۷ روز قرنطینه‌مان را در کدامیک بگذرانیم.

نکته قابل توجه دیگر در باب میهمان‌نوازی قطری‌ها را در بدو ورودم به این کشور تجربه کردم. به محض خروج از پلکان هواپیما به ناگاه متوجه شدم یک خانوم که لباس تشریفاتی پوشیده بود من را از چهره شناخت و صدایم زد. پلاکاردی هم در دست داشت. انگار از قبل من را می‌شناخت و شاید عکس من را به او نشان داده بودند. چون در بین مسافران کاملاً من را شناسایی کرد. به من گفت از طرف فدراسیون قطر به استقبال شما آمده‌ام. پاسپورت من را گرفت و بدون اینکه ذره‌ای نیاز به حضور من باشد کارهای ورودم به قطر انجام شد و مهر سفر در گذرنامه ام خورد. در همین بین در کلینیک فرودگاه از مسافران تست کرونا گرفته شد. بعد هم از طرف فدراسیون فوتبال قطر به آنهایی که برای تماشای بازی فینال آمده بودند، یک سیم‌کارت موبایل داده شد با ۶۰ گیگ اینترنت رایگان. نکته مهم در این بین اپلیکیشنی بود که برای ما نصب شد. اپلیکیشنی به نام «احتراز» که کارش ردیابی شهروندان است و همه مردم قطر آن را روی گوشی‌شان دارند و استفاده از آن بعد از شیوع کرونا اجباری شد. دولت قطر از این طریق می‌تواند بفهمد که کسی قرنطینه‌اش را رعایت می‌کند یا نه. نرم افزار ۳ حالت مختلف دارد؛ قرمز برای افراد مبتلا به ویروس، زرد برای ما که در حال گذراندن قرنطینه هستیم و سبز برای شهروندان عادی. شما به هر فروشگاه یا مرکز تجاری یا ورزشی و هر جای دیگر که بخواهید بروید باید با استفاده از اسکنرهای ورودی، بارکد اپلیکیشین‌تان را اسکن کنید و در صورت سبز شدن، اجازه ورود به مراکز جمعی را می‌یابید. برای بازی فینال و ورزشگاه الجنوب هم قرار است همین کار انجام شود.

در این چند روزی که در قرنطینه هستم، یک بار دیگر (در روز چهارم) هم از من تست کرونا در هتل گرفته شد تا در صورت منفی بودن تست در روز هفتم امکان بیرون رفتن از قرنطینه را داشته باشم. نکته جالب اینجاست که هر روز فردی از فدراسیون فوتبال قطر به من و سایر تماشاگران در قرنطینه زنگ می‌زند و جویای احوال می‌شود و می‌گوید چیزی کم و کسر داریم یا نه؟

ضمن اینکه فدراسیون قطر از ما دعوت کرده است تا جمعه شب برای تماشای بازی فینال امیرکاپ بین ۲ تیم العربی و السد به ورزشگاه الریان برویم. قرار است برای اولین بار از این ورزشگاه که برای جام‌جهانی ساخته شده رونمایی شود. جدای از این فدراسیون قطر برای تماشاگران توری جهت بازدید از پروژه‌های در حال ساخت و ساخته شده قطر برای جام جهانی هم تدارک دیده است.