داریوش شجاعیان در آخرین روز مهرماه سال 98 برای دومین بار از ناحیه رباط صلیبی پا دچار آسیبدیدگی شدید شد و از آن زمان تا هفته دوم لیگ بیستم دیگر نتوانست در فهرست استقلال قرار بگیرد. معمولاً بازیکنانی که دو بار رباط پاره میکنند با حساسیت و وسواس بیشتری به فوتبال ادامه میدهند و داریوش شجاعیان که قبل از بازی فصل پیش با سایپا که منجر به پارگی رباط پایش شد یک بار دیگر این مصدومیت سنگین را تجربه کرده بود، باید از این پس بیش از هرزمان دیگری حواسش به تکرار این مصدومیت باشد. بدون شک اگر شجاعیان برای بار سوم رباط پاره کند دیگر قادر به انجام فوتبال حرفهای نخواهد بود و از نظر پزشکی نیز کار برای ادامه فعالیت او در این رشته بسیار دشوار خواهد شد.
در همین راستا پزشکان نیز به شجاعیان توصیههایی کردهاند و حتی از او خواستهاند به مربیان استقلال بگوید که نباید فشار زیادی روی پایش وارد شود به این دلیل که ممکن است دوباره با پارگی رباط پا مواجه شود. اینکه مربیان استقلال به توصیههای پزشکان توجه کنند یا خیر روشن نیست اما خود شجاعیان نیز باید در جریان بازیهای استقلال عمیقاً حواسش را جمع کند تا دچار مصدومیت شدید نشود.
شجاعیان اصولاً بازیکنی است که زیاد در درگیریها شرکت میکند و علاوه برآنکه میل زیادی به بازیسازی و حتی گلزنی دارد، از آن دسته بازیکنانی است که علاقه زیادی به بازی فیزیکی هم دارد. شاید اگر او سبک بازی خود را تغییر میداد، هیچگاه با چنین مصدومیتهایی مواجه نمیشد اما داریوش از آن دسته بازیکنانی است که وقتی در ترکیب تیمش قرار میگیرد به کلی فرار کردن از درگیریهای سخت را از یاد میبرد و یک بازی سراسر درگیرانه را از خود به نمایش میگذارد.
به هرحال اما این بار با دفعات قبل فرق دارد و هم داریوش باید حواسش را ششدانگ جمع کند که در هر صحنه درگیری حاضر نشود و هم مربیان استقلال که در هر شرایطی از این بازیکن استفاده نکنند.