استقلال در حالی به مصاف فولاد رفت که محمود فکری به جز یک جابه‌جایی اجباری و جایگزینی محمدحسین مرادمند با سیاوش یزدانی مصدوم، تغییر دیگری در ترکیب اصلی ایجاد نکرده بود.  از اوضاع تمرینات پیش از بازی مشخص بود که شیخ دیاباته و داریوش شجاعیان ناآماده‌تر از آن هستند که توان 90 دقیقه حضور در زمین را داشته باشند. محمد نادری و احمد موسوی هم  فعلاً درگیر قرنطینه کرونایی هستند تا مربی استقلال گزینه‌های متعددی برای انتخاب ترکیب اصلی نداشته باشد اما ترجیح مرادمند به دانشگر و ادامه حضور حسینی به عنوان سنگربان اصلی، از نکات جالب توجه ارنج استقلال بود. 

در نیمه اول، نمایش آبی‌ها ناامیدکننده بود. مشکل بزرگ استقلال از جایی آغاز شد که فولاد با 4 بازیکن یعنی پریرا، احمدزاده، قاسمی‌نژاد و آبشک (که در اکثر دقایق جلوتر از پاتوسی بازی می‌کرد) مدافعان استقلال را به شدت پرس می‌کردند و عملاً  مانع انتقال توپ می‌شدند. تقریباً در تمام نیمه اول، استقلال هیچ راه‌حلی برای خلاص شدن از ایده نکونام پیدا نکرد. به همین دلیل بود که 4 هافبک استقلال در این دقایق، هیچ موفقیتی در تغذیه مهاجمان نداشتند و تنها موقعیت این تیم هم فقط از روی یک کرنر به دست آمد.  ضعف دیگری که در استقلال وجود داشت، فاصله زیاد ارسلان مطهری با مهدی قایدی بود. ارسلان تحت تأثیر جریان بازی، در اکثر دقایق تبدیل به هافبک پنجم شده بود و دور بودن او از دروازه، مشکل بزرگی بود که به توان تهاجمی استقلال لطمه زد. 

این واقعیت را نمی‌توان انکار کرد که در غیاب علی کریمی، هافبک‌های استقلال با «بحران خلاقیت» دست به گریبان هستند. علاوه بر آن، فرشید اسماعیلی و آرش رضاوند در کانال‌های کناری، مهره‌های کم تأثیری نشان دادند که در 4-4-2 محمود فکری، قابلیت‌های چندانی ندارند.

بعد از پنالتی‌ای که از تیزهوشی قایدی به دست آمد، راهکار فکری برای حفظ نتیجه، اضافه کردن دانشگر به خط دفاعی و ادامه بازی با 5 مدافع بود اما نقطه ضعفی که از سال گذشته در خط دفاعی استقلال وجود داشت، همچنان بدون تغییر باقی ماند. مدافعان استقلال در فصل گذشته هم بیشتر از سایر مدعیان، در ارسال‌ها و زدن ضربات اول ضعیف ظاهر می‌شدند و این بار هم به ساده‌ترین  شکل ممکن، به فرشاد احمدزاده کوتاه قد اجازه دادند در تیر اول، ضربه سر بزند. در گل اول استقلال، واکنش نداشتن فرشید باقری و تماشاکردن صحنه منجر به گل، باور نکردنی بود.

فارغ از پنالتی عجیبی که زاهدی‌فر در دقیقه پایانی اعلام کرد، نمایش استقلال در این بازی ضعیف‌تر از حد انتظار بود. این تیم برای تبدیل شدن به مدعی قهرمانی، راهی بسیار طولانی در پیش دارد. در واقع استقلال لااقل در 4 پست نیاز بازنگری دارد و از آن ‌تر، تیمی که برای قهرمانی به لیگ قدم می‌‌گذارد، باید «شخصیت تیم برنده» داشته باشد.

به هر حال همچنان فرصت برای استقلال باقی‌ است تا شکست مقابل فولاد را که بسیار تلخ و ناباورانه بود در بازی‌های آتی جبران کند. استقلال باید از شکست مقابل شاگردان جواد نکونام درس بگیرد و در بازی‌های آتی اشکالات تاکتیکی و تکنیکی خود را برطرف کرده و با تیمی هماهنگ‌تر وارد کارزار لیگ بیستم شود. استقلال با آنچه در بازی با فولاد پدید آورد بدون شک ره به جایی نخواهد برد و اگر در میدان‌های بعدی هم اینگونه باشد  شکست‌های بیشتر نصیبش خواهد شد.