کد خبر: 217778تاریخ: 1399/8/10 00:00
حرف آخر
چرا فوتبال ایران اینقدر گرفتار است؟
علی عالی
به گفته صادق درودگر، فوتبال ایران حدود ۴۵ میلیون دلار بدهی دارد و پرونده این بدهی‌ها در فیفا است. به گفته درودگر تقریباً اکثر باشگاه‌ها و تیم‌های ایرانی شامل این لیست می‌شوند. / خبرگزاری مهر؛ سوم شهریور 1399
***
فوتبال ایران شبیه همه بخش‌های این جامعه است؛ هیچ‌کس حاضر نیست اشتباهاتش را بپذیرد، به تصمیمات و کارهای خود فکر کند و ارزیابی واقع‌گرایانه‌ای از عملکردش داشته باشد. فوتبال ایران سال‌هاست با حقیقت زندگی نمی‌کند و یاد گرفته‌اند توجیه کنند، فرافکنی کنند و حقیقت را وارونه نشان دهند و با توهمات خود، آینده را ببینند. مدیران فوتبال ایران عادت بدتری هم دارند. اهل مطالعه نیستند و دور از مشاوره‌های فنی و به‌روز هستند. ارتباط‌شان با دنیا قطع است و یکی از افتخارات‌شان این است که هیچ دوست علمی یا مدیر حرفه‌ای بیرون از مرزهای ایران ندارند. عادت ندارند با مطالعه، تحقیق و پرس‌وجو به راه‌های تازه، اندیشه‌های نو و ساختارهای جدید برسند. برنامه‌ای برای تغییر وضع موجود ندارند و همه تلاش‌شان این است که به جای مدیریت در فوتبال ایران، اداره کنند. مصاحبه در رسانه‌ها را به همت و حوصله برای تغییر ترجیح می‌دهند و ترکاندن بمب را ارجح‌تر از مسئولیت‌پذیری و ایجاد منافع درازمدت برای مجموعه خود می‌دانند اما مشکل بزرگ چیز دیگری است. مدیران فوتبال ایران تحمل نقد ندارند و آن را مزاحم فعالیت‌هایشان می‌دانند، نه راهی برای بهبود کیفیت مدیریت‌شان. مدیریت‌ها اگر نقد شوند، درآمدزایی را به هزینه ترجیح می‌دهند. مدیران اگر در بوته نقد قرار گیرند، ایجاد منافع تازه را به رانت ارجح می‌دانند. فوتبال ایران باید کارآمدی، شفافیت، پاسخگویی، گردش قدرت، آزادی رسانه و بالاخره نقدپذیری و خود انتقادی را نهادینه کند تا به موفقیت برسد. اتاق‌های فوتبال باید شیشه‌ای شوند تا راهی برای خطا باز نشود. تنها راه نجات همین است؛ اگر خواهان پیشرفت فوتبال و روشن‌شدن افق‌های دور باشیم.