هادی ساعی یکی از چهره‌های خاص کاروان ایران در المپیک 2000 سیدنی است. 

او در اولین حضور تکواندو در المپیک به‌صورت رسمی، این رشته را صاحب مدال کرد و از همین‌جا بود که استارت زد تا با دو طلا و یک برنز عنوان پرافتخارترین ورزشکار المپیکی ایران را تا به امروز به دست آورد. مدالی که ساعی در سیدنی گرفته از دو مدال دیگرش کمرنگ‌تر است اما او بدون هیچ مکثی، وقتی با سؤالی درباره سیدنی مواجه می‌شود، می‌گوید: «سیدنی بهترین المپیکی است که آن را دیده‌ام.»

ساعی که یکی از چهار مدال‌آور ایران در المپیک 2000 سیدنی است، درباره این بازی‌ها می‌گوید: «5 دوره المپیک را از نزدیک دیده‌ام و با اطمینان می‌گویم سیدنی به‌لحاظ برگزاری و نظم، از تمام آنها بهتر بود. دهکده ورزشکاران فوق‌العاده بود و امکانات خیلی خوبی برای ورزشکاران تدارک دیده بودند. آنقدر امکانات مختلف در دهکده گذاشته بودند که بعضی از بچه‌ها شب مسابقه یادشان می‌رفت فردا مسابقه دارند و بدون هیچ استرسی آن ساعات و لحظات را سپری می‌کردند. همه می‌دانند حضور در مسابقه‌ای مثل المپیک مسائل خاص خود را دارد و ورزشکار به‌خاطر موضوعاتی مثل وزن کم کردن و... شرایط روحی خاصی پیدا می‌کند اما در المپیک سیدنی این موضوعات خیلی اذیت‌مان نمی‌کرد.»

ساعی که معتقد است در آن سال‌ها کار برای حضور در المپیک سخت‌تر از امروز بوده، خیلی گذرا از حال و روزش در حوالی 20 سال قبل می‌گوید: «از یک سال قبل از المپیک به‌طور مداوم در اردو بودیم و من به‌همراه مجید افلاکی از دو ماه قبل می‌دانستیم ما در تیم اعزامی هستیم. 

شرایط سهمیه المپیک به این ترتیب بود که سهمیه‌های تکواندو در قهرمانی جهان و قهرمانی قاره‌ها توزیع می‌شد. به این صورت که فقط سه نفر برتر جهان و سه نفر برگزیده هر قاره اجازه حضور در المپیک را دریافت می‌کردند که من هم در جهانی موفق به کسب سهمیه شدم. فرصت کم بود و هرکسی می‌خواست المیپک را ببیند، چاره‌ای نداشت جز اینکه در یکی از این دو رویداد خودش را نشان بدهد.»

پرافتخارترین ورزش المپیکی ایران تأکید می‌کند در آن روزها با وجود جوانی، خیلی راحت روی شیاپچانگ حاضر شده است: «به هر حال المپیک حال و هوایی دارد که هر ورزشکاری را می‌‌گیرد. البته من استرس نداشتم اما هیجان‌زده بود. شاید هم به‌خاطر جوانی بود و اینکه برای اولین‌بار چنین رویدادی را می‌دیدم. در سیدنی حال و هوایی را تجربه کردم که در هیچ رویداد دیگری آن را تجربه نکرده بودم.»