یکی از اتفاقات مهم بازی‌های المپیک 2000 سیدنی در بوکس رخ داد؛ رشته‌‌ای که نه به‌خاطر مدال‌آوری‌اش بلکه به‌خاطر پناهنده شدن دو تن از ورزشکارانش خبرساز شد. اگر کشتی با طلای علیرضا دبیر یا وزنه‌برداری به‌خاطر دو مدال طلایی که حسین توکلی و حسین رضازاده به دست آوردند خبرساز شده بودند، بوکس هم با خبر دوپینگ و پناهنده شدن دو تن از اعضای تیم ملی به تیتر یک رسانه‌ها در آن زمان تبدیل شد. منوچهر مقصودی که آن موقع مدیر تیم‌های ملی و نایب‌رئیس فدراسیون بوکس بود، اتفاقات آن زمان تیم ملی را با خاطره جالبی تعریف می‌کند: «در همه المپیک‌ها حضور داشتم به‌جز بازی‌های المپیک سیدنی که اتفاقاً همین بازی‌ها حواشی زیادی را به راه انداخت. آن موقع حسین نهرودی سرمربی بود و من هم مدیر تیم‌های ملی بودم. حالا از این حرف‌ها خیلی زمان گذشته و شاید الان دیگر زمان خوبی برای حرف زدن درباره آن نباشد، اما با مسئولان وقت ورزش دچار مشکل شدم و به همین دلیل مانع اعزام من به سیدنی شدند که اتفاقاً نرفتن من همزمان شد با حواشی عجیبی که برای تیم ملی به وجود آمد.» مدیر تیم درباره دلیل پناهنده شدن رحیمی و نوریان گفت: «نوریان و رحیمی دو بوکسور تیم ملی بودند که با ترک اردوی تیم ملی تصمیم گرفتند دیگر به ایران برنگردند. هر دو نفر دوپینگی بودند و بیشتر از آبروی خود ترسیدند که به ایران نیامدند.»