دور گروهی رقابت‌های لیگ قهرمانان آسیا در حالی قرار است از سر گرفته شود که تیم‌های ایرانی با کمترین شانس برای صعود، بدون آمادگی و تدارک لازم برای این رقابت‌ها پا به این مسابقات می‌گذارند. احتمالاً تنها انگیزه ایرانی‌ها برای شرکت در این رقابت‌ها ترس از جریمه شدن احتمالی در صورت عدم حضور در این رقابت‌هاست. سال دیگر هم که از مربی و بازیکن خارجی در لیگ ایران خبری نیست و احتمالاً حضور ایرانی‌ها چند سالی در این رقابت‌ها در حد دور گروهی و بهره بردن احتمالی از مزایای مالی اندک این دوره است. نکته جالب درباره تیم‌های ایرانی حاضر در این رقابت‌ها که در قطر به سر می‌برند، وضعیت مبهم نیمکت‌های آنهاست. در استقلال که وضعیت بسیار بحرانی است. آنها با از دست دادن فینال حذفی سرمربی‌شان را از دست دادند تا همزمان تیم مدیریتی استقلال به دنبال مذاکره با دو سرمربی باشد. نخست آندره‌آ استراماچونی که استقلال امیدوار است او را به نیمکت تیم در فصل بعد برساند و دیگری مجید نامجومطلق که با بزرگواری پذیرفت استقلال رهاشده فرهاد مجیدی را بپذیرد و همچنین عنوان «موقت» را در کنار اسمش تحمل کند. در میان چهار تیم ایرانی لیگ قهرمانان البته استقلال به مدد انصراف الوحده شانس بیشتری برای صعود نسبت به سایر تیم‌های ایرانی دارد. نباید فراموش کنیم که استقلال این سال نیمکت متزلزلی داشته که ضربه‌های زیادی از همین تزلزل نیمکتش خورده است. آنها فصل را با استراماچونی شروع کردند و به مجیدی رسیدند و حالا نوبت مجید نامجومطلق است. باید دید پایان این دور گروهی کمکی به بهتر شدن وضعیت بحرانی استقلال می‌کند یا خیر. تیم دوم ایرانی که حضورش در لیگ قهرمانان با مشکلات عجیب و غریب نیمکت همراه است، شهر خودرو است. آنها هم مثل استقلال فصل پر رفت و آمدی را روی نیمکت تیم‌شان داشتند. پس از یک شروع قدرتمند با یحیی گل‌محمدی آنها سرمربی‌شان را به قرمزهای پایتخت دادند تا در اتفاقی عجیب سرآسیابی در تیم مدیریتی باشگاه به نیمکت این تیم برسد. سهراب بختیاری‌زاده دیگر مربی این فصل شهر خودرو بود که از قضا نتایج بدی هم با تیم نگرفت اما اتفاقات عجیب در شهر خودرو به اینجا ختم نشد و در پی اختلافاتی میان مهدی رحمتی و سهراب بختیاری‌زاده این سرمربی تیم بود که برکنار شد و رحمتی در حرکتی عجیب به نیمکت تیم رسید. حالا دومین نماینده ایران سرمربی دارد که سابقه‌اش ۲۰ سال دروازه‌بانی در سطح اول فوتبال ایران است. سپاهان هم می‌رفت که با یک مربی موقت مثل استقلال و شهرخودرو به این رقابت‌ها بیاید که یک هفته پیش سکان هدایتش به محرم نویدکیا سپرده شد. آنها فصل را با قلعه‌نویی شروع کردند و مربی‌شان در اواخر فصل با نتایج ضعیف تیم را ترک کرد. شاید وضعیت پرسپولیس در ثبات نیمکت از بقیه بهتر باشد. آنها هم حداقل یک تغییر را در ترکیب نیمکت تیم‌شان دیدند ولی با همان مربی به این رقابت‌ها پا گذاشتند. حداقل آنها یک مربی دارند که یک نیم فصل با تیم کار کرده و در یکی دو هفته اخیر به تیم اضافه نشده. گرچه همین یحیی گل‌محمدی هم تصمیم گرفته بعد رقابت‌های آسیایی تیم را ترک کند. همین وضعیت بحرانی به خوبی نشان می‌دهد که تیم‌های ایرانی در چه شرایط بدی به این رقابت‌ها پا می‌گذارند و حضورشان تنها از سر رفع تکلیف است.