کدام اعتراض بیرانوند بجاست و کدام یک نابجا؟
اتفاقاً مسأله فقط پول است
در اینکه علیرضا بیرانوند یکی از تأثیرگذارترین و مهم‌ترین عوامل موفقیت‌های پرسپولیس در چهار فصل گذشته بوده تردیدی وجود ندارد وهیچ کس نیست که بتواند توانمندی‌های او را زیر سؤال ببرد یا بگوید اگر بیرو نبود هم این تیم این همه جام می‌آورد اما حتی بهترین بازیکن و ستاره تیم هم باید خواسته‌ای معقول داشته باشد.
در سوءمدیریت مدیران فعلی و قبلی باشگاه پرسپولیس هم شکی وجود ندارد و بسیاری از کاستی‌ها، مشکلات و حواشی و بحران‌های پیرامون این باشگاه زائیده سیستم مدیریتی است که یا در خواب است یا خودش را به خواب زده و به جای کنشگرا بودن کاملاً واکنشی شده و فقط موضع می‌گیرد؛ آنجاهایی که به نفعش نباشد موضع‌شان سکوت است، آنجایی که دست‌شان خالی باشد طبق روال روتین پیش می‌روند و کاری برای مدیریت بحران انجام نمی‌دهند و اگر هم دست بالا را داشته باشند که برای به خاک نشاندن طرف مقابل اصلاً کوتاه نمی‌آیند.
علیرضا بیرانوند مصاحبه‌ای انجام داده و نقدهایی به مدیریت باشگاهش داشته که برخی از آنها منطقی نیست اما مهم‌ترین نکته اینجاست که او چند بار تأکید کرده این حرف‌ها و انتقاداتش را به خاطر پول مطرح نمی‌کند و تنها از این ناراحت است که چرا مدیران باشگاه احترامش را نگه نداشته‌اند.
اتفاقاً اینجا می‌خواهیم بگوییم دقیقاً مسأله سر پول است و آنچه باعث این انتقادها شده اختلاف مالی بین او و تیم مدیریتی باشگاه است پس صحبت از بی‌احترامی کاملاً در حاشیه قرار می‌گیرد. کما اینکه در پایان همین مصاحبه وقتی خبرنگار از بیرانوند می‌پرسد «این صحبت‌ها نشان می‌دهد که حسابی بر سر مسائل مالی ناراحت هستی» گلر ملی‌پوش یادش می‌رود که قبلاً گفته بود بحثش پول نیست و فقط احترام می‌خواهد پس جواب می‌دهد ای کاش مدیران باشگاهش صداقت داشتند.
جدا از مسأله نخواندن نامش در جشن قهرمانی که حق دارد در این خصوص گله‌مند باشد بیرانوند از دو چیز ناراحت است. یکی اینکه ظاهراً باشگاه به او گفته آپشن پاداش قهرمانی که ظاهراً 500 میلیون تومان است در صورتی به او تعلق می‌گیرد که تا پایان فصل در باشگاه بماند اما بیرو به خاطر شرایط لیگ بلژیک مجبور شده پرسپولیس را ترک کند و در 7 بازی آخر لیگ همراه تیمش نبوده است. اینجا حرف مدیران پرسپولیس غیرمنطقی به نظر می‌رسد و در بدترین حالت باید به صورت دقیق با محاسبه درصد حضورش در بازی‌های فصل برایش پاداش در نظر بگیرند یا حداقل دوسوم این پاداش را به او بدهند.
مورد دوم بحث الحاقیه 5/ 1 میلیاردی است که زمان انصاری‌فرد به قرارداد اولیه این دروازه‌بان اضافه شده و حالا رسول پناه آن را قبول ندارد. اینکه رسول پناه بر چه مبنایی این الحاقیه را غیرقانونی می داند خبر نداریم اما به صورت کلی این الحاقیه به لحاظ اخلاقی اشکال دارد و انصاری‌فرد حق نداشته چنین امتیاز بزرگی برای یکی از بازیکنانش قائل شود. بیرانوند گفته چون می‌توانسته در زمستان سال گذشته و میانه همین فصل جاری از پرسپولیس جدا شود انصاری فرد این الحاقیه را به قراردادش اضافه کرده اما عمل مدیر سابق باشگاه کاملاً اشتباه بوده و همان زمان هم مشخص بود با توجه به شرایط رادوشویچ و سیر صعودی پرسپولیس در جدول نیازی به قرار دادن چنین آپشنی در قرارداد بیرانوند نبود و چنانچه او زمستان هم از پرسپولیس جدا می‌شد تیم یحیی ضرر چندانی نمی‌کرد.
بیرانوند در روزهای پایانی حضور کالدرون در پرسپولیس نیمکت نشین شد چون از کیفیت خوبش فاصله گرفته بود. او با وجود همه پتانسیل‌هایش در دوره حضور یحیی هم با اینکه دو بار تحت شرایطی ویژه به ترکیب اصلی برگشت اما هرگز شبیه آن دروازه‌بان آماده فصول گذشته نبود. بیرو هم در بازی‌های آسیایی هم در آن تک بازی بعد از دروان کرونا کیفیت خوبی ارائه نداد چرا که اصلاً تمرکز نداشت پس شاید اگر همان زمستان هم از پرسپولیس می‌رفت تیم ضرر چندانی
نمی‌کرد.
بیرانوند گفته برای باشگاه پرسپولیس درآمدزایی کرده که امری رایج در همه جای دنیا و باشگاه‌های کوچک و بزرگ است پس منتی نیست چرا که پرسپولیس او را به این جایگاه رسانده. از طرفی او گفته طی چهار فصل حضور در پرسپولیس 6 میلیارد دریافتی داشته اما گفته می‌شود رقم قرارداد همین فصل او بدون در نظر گرفتن پاداش قهرمانی و احتمالاً با آن الحاقیه عجیب انصاری‌فرد به 5/ 7 میلیارد تومان می‌رسد که بخش قابل توجهی از آن پول را هم گرفته است و اگر طلبی از باشگاه دارد جدا از مسأله الحاقیه و پاداش قهرمانی که سر آنها با باشگاه وارد دعوی شدهبیشتر مربوط به فصل قبل است. با این حساب اگر بیرانوند موفق شود مطالباتش را دریافت کند از چهار سال حضورش در پرسپولیس نزدیک به آنچه برای باشگاه درآمدزایی کرده نصیبش شده و از این بابت احتمالاً در صدر فهرست پردرآمدترین بازیکنان ایرانی شاغل در لیگ قرار خواهد گرفت.