هنوز یادمان نرفته روی استیج قهرمانی لیگ شانزدهم مایسا ماهینی چقدر کوچک بود یا سال بعدش علیرضا بیرانوند با پسرش و جام چه کار می‌کرد، شنتیا علیپور و کمند کامیابی‌نیا چقدر از مراسم و شلوغی ورزشگاه ترسیده بودند و حتی کمند گریه می‌کرد. این لحظات خوش قهرمانی برای بازیکنانی بود که حالا برای خودشان خانواده‌ای دارند و جشن برایشان دو وجه دارد؛ یکی فوتبالی و شخصی و دیگری خانوادگی.
فردای جشن قهرمانی، تیم پرسپولیس همراه با خانواده‌های‌شان یک بار دیگر جشن گرفتند. ویروس کرونا کاری کرد تا خبری از حضور فرزندان بازیکنان پرسپولیس روی استیج نباشد.
پرسپولیسی‌ها دست جنباندند و با پیشنهاد افشین پیروانی جشن دیگری در تمرین عصر شنبه پرسپولیس در ورزشگاه شهید کاظمی برگزار شد. البته هدف از حضور خانواده‌ها در محل تمرین ثبت عکس یادگاری بازیکنان همراه فرزندشان بود. عکس دسته جمعی جالبی که اتفاقاً بامزه از آب درآمد.
برخی بازیکنان مثل امیری، علیپور و انصاری خودشان مسئولیت آوردن فرزندان خردسالشان به ورزشگاه را تقبل کرده بودند. برخی دیگر مثل بچه‌های بیرانوند همراه با دایی‌شان آمده بودند و برخی دیگر هم مادران‌شان را به همراه داشتند که مجبور بودند در پارکینگ ورزشگاه منتظر بمانند تا خاطره بازی پدران با بچه‌ها در زمین تمرین و جام بازی تمام شود.
بچه‌هایی که بیشترشان هم‌قد جام قهرمانی پرسپولیس بودند تاریخ تولدشان هم یا مقارن یا نزدیک به شروع دوران قهرمانی‌های پرسپولیس است. برخی‌شان حالا به اندازه سن‌شان جام قهرمانی دارند و برخی دیگر تا چشم باز کرده‌اند خودشان را کنار جام قهرمانی دیده‌اند تا قهرمانی بخشی از زندگی‌شان باشد.
سیدجلال حسینی دو دخترش نورا و میلا را با خود همراه داشت که اتفاقاً مثل پدرشان زیاد اهل حرف زدن نبودند و حتی خجالتی به نظر می‌رسیدند. علی انصاری، کیان امیری، شنتیا علیپور، کمند کامیابی‌نیا، یلدا ربیع‌خواه و طاها ... بیرانوند همان قدر که جلوی دوربین باشگاه خجالتی به نظر می‌رسیدند در گوشه‌ای از زمین چمن ورزشگاه هر کاری دوست داشتند کردند و زمانی که پدران‌شان برای ریکاوری دور زمین می‌دویدند استادیوم را روی سرشان گذاشته بودند.
بیشتر اعضای کادر فنی هم بچه‌های‌شان را آورده بودند. وانیا دخترآقا یحیی که البته بزرگتر از بچه‌های بازیکنان بود و مثل پدرش ساکت و خجالتی به نظر می‌رسید، مهیار پسر مظاهر رحیم پور که 6 سال دارد و عاشق شجاع خلیل‌زاده است. عسگری و خانبان آنالیزورهای تیم هم بچه‌های‌شان را آورده بودند اما مطهری و باقری فرزندان‌شان را همراه نداشتند.
فضا با حضور بچه‌ها با انرژی و گرم شده بود و روز ویژه‌ای در ورزشگاه شهید کاظمی رقم خورد. بچه‌ها با خودشان طراوت و نشاط را به تمرین آورده بودند و از آنجایی که تمرین سبک برگزار می‌شد فضا کاملاً خانوادگی شده و کمتر ورزشی و جدی به نظر می‌رسید.
پسران انصاری، امیری و علیپور با پیراهن‌های کوچک سایز تن خودشان و با شماره‌های 15، 19 و 70 که متعلق به پدران‌شان است وارد زمین شده بودند. دختران سیدجلال هم لباس پرسپولیس به تن داشتند و یکدست شدن لباس‌های سرخ این کودکان بازیگوش هم تمرین را خوشرنگ و لعاب کرده بود.
بچه‌های بیرانوند تا حدودی احساس خجالت می‌کردند؛ بیشتر وقتی که در عکس تیمی پدرشان نبود تا آنها را در آغوش بگیرد. طاها با دیدن پوستر بزرگ پدرش دلتنگی‌اش را رسماً اعلام کرد و موقع جام گرفتن هم پدرشان نبود که سه تایی عکس یادگاری بگیرند. به همین خاطر همان جا در رختکن تیم یک ارتباط زنده ویدئویی با بیرو گرفته شد؛ جایی که هم‌تیمی‌هایش کنار فرزندانش جشن قهرمانی گرفته بودند و دوست داشتند علیرضا را هم در این جشن شریک کرده باشند.
عصر شنبه در ورزشگاه محل تمرین پرسپولیس کلی عکس خاطره انگیز برای اعضای این تیم ثبت شد. بازیکنان در قالب تیمی که فقط دو دروازه‌بان دارد با چهار جام قهرمانی عکس تیمی شکیلی گرفتند بعد نوبت به بچه‌ها رسید که به این عکس اضافه شوند و سپس چهار تا جام قهرمانی را چیدند وسط زمین و هر بازیکن و مربی با ایستادن پشت جام کنار فرزندان‌شان عکسی در آرشیو باشگاه ثبت کردند. همچنین کادر فنی پرسپولیس هم که فرصت نکرده بودند شب جشن با هم عکسی به یادگار بیندازند در یک قاب مشترک قرار گرفتند تا کار بزرگ‌شان در تاریخ بماند.